Η έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office- ΙΕΟ) του ΔΝΤ που εξετάζει το ρόλο του Ταμείου στα προγράμματα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας την περίοδο 2010-2011 θα εισαχθεί αύριο το απόγευμα προς συζήτηση στο Διοικητικό Συμβούλιο του διεθνούς οργανισμού στην Ουάσιγκτον
Η εν λόγω έκθεση του Γραφείου Αξιολόγησης έχει ήδη αποσταλεί προς σχολιασμό στη Διοίκηση του Ταμείου όσο και στα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου. Έτσι, αύριο όλοι οι εμπλεκόμενοι θα κάνουν τα σχόλια τους επί του κειμένου αυτού και αφού αυτά καθαρογραφούν και επιβεβαιωθούν, τότε το σύνολο της έκθεσης θα δοθεί στη δημοσιότητα.
Σύμφωνα με τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης, το Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης διαπίστωσε τις εξής παραλείψεις και αβλεψίες στο ελληνικό πρόγραμμα:
Αν και το Ταμείο στην περίπτωση της Ελλάδας αποφάσισε το 2010 να τη χρηματοδοτήσει με ποσό μεγαλύτερο από αυτό που της αντιστοιχούσε, ωστόσο της υπέρογκης χρηματοδότησης δεν προηγήθηκε αναδιάρθρωση χρέους, επειδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και κάποια κράτη-μέλη ήταν αντίθετα.
Αφού δεν ακολουθήθηκε η αναδιάρθρωση του χρέους πριν από τη χρηματοδότηση από το ΔΝΤ, τότε όφειλε το Ταμείο να έχει ζητήσει από τους Ευρωπαίους μεγαλύτερη χρηματοδότηση, κάτι που δεν έγινε .
Με αιχμή τονίζεται πως αν και το ρίσκο της μετάδοσης της κρίσης διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη λήψη της απόφασης για συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, την ίδια στιγμή οι συνέπειες μετάδοσης της κρίσης δεν ποσοτικοποιήθηκαν αυστηρώς ούτε συζητήθηκαν διεξοδικά.
Οι ιδιαίτερα θετικές προβλέψεις που έκανε το ΔΝΤ αρχικά και οι οποίες στην πράξη δεν έβγαιναν αληθινές είχαν ως αποτέλεσμα να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη η επίτευξη των στόχων. Ενδεικτικά γίνεται αναφορά στην υπεραισιόδοξη εκτίμηση του ΔΝΤ ότι τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα φτάσουν τα 50 δισ. ευρώ από τα 12,5 δισ. που αρχικά είχαν υπολογιστεί.
Δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι η Ελλάδα ως μέλος μίας νομισματικής ένωσης δεν είχε δυνατότητα ευελιξίας, καθώς η συμμετοχή της δημιουργούσε περιορισμούς για εναλλακτική στρατηγική.
Το ΔΝΤ χρειάστηκε μήνες για να συνειδητοποιήσει ότι η διοικητική ικανότητα της Ελλάδας ήταν πολύ αδύναμη και ότι τα κατεστημένα συμφέροντα δημιουργούσαν ανυπέρβλητα εμπόδια.
Λειτούργησε με την λογική πως τα κράτη της ζώνης του ευρώ πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικάσε σχέση με τα κράτη που δεν είναι μέλη της Ευρωζώνης.
Το Ταμείο βρέθηκε απροετοίμαστο στη συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους. Αν και η τρόικα αποδείχθηκε αποτελεσματικός μηχανισμός στο να πραγματοποιήσει συζητήσεις με τις κυβερνήσεις, το Ταμείο έχασε τη χαρακτηριστική του ευελιξία ως διαχειριστής κρίσεων.
Η τεχνική βοήθεια που παρείχε το ΔΝΤ στην Ελλάδα αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, λόγω της ανάγκης συντονισμού με την Task Force της ΕΕ, η οποία βασιζόταν σε εξωτερικούς συμβούλους από τα κράτη-μέλη.
