Τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης δημιουργήθηκε ένα εξελιγμένο αντιτορπιλικό, πραγματικό «καμάρι» για το Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας.
Το «Ναύαρχος Chabanenko» είναι το πιο πετυχημένο παράδειγμα της μετεξέλιξης των αντιτορπιλικών.
Τότε, τα αντιτορπιλικά Udaloy-class της Σοβιετικής Ένωσης προστάτευαν τα μεγαλύτερα πλοία του στόλου από τα υποβρύχια του ΝΑΤΟ. Τα αντιτορπιλικά μετέφεραν όπλα 100mm, δύο τετρακίνητους εκτοξευτήρες SS-N-14 Silex, βλήματα επιφάνειας-αέρος, εκτοξευτήρες, είχαν τορπίλες και τέσσερα όπλα AK-630.
Επίσης, πάνω στα αντιτορπιλικά μπορούσαν να επιχειρήσουν δύο στρατιωτικά ελικόπτερα τύπου Kamov Ka-27.
Πρόκειται για βαρύ εξοπλισμό που σίγουρα δυσκόλευε τα υποβρύχια.
Όμως τα αντιτορπιλικά Udaloy είχαν ένα μεγάλο ελάττωμα: υστερούσαν στη μάχη με άλλα πλοία επειδή οι τορπίλες τους είχαν σχεδιαστεί για επιθέσεις σε υποβρύχιες μονάδες. Το ΝΑΤΟ είχε υπεροχή στο συγκεκριμένο κομμάτι και το 1989 η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε πως έπρεπε να βρεθεί λύση.
Παρόλο που αποφασίστηκε να δημιουργηθεί στόλος με εξελιγμένα αντιτορπιλικά, η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είχαν τελικά σαν αποτέλεσμα να κατασκευαστεί ένα και μοναδικό στο είδος του πλοίο.
Το «Ναύαρχος Chabanenko» χρειάστηκε δέκα χρόνια για να κατασκευαστεί και σαν βάση του είναι το αντιτορπιλικό «Sovremennyy». Το «Ναύαρχος«Chabanenko» αντικατέστηκε τα όπλα 100mm με 130mm, οι τετρακίνητοι εκτοξευτήρες SS-N-14 έγιναν SS-N-22 και το οπλικό σύστημα AK-630s αντικαταστάθηκε με CADS-N-1.
Είναι μοναδικό στο είδος του, καθώς τα δύο παρόμοια πλοία που είχαν σχεδιαστεί, δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.
