Ροή
Στη χώρα μας, οι οικογενειακές επιχειρήσεις, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας καθώς αποτελούν, πάνω από το 80% των ελληνικών επιχειρήσεων. Αυτές οι επιχειρήσεις, συνεισφέρουν συνολικά στα δύο τρίτα του ΑΕΠ και στις θέσεις εργασίας και συνεχίζουν να στηρίζουν την ελληνική οικονομία, έχοντας επιδείξει αξιοσημείωτες αντοχές απέναντι στην κρίση.
Αυτό αναφέρθηκε σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΒΕΑ) όπου παρουσιάστηκαν οι προτάσεις που εξήχθησαν από το πρόγραμμα FABUSS (FAmily BUsiness Successful Succession). Ένα σημαντικό έργο του προγράμματος ERASMUS του τομέα Νεολαίας, διάρκειας 24 μηνών, με τη συμμετοχή οργανισμών από έξι χώρες και συντονιστή το ΕΒΕΑ.
Σκοπός του προγράμματος ήταν να βοηθήσει νέους ανθρώπους που συνδέονται με οικογενειακές επιχειρήσεις να γίνουν ικανοί και αποτελεσματικοί διάδοχοι.
Μιλώντας στο συνέδριο ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων(ΚΕΕ) και του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος, επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι:
«Μέσω της εκπαίδευσης του προγράμματος FABUSS, δόθηκε στους συμμετέχοντες η ευκαιρία να αποκτήσουν κατάλληλες δεξιότητες και γνώσεις για να μπορέσουν να διοικήσουν αποτελεσματικά και να αναπτύξουν τις οικογενειακές επιχειρήσεις, που θα αναλάβουν».
Ο ίδιος συμπλήρωσε ότι πάνω από το 80% των ελληνικών επιχειρήσεων είναι οικογενειακές και συνεισφέρουν συνολικά τα δύο τρίτα του ΑΕΠ της χώρας.
«Οι επιχειρήσεις αυτές, είπε ο κ. Μίχαλος, καταφέρνουν όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια να αντέχουν στην κρίση, αξιοποιώντας μια σειρά από χαρακτηριστικά που τις διακρίνουν όπως:
- μια ενιαία εταιρική κουλτούρα, στηριγμένη σε κοινές αξίες
- μια μακρόπνοη προσέγγιση στο σχεδιασμό τους, που εστιάζει περισσότερο στη διάρκεια και λιγότερο στις βραχυπρόθεσμες επιδόσεις, αλλά και
- τις σχέσεις αφοσίωσης και εμπιστοσύνης, που δημιουργούν με το προσωπικό και τους συνεργάτες τους.
Από την άλλη, όμως, οι οικογενειακές επιχειρήσεις παρουσιάζουν και σοβαρές αδυναμίες, οι οποίες εμποδίζουν την ανάπτυξή τους. Είναι συνήθως η απροθυμία απέναντι στο ρίσκο, η επιφυλακτικότητα απέναντι στην αλλαγή και η απουσία τεχνοκρατικών κριτηρίων στη λειτουργία της επιχείρησης και άλλα».
