Εμπνέει σεβασμό, λατρεύει την Μάργκαρετ Θάτσερ και φιλοδοξεί να γίνει η Σιδηρά Κυρία της Ιαπωνίας. Η Σανάε Τακαΐτσι έγραψε ιστορία καθώς έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της τέταρτης ισχυρότερης οικονομίας του πλανήτη και έκανε πραγματικότητα την μακροχρόνια φιλοδοξία της. Πρώην υπουργός, τηλεπαρουσιάστρια, και κάποτε... ντράμερ σε συγκρότημα χέβι μέταλ, καλείται να αντιμετωπίσει τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων στη χώρα της και τις αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις.
Γεννημένη στην επαρχία Νάρα το 1961, ο πατέρας της Τακαΐσι ήταν υπάλληλος γραφείου και η μητέρα της αστυνομικός, ενώ η πολιτική δεν διαδραμάτιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικογένειά τους. Η 64χρονη έτρεφε αγάπη για τη ροκ μουσική ενώ στην μπάντα που έπαιζε ήταν διάσημη για τις πολλές μπαγκέτες που έσπαγε στα σόλο της πάνω στην σκηνή σύμφωνα με το BBC.
Είχε πάθος με τις καταδύσεις και τα αυτοκίνητα, με το αγαπημένο της Toyota Supra να εκτίθεται τώρα σε ένα μουσείο στη Νάρα. Αργότερα εργάστηκε ως τηλεοπτική παρουσιάστρια, ενώ τα πρώτα πολιτικά της ερεθίσματα ήρθαν τη δεκαετία του 1980, στη κορύφωση των εμπορικών τριβών μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας. Αποφασισμένη να κατανοήσει τις αμερικανικές αντιλήψεις για την Ιαπωνία, εργάστηκε στο γραφείο της Πατρίσια Σρέντερ, μία Δημοκρατική που ασκούσε δριμεία κριτική στην Ιαπωνία.
Ο Τακαΐτσι είδε τους Αμερικανούς να συγχέουν την ιαπωνική, την κινεζική και την κορεατική γλώσσα και κουζίνα, παρατηρώντας πώς η Ιαπωνία συχνά ομαδοποιούνταν μαζί με την Κίνα και τη Νότια Κορέα. «Εκτός αν η Ιαπωνία μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της, η μοίρα της θα είναι πάντα στο έλεος της αμερικανικής ρηχότητας», συμπέρανε και τελικά έθεσε υποψηφιότητα στις πρώτες της βουλευτικές εκλογές το 1992 ως ανεξάρτητη, αλλά έχασε.
Επέμενε, κερδίζοντας μια έδρα ένα χρόνο αργότερα και εντασσόμενη στο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP) το 1996. Έκτοτε, έχει εκλεγεί βουλευτής 10 φορές, χάνοντας μόνο μία φορά, ενώ έχει χτίσει τη φήμη μιας από τις πιο ένθερμες συντηρητικές φωνές του κόμματος. Έχει επίσης διατελέσει σε ανώτερους κυβερνητικούς ρόλους, ενώ είχε και υπουργικά χαρτοφυλάκια (οικονομική ασφάλεια, εμπόριο και βιομηχανία, εσωτερικές υποθέσεις και επικοινωνίες).
Το 2021, συμμετείχε για πρώτη φορά στην κούρσα για την ηγεσία του LDP, αλλά έχασε από τον Φούμιο Κισίντα. Προσπάθησε ξανά το 2024, αυτή τη φορά κερδίζοντας τον πρώτο γύρο, αλλά τελικά επικράτησε ο Σιγκερού Ισίμπα. Φέτος, στην τρίτη της προσπάθεια, εξασφάλισε τη νίκη και έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιαπωνίας. «Στόχος μου είναι να γίνω η Σιδηρά Κυρία», δήλωνε σε μια ομάδα μαθητών κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας.
Είναι συντηρητική που αντιτίθεται εδώ και καιρό στη νομοθεσία που επιτρέπει στις παντρεμένες γυναίκες να διατηρούν τα πατρικά τους ονόματα, επιμένοντας ότι υπονομεύει την παράδοση. Είναι επίσης κατά του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών ενώ οι οικογενειακές και προσωπικές της εμπειρίες στηρίζουν τις πολιτικές της προτάσεις: επέκταση των νοσοκομειακών υπηρεσιών για την υγεία των γυναικών και βελτίωση των δομών φροντίδας για την γηράσκουσα κοινωνία της Ιαπωνίας.
«Έχω βιώσει προσωπικά τη νοσηλευτική και την παροχή φροντίδας τρεις φορές στη ζωή μου. Γι' αυτό και η αποφασιστικότητά μου έχει μόνο δυναμώσει για να μειώσω τον αριθμό των ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις δουλειές για τέτοια ζήματα. Θέλω να δημιουργήσω μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουν την καριέρα τους» επεσήμανε η «προστατευόμενη» του αείμνηστου Σίνζο Άμπε.
Δεσμεύτηκε να αναβιώσει το οικονομικό του όραμα «Αμπενόμικς» για υψηλές δημόσιες δαπάνες και φθηνό δανεισμό ενώ είναι τακτική επισκέπτρια του αμφιλεγόμενου Ιερού Γιασουκούνι, το οποίο τιμά τους νεκρούς πολέμου της Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένων των καταδικασμένων εγκληματιών πολέμου. Έχει επίσης ζητήσει την άρση των συνταγματικών περιορισμών στις Ιαπωνικές Δυνάμεις Αυτοάμυνας (SDF) που απαγορεύεται να έχουν επιθετικές δυνατότητες.
