Συνέβη κι αυτό: όλοι μας, όταν ακούμε Εφορία, κουμπωνόμαστε. Τώρα, καταφεύγουμε σε αυτή για να σωθούν οι αγροτικές επιδοτήσεις και το 1% του ΑΕΠ της χώρας! Ο επί 25 συναπτά έτη και εν πολλές αμαρτίες περιπεσών ΟΠΕΚΕΠΕ, διαλύεται και το αντικείμενό του απορροφάται από την ΑΑΔΕ, όπως ανακοίνωσε η Κυβέρνηση, μετά από σύσκεψη υπό τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Τόσο μπλεγμένο και κρίσιμο είναι το θέμα!
Για τους τακτικούς αναγνώστες μας, η εξέλιξη αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στα μέσα Φεβρουαρίου, όταν το Politico μας κατηγορούσε ως χώρα ότι έχουμε διασπαθίσει 45 εκατ. ευρώ ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων, είχαμε προτείνει ακριβώς αυτό, να μεταφερθεί το αντικείμενο στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δεν ξέρουμε τι ξέρει, αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν ξέρει πώς λειτουργεί ένας οργανισμός πληρωμών! Δεν είναι άλλωστε δουλειά του να ξέρει. Ποιος θυμάται ποιες ήταν άραγε οι συνθήκες πριν 25 χρόνια που επέβαλαν την εποπτεία του ΟΠΕΚΕΠΕ υπό την ομπρέλα του Γεωργίας…
Εχει λόγους να βιάζεται η Κυβέρνηση;
Η σπουδή της Κυβέρνησης να μεταφερθεί το αντικείμενο μέχρι το 2ο εξάμηνο του 2026 (προηγούμενο εκλογικό έτος) από τον ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, είναι απολύτως λογική και θεμιτή: γιατί να μην χειρίζεται με ένα ευέλικτο και διαφανές σύστημα, ένα τόσο μεγάλο ποσό κι ένα τόσο ευαίσθητο εκλογικό ακροατήριο. Ο καθένας το ίδιο θα έκανε.
Το μόνο που ελπίζουμε κι ευχόμαστε είναι να είναι μόνο αυτοί οι λόγοι και όχι άλλα μηνύματα, άγνωστα σε εμάς, προερχόμενα από τις Βρυξέλλες. Πολλά λέγονται για μεγάλα ποσά σε πρόστιμα και επιστροφές, αλλά ας μείνουμε στο γεγονός της αλλαγής έδρας των πληρωμών.
Ο μέσος τίμιος αγρότης πώς θα ικανοποιηθεί;
Τι θα ήλπιζε τώρα ένας «μέσος τίμιος αγρότης» που όλοι επικαλούνται τις τελευταίες ημέρες, ότι δεν φταίει σε τίποτα; Ένα και μόνο πράγμα, να ξέρει ότι θα εισπράξει τα χρήματά του, όπως τόσα χρόνια: τα πολλά μέχρι μέσα Οκτωβρίου, ένα υπόλοιπο πριν τα Χριστούγεννα κι ένα συμπλήρωμα μέσα στον χειμώνα. Η κατανομή αυτή ήταν σοφή: τον Οκτώβριο, τα έξοδα στα χωράφια και περιβόλια χτυπάνε κόκκινο. Είτε ετοιμάζεσαι να οργώσεις και να σπείρεις, είτε να μαζέψεις ελιές, είτε να γεννήσουν τα πρόβατα και κατσίκια, τα χρήματα εκείνη την εποχή είναι υπερπολύτιμα.
Ένα μέρος των πρώτων μεγάλων εισπράξεων κατευθυνόταν σε εξόφληση υποχρεώσεων της καλλιεργητικής περιόδου, καθώς και σε αγορές εκσυγχρονισμού. «Πότε μπαίνουν οι επιδοτήσεις; »με ρώτησε πριν λίγα χρόνια αρχές Οκτωβρίου ένας ιδιοκτήτης συνεργείου και βουλκανιζατέρ. «Τι σε νοιάζει, αφού δεν έχεις λαμβάνειν» τον πείραξα. «Ποιος; Εγώ; Εγώ θα πάρω περισσότερα από εσένα! Τόσα βερεσέδια έχω από το καλοκαίρι, άσε που θα αλλάξουν και λάστιχα πριν τα οργώματα...». Αυτά βέβαια σε άλλες εποχές, που οι επιδοτήσεις ήταν υψηλές, σταθερές και το οικονομικό κλίμα καλό.
Τότε που – στα χωριά – ζούσαμε…
Η δεύτερη δόση του Δεκεμβρίου, ήταν σχεδόν η μισή της πρώτης και σε μεγάλο βαθμό αφιερωνόταν στις οικογενειακές δαπάνες των εορτών. Τα υπόλοιπα χρήματα, εξισωτικές, πρασίνισμα κλπ κλπ δίνονταν τον Φεβρουάριο, όταν αφενός δεν υπήρχαν άλλες εισπράξεις στο μέσο αγροτικό νοικοκυριό, αφετέρου είχαν αρχίσει τα μικροέξοδα: επιφανειακές λιπάνσεις, επισκευές εν όψη νέας καλλιεργητικής περιόδου, προετοιμασία χωραφιών στις αλκυονίδες ημέρες.
Ένας ενάρετος κύκλος, που υπηρετούσε την αγροτική ζωή, ο οποίος όμως καταλύθηκε με τη νέα ΚΑΠ. Η προετοιμασία για μια τόσο μεγάλη αλλαγή ήταν πρακτικά ανύπαρκτη, οι αγρότες ήταν κυριολεκτικά ανυποψίαστοι του τι τους ξημέρωνε, οι οργανισμοί παραγωγής εγκυκλίων και πληρωμών, ανέτοιμοι (!!!) για το καινούργιο.
Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο που πρέπει να στραφεί το ενδιαφέρον όλων όσων θα ασχοληθούν με το έργο μεταφοράς πληρωμών στην ΑΑΔΕ: Η κανονικότητα στις πληρωμές!
Και τι θα γίνει με όσα έχουν μέχρι τώρα συμβεί;
Πολλοί, έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους τις τελευταίες ημέρες στα έργα και ημέρες του ΟΠΕΚΕΠΕ, τους καυγάδες μεταξύ εισαγγελέων, τους αιφνιδιαστικούς ελέγχους στην Οδό Δομοκού (= έδρα του ΟΠΕΚΕΠΕ), τις παραιτήσεις, τα 8 εκατ. γιδοπρόβατα της Κρήτης, τα βοσκοτόπια στα Γρεβενά και τις τεχνικές λύσεις.
Όλα αυτά όμως, δεν αφορούν τον «μέσο τίμιο αγρότη» σαν επαγγελματία που όλοι επικαλούνται τις ημέρες αυτές. Σαφώς και τον αφορούν ως πολίτη. Το πανογράψιμο των γιδοπροβάτων και τα υπερπόντια βοσκοτόπια, αφορά αυτούς που το έκαναν και αυτούς που έπρεπε να τους ελέγξουν και δεν το έκαναν τα τελευταία 25 χρόνια. Διότι μπορεί το πράγμα να ξέφυγε τελευταία, αλλά για θυμηθείτε το όλα τα κιλά όλα τα λεφτά πριν αρκετές πια δεκαετίες! Θυμηθείτε τα αίσχη στα εκκοκκιστήρια βάμβακος, που οδήγησαν στην σημερινή θλιβερή εικόνα και εγκατάλειψη της καλλιέργειας βαμβακιού. Άρα, μιλάμε για ένα έγκλημα διαρκείας και ειδεχθές, εάν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα είναι τα νεκρά χωριά, οι άδειοι κάμποι, τα 6,5 εκατ. εγκαταλελειμμένα στρέμματα γης και άλλα πολλά.
Αυτά νοιάζουν τον «μέσο τίμιο αγρότη», τα υπόλοιπα αφορούν την δικαιοσύνη και το κράτος. Βέβαια, ως πολίτης θα έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί στις εκλογές, αφού εδώ και χρόνια δεν μπορεί να κάνει τα παράπονά του στους βουλευτές, αφού δεν επισκέπτονται τα χωριά, παρά μόνο τις πρωτεύουσες νομών και ίσως κάποια άλλα κέντρα.
Η κατάσταση στην Ελληνική ύπαιθρο δεν είναι απλώς κρίσιμη, είναι τραγική. Περιμένει ο «μέσος τίμιος αγρότης» κάθε Τετάρτη απόγευμα, να βγάλει η Φότζια (= υποτιθέμενο χρηματιστήριο σκληρού σιταριού στην Ιταλία) τιμή για το σιτάρι που έσπειρε, λες κι εάν ανέβει 10 ευρώ ο τόνος, αυτός με τους 25 ή και τους 50 ακόμη τόνους όλους κι όλους θα μεγαλουργήσει…
Αλλά τι άλλο να κάνει, αφού όσα ήξερε ξεπεράστηκαν και δεν είναι σε θέση να περάσει στη νέα εποχή.
Ας παίρνει τουλάχιστον αυτά που δικαιούται στην ώρα τους, μήπως παραμείνει στο χωριό και μας περιμένει το Πάσχα…
ΥΓ. Τα παραπάνω είναι εκπεφρασμένη εδώ και τέσσερις μήνες άποψη και δεν έχουν σκοπό να ευλογήσουν την Κυβέρνηση για την απόφασή της. Έχει κι αυτή ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης, αλλά και μιας ευκαιρία κάθαρσης, εάν κατορθώσει να βάλει το νερό στο αυλάκι, για να χρησιμοποιήσουμε μια αγροτικής φύσεως έκφραση.
