Το 10ετές ομόλογο και τα «ψιλά γράμματα» στις συμβάσεις

Δεν είχα προλάβει να αφήσω το ακουστικό του τηλεφώνου και ξαναχτύπησε με δαιμονικά έντονο τρόπο. Έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε γιατί η συνομιλία που είχε προηγηθεί με είχε εκνευρίσει.

Αφορούσε την επιμονή ενός «γνωστικού» κατά τα άλλα φίλου, να αρνείται τον εμβολιασμό, προτιμώντας να μένει «κλεισμένος» στο σπίτι για να αποφύγει τον κίνδυνο.

Με την υπόθεση του εμβολιασμού και την στάση ορισμένων γνωστών στο θέμα αυτό, έχω πλέον την αίσθηση ότι τόσο χρόνια «νόμιζα» ότι τους γνώριζα.
Αυτή η πανδημία απέδειξε ότι δεν τους γνώριζα…

Όταν άκουσα στο ακουστικό την φωνή του κ. Χ αισθάνθηκα ανακούφιση χωρίς να ξέρω γιατί. Του το είπα και του διηγήθηκα την περίπτωση του προηγούμενου συνομιλητή μου.

«Φίλε μου μην τους βάζεις όλους στο ίδιο σακί… Εντάξει υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι με το εμβόλιο μας «βάζουν» τσιπάκι, αλλά η πλειονότητα όσων δεν έχουν κάνει εμβόλιο δεν είναι έτσι.

Υπάρχουν χιλιάδες «είδη» φόβου που δημιουργούν περισσότερο ή λιγότερο ισχυρές επιφυλάξεις, ή ακόμα και αντίδραση στον εμβολιασμό, μέσα σ’ αυτό το γενικό κλίμα που λίγο απέχει πλέον από εκείνο μιας μαζικής ψύχωσης.

Αν παρακολουθήσεις τον διεθνή διάλογο διαφόρων «ιδεολόγων» του θέματος, πάρε παράδειγμα τον Αγκάμπεν, αλλά και άλλους αγγλοσάξονες και μη, κινδυνεύεις να ξεχάσεις γιατί πράγμα μιλάμε…» είπε για να με… παρηγορήσει και προφανώς να αλλάξει το θέμα της κουβέντας.

«Τί γίνεσαι;» τον διέκοψα, «πως και τηλεφώνησες;».

«Να σου πω την αλήθεια ήμουνα περίεργος για την χθεσινή έκδοση του ομολόγου. Έμαθα από ένα φίλο στην …. Bank πως έκλεισε και ήθελα την γνώμη σου. Τι λες, πως πήγε;» είπε και σταμάτησε περιμένοντας την απάντηση.

Ξαφνιάστηκα λιγάκι, αλλά ανταποκρίθηκα.

«Νομίζω ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι γιατί θα μπορούσε να πάει χειρότερα, ίσως και πολύ χειρότερα, αλλά τελικά εκεί που στάθηκε νομίζω ότι είναι μια χαρά, ούτε γάτα ούτε ζημιά…» είπα, αλλά κατάλαβα ότι περίμενε περισσότερα από μένα.

«Δεν ξέρω περισσότερα για να μπορώ να σου πω» είπα, «αλλά από τα νούμερα που άνοιξε και έκλεισε το βιβλίο εκτιμώ ότι πήγε καλά.

Σίγουρα δεν μπορεί να κάνει κανείς σύγκριση με την περσινή έκδοση, καθώς το περιβάλλον είναι εντελώς διαφορετικό.

Το επιτόκιο υπερδιπλασιάσθηκε σε σχέση με εκείνη την έκδοση και θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ψηλά, αλλά πιστεύω ότι όταν το bund «πετάγεται» από το – 0,23% στο + 0,2% - + 0,3%, το να φύγει το ελληνικό δεκαετές από το 0,88% λίγο πάνω από το 1,8%, δύο μήνες πριν από το κλείσιμο του PEPP, για μένα δείχνει ότι υπάρχει ρεαλισμός στην προοπτική αναβάθμισης του χρέους μέσα στο 2022…
Και αυτό πιστεύω ότι «αγόρασαν» χθες οι επενδυτές. Άλλωστε μη ξεχνιόμαστε η ΕΚΤ είναι ακόμα εδώ και αγοράζει ότι περπατάει και ότι πετάει.

Την προηγούμενη εβδομάδα παρ’ ολίγο να διπλασιάσει τις αγορές της, αγόρασε 14 δις ευρώ «χαρτιά», σε σύγκριση με την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου. Και αν το κάνει αυτό μέχρι και τις 31 Μάρτη πάλι το χαρτοφυλάκιο του 1,850 τρις ευρώ του PEPP δεν προλαβαίνει να το εξαντλήσει…» σχολίασα και σταμάτησα περιμένοντας την άποψη του κ. Χ.

«Ναι φίλτατε και γω κάπως έτσι το εκτιμώ.

Ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να δώσει η αγορά υπό τις παρούσες συνθήκες. Η έκδοση έγινε, «πέτυχε» και έκανε τον λιγότερο δυνατό θόρυβο στις αγορές… ότι δηλαδή πιστεύω ότι ήθελε και ο εκδότης της υπό τις παρούσες συνθήκες. Άλλωστε γι΄ αυτό επιλέχθηκε τελικά το δεκαετές και όχι μία περισσότερο μακροπρόθεσμη έκδοση όπως έκαναν οι Ιταλοί για παράδειγμα.

Νομίζω ότι η προσοχή του ΟΔΔΗΧ αυτή την στιγμή είναι στραμμένη στο να είναι απολύτως «αθόρυβος», όσο αφορά γεγονότα που μπορούν να ανησυχούν τις αγορές και να κάνει διακριτικό «θόρυβο» με ότι καλά νέα έχει ετοιμάσει στο συρτάρι του.

Και πιστεύω ότι έχει στο συρτάρι «φακέλους» που μπορούν να συγκεντρώσουν θετικά την προσοχή της αγοράς και να βάλει και «λεφτά» στο συρτάρι…» παρατήρησε ο κ. Χ.

«Τι εννοείς να βάλει λεφτά στο συρτάρι; Ότι λεφτά ήταν να βάλει τα έβαλε με το 10ετές, τώρα να «βγάλει» πρέπει με τις πληρωμές στον ΔΝΤ και στο GLF…» σχολίασα.

«Ναι να βγάλει, αλλά και να βάλει» είπε με ύφος κάπως πονηρεμένο ο κ. Χ.

«Τι θες να πεις;» ρώτησα «ξέρεις κάτι;». Ήμουνα πράγματι περίεργος γιατί κατάλαβα ότι κάτι είχε στο νου και ταλαντευόταν για το αν θα μου το πει ή όχι.
«Σύμφωνοι» είπε μετά από λίγο, «θα πληρώσει το ΔΝΤ θα πληρώσει και το κομμάτι του GLF, υπάρχουν λεφτά στο αποθεματικό που έχει …παχύνει πάλι.
Οι «βόρειοι» φίλοι μας μέσα στο Α τρίμηνο θα συζητάνε όλοι στα κοινοβούλιά τους για να δώσουν το ΟΚ στους καλούς έλληνες που θέλουν να τους προπληρώσουν τα δάνειά τους…

Όμως για κάθε εκατομμύριο που θα τους προεξοφλεί το ελληνικό δημόσιο, ο ΟΔΔΗΧ θα έχει και μία «επιστροφή» όπως καταλαβαίνεις…» είπε ο κ. Χ.
Ήξερε ότι δεν καταλάβαινα, αλλά το είπε σκόπιμα για δική του ικανοποίηση. Του αρέσουν κάτι τέτοια…

«Λοιπόν περιμένω να ακούσω τι δεν καταλαβαίνω» είπα, «από που θα έχει επιστροφές ο ΟΔΔΗΧ;»

«Μα φίλε μου, κανονικά πρέπει να θυμάσαι, γιατί ξέρω ότι έχεις διαβάσει εκατοντάδες σελίδες εκείνα τα χρόνια του πρώτου μνημονίου για τις συμβάσεις των δανείων.

Οι «φίλοι» δανειστές τότε χωρίς …μεγάλη πίεση μας έπεισαν μαζί με το δάνειο να αγοράσουμε ασφάλειες hedging τις οποίες πληρώνουμε. Όπως πληρώνουμε το κάτι τίς μας και για να κρατάμε το αποθεματικό των 32 – 38 δις ευρώ.

Όταν λοιπόν προεξοφλούμε ένα κομμάτι του δανείου, μας μένει στο χέρι η ασφάλεια του «κομματιού» αυτού, την οποία αφ΄ενός δεν χρειάζεται να πληρώνουμε και αφ’ εταίρου μπορούμε να την πουλήσουμε.

Και μάλιστα σε εποχές σαν την τρέχουσα πολύ ακριβότερα από ότι την πήραμε… Δεν θυμάμαι τώρα τους όρους που τις είχαμε αγοράσει, αλλά όπως και να έχει, μένει στα χέρια μας, δηλαδή του ΟΔΔΗΧ, και είναι «πράγμα» που αξίζει και πουλιέται… Οπότε όπως καταλαβαίνεις αποπληρώνοντας το δάνειο ειδικά το GLF πριν από την ώρα του, δεν είναι μόνο ότι μειώνεις τα χρωστούμενα, αλλά βάζεις και το κάτι τίς σου στο ταμείο. Καλά δεν λέω;» είπε ο κ. Χ και ακολούθησε μία παύση, στην οποία βάζω στοίχημα ότι αν είχαμε βιντεοκλίση θα τον έβλεπα να χαμογελάει με μεγάλη ικανοποίηση γιατί με έπιασε …αδιάβαστο.

«Έχεις δίκιο» του είπα «και απ’ ότι καταλαβαίνω σε πρώτη φάση αυτή η επιστροφή είναι κάμποσα εκατομμύρια… Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πέρασε καθόλου από το μυαλό αυτό. Μου την έφερες… Και τώρα που το σκέφτομαι κάτι μου λέει ότι από την αρχή το ενδιαφέρον σου αυτό ήταν, όχι η εκτίμησή μου για το πως πήγε η έκδοση…» σχολίασα κάπως πικρόχολα.

«Όχι φίλτατε, όχι, ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλά μέσα στην κουβέντα άρχισα να τα θυμάμαι ένα – ένα, όλες εκείνες τις ατελείωτες μέρες και νύχτες που όπως ξέρεις είχα υποχρεωθεί να εμπλακώ και γω…

Άλλωστε σου θυμίζω ότι τότε γνωριστήκαμε καλά, δημοσιογράφος περίεργος για το τι ακριβώς γίνεται εσύ, τραπεζικός σύμβουλος εγώ…» είπε με μια δόση ανησυχίας στην φωνή του ο κ. Χ, μήπως και το είχε παρατραβήξει.

«Εντάξει, με συγχωρείς, απλώς θύμωσα λίγο με τον εαυτό μου που τα είχα ξεχάσει» είπα. «Πράγματι από τότε αρχίσαμε να …συμφωνούμε σε πολλά και ειδικά στο πως «γράφτηκαν» εκείνες οι συμβάσεις. Δεν θέλω να τα θυμάμαι…» πρόσθεσα και γύρισα την κουβέντα αλλού.

Άρχισα να τον ρωτάω την άποψή του για το αν η ΕΚΤ λέει «ψέματα» και επιμένει για την παροδικότητα του πληθωρισμού επειδή την βολεύει στην παρούσα φάση ο πληθωρισμός για την διαχείριση του χρέους.
«Αυτό φίλε μου χρειάζεται καφέ και συζήτηση από κοντά.

Αν έχεις χρόνο έρχομαι από κει στο γραφείο σου. Σου έχω νέα γι΄ αυτό το θέμα και πιστεύω σωστά το …θέτεις» είπε ο κ. Χ.

Ακολούθησε μικρή παύση και μετά από μικρή σκέψη του πρότεινα να μοιραστούμε την απόσταση και να βρεθούμε στο γνωστό μας καφέ. Το συμφωνήσαμε και σε 5΄είχα φύγει από το γραφείο για να τον συναντήσω.

Γ. Αγγέλης