Η ευκαιρία της εξόδου, η ατυχία και το μεγάλο στοίχημα

Η ολοκλήρωση της Ενισχυμένης Εποπτείας την 20η Αυγούστου συνιστά αναμφισβήτητα μία πάρα πολύ σημαντική στιγμή όχι μόνο για την ελληνική οικονομία, αλλά για τη χώρα γενικότερα. Η Ελλάδα γίνεται ένα «κανονικό» κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μειώνεται ο βαθμός εποπτείας από τους δανειστές στο πεδίο των μέτρων στήριξης και των άλλων πολιτικών πρωτοβουλιών που μπορεί να λάβει η κυβέρνηση, αλλά και διευκολύνεται - προφανώς - η εικόνα που έχει χώρα στους επενδυτές και στις αγορές με επόμενο στόχο τη κτήση της επενδυτικής βαθμίδας.

Βεβαίως, αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αν δεν είχε μεσολαβήσει η πανδημία και οι πολλαπλές νέες κρίσεις, η οικονομία θα έτρεχε με άλλο ρυθμό. Δεν θα μιλάγαμε για ανάκαμψη κατά 7% το πρώτο τρίμηνο από την ύφεση της πανδημίας, αλλά, πιθανότητα, για έναν υψηλό και βιώσιμο ρυθμό ανάπτυξης ο οποίος θα μπορούσε να οδηγήσει τα εισοδήματα στα προ πολυετών μνημονίων και εποπτείας επίπεδα.

Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι εύκολα και δεν υπάρχει καν φως στον ορατό ορίζοντα διεθνώς. Τουναντίον το παγκόσμιο σκηνικό μυρίζει μπαρούτι, είτε πρόκειται για τις οικονομικές κρίσεις, είτε πρόκειται για τις γεωπολιτικές ισορροπίες.

Είναι πάρα πολύ μεγάλο λοιπόν το εξής στοίχημα: παρά τα όσα συμβαίνουν, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, η μεταρρυθμιστική ορμή να μην ατονήσει, να μην υπάρξουν δυσλειτουργίες, να μην χαθεί χρόνος. Να θωρακισθεί όσο πιο γρήγορα μπορεί η χώρα, για να βρίσκει λεφτά για μέτρα στήριξης και για να αντιμετωπίσει τους τριγμούς που υπάρχουν ή που θα συνεχίσουν να δημιουργούνται.

Η συγκυρία, ατυχώς, είναι δύσκολη, πολύ δύσκολη. Χρειάζεται σύνεση, σοβαρότητα και συνεχής προσπάθεια.