Στο μεγαλύτερο πρόβλημα της δεύτερης αξιολόγησης αναδεικνύονται τα εργασιακά, όπου οι θέσεις κυβέρνησης και ΔΝΤ είναι διαμετρικά αντίθετες, ενώ το ευρωπαϊκό σκέλος των θεσμών… ποιεί την νήσσαν μπροστά στην πολιτική αναγκαιότητα της παραμονής του Ταμείου στο πρόγραμμα.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Insider.gr, στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν φτάσει μηνύματα πως δεν μπορούν να αποφευχθούν οι δύσκολες παρεμβάσεις στην αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων και στον συνδικαλιστικό νόμο και πλέον η μάχη δίνεται για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Μπορεί, βέβαια, κάποιοι να νομίζουν πως η κυβέρνηση δίνει τη μάχη για την επαναφορά των ΣΣΕ τώρα, πλην όμως η άτεγκτη στάση του ΔΝΤ και η καθόλου βοηθητική στάση των θεσμών, δημιουργούν την ανάγκη για μια διαφορετική προσέγγιση. Κάπως έτσι, σε συνεννόηση που γίνεται στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, δηλαδή μεταξύ των κ.κ. Τσίπρα, Λαγκάρντ και σημαντικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αναζητείται μια φόρμουλα, ώστε το θέμα των ΣΣΕ να μείνει ανοιχτό και να παραπεμφθεί σε ύστερο σημείο προς αντιμετώπιση, δηλαδή το 2018. Με άλλα λόγια, αναζητείται ένας συγκερασμός θέσεων του Ταμείου που ζητά πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και του Μαξίμου που επισήμως τουλάχιστον ζητά την επαναφορά των ΣΣΕ εδώ και τώρα, με βάση το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές.
Το αποτέλεσμα αυτής της εν εξελίξει συζήτησης είναι ανοιχτό και η έκβασή της δεν μπορεί να προδιαγραφεί, άριστα ενημερωμένες πηγές του Insider.gr αναφέρουν όμως πως το θέμα είναι κεφαλαιώδες για το Μέγαρο Μαξίμου. Όχι όμως τόσο για λόγους ιδεολογικούς, όσο κυρίως για λόγους πολιτικού αφηγήματος. Με απλά λόγια, η κυβέρνηση επιμένει πως η συμφωνία θα πρέπει να βασίζεται σε ένα δούναι και λαβείν. Το «δούναι» είναι λίγο έως πολύ συμφωνημένο και συζητούνται οι «ουρές», το «λαβείν» όμως είναι απολύτως ανοιχτό, τόσο στο εργασιακό όσο και στην υφή των αντισταθμιστικών μέτρων για μετά το 2019.
Υπό αυτό το πρίσμα, η κυβέρνηση θέλει να μπορεί να παρουσιάσει ένα θετικό αφήγημα προς τους βουλευτές της και τους πολίτες, ώστε επικοινωνιακά να αντισταθμιστεί ο αντίκτυπος των δύσκολων μέτρων. Και, φυσικά, εν αναμονή των νέων συσχετισμών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μετά τις γερμανικές εκλογές, όταν και ο «κουρνιαχτός» θα έχει «κάτσει» κάπως και το Μέγαρο Μαξίμου θα μπορεί να ανασχεδιάσει τη στρατηγική του, εφόσον βεβαίως η συμφωνία έχει κλείσει προηγουμένως.
