Ροή
Αργά το απόγευμα της Δευτέρας 4 Απριλίου, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας άρχισε την ομιλία του στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ με εκτενή αναφορά στον ρόλο του ΔΝΤ, με αφορμή τις αποκαλύψεις των WikiLeaks σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα. Υπογράμμισε ότι «δεν θα επιτρέψουμε να γίνει θύμα σε αυτήν την αντιπαράθεση η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός».
Συνέχισε σχολιάζοντας το κλίμα που εισέπραξε στις αλλεπάλληλες τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχε με ξένους ηγέτες, υπογράμμισε ότι υπάρχει γενικευμένη υποστήριξη στη θέση της Ελλάδας και πως μια αξιολόγηση, που έπρεπε ήδη να είχε ολοκληρωθεί, πρέπει να κλείσει μέχρι τις 22 Απριλίου.
Πέρυσι την ίδια εποχή, τα μηνύματα έρχονταν πανομοιότυπα μετά τη λήξη κάθε Eurogroup. Τότε ήταν κάτι άλλο, εν προκειμένω η συμφωνία, που έπρεπε ήδη να είχε ολοκληρωθεί κι αντ' αυτού προσέκρουε σε νέο κάθε φορά σκόπελο.
Τα αποτέλεσμα της χρονοτριβής, δε, τα θυμόμαστε όλοι, εντονότατα. Είναι αυτά τα αποτελέσματα για τα οποία ζητάει εξεταστική επιτροπή η Νέα Δημοκρατία - για τη διερεύνηση και διαλεύκανση των συνθηκών και των ευθυνών που οδήγησαν στην υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των capital controls- αφού προηγουμένως είχε ζητήσει τη διενέργεια εξεταστικής επιτροπής ο ΣΥΡΙΖΑ για τα δάνεια των κομμάτων.
Η ομιλία του πρωθυπουργού μετά την καυτή αποκάλυψη που έφερε πάλι την Ελλάδα στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου, με ευφάνταστο κι αυτή τη φορά τίτλο -IMFgate- συνέχιζε με την περιγραφή των επιστολών που αντάλλαξε η ελληνική κυβέρνηση με το ΔΝΤ.
Αναφέροντας πως ζήτησε μέσω της δικής του επιστολής στην Christine Lagarde «να ξεκαθαρίσει αν η τακτική καθυστέρησης της διαπραγμάτευσης, ώστε να προκληθεί ακόμη και πιστωτικό γεγονός, με σκοπό να πιεστεί η Ελλάδα και η Ευρώπη και να υποχωρήσουν σε παράλογες και εξωπραγματικές απαιτήσεις, αποτελεί την επίσημη θέση του Ταμείου», τόνισε πως η γενική διευθύντρια χαρακτήρισε την τακτική αυτή «ανοησία».
«Συμφωνώ απολύτως με την άποψη αυτή και χαίρομαι που αναγνωρίζεται αυτός τουλάχιστον ο κοινός τόπος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της κυρίας Lagarde», συμπλήρωσε. «Αναρωτιέμαι αν συμφωνούν και οι υπόλοιποι με αυτή την εκτίμηση. Από το 2010 και μετά εξάλλου έχουν γίνει αρκετές ανοησίες. Που είχαν πραγματικές κοινωνικές συνέπειες. Την φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, την ανθρωπιστική κρίση, την εκτίναξη της ανεργίας, την απώλεια εθνικού πλούτου, την καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας» κατέληξε ο κ. Τσίπρας.
Το μόνο που δεν διευκρίνισε όμως είναι πως η ίδια τακτική της ανοησίας, όπως εκείνος την χαρακτήρισε, συνεχίζει μέχρι και το 2016, με θύτη έναν διαφορετικό κυβερνητικό σχηματισμό, και θύμα σταθερά, ποιον άλλον... τον ελληνικό λαό.
Την ώρα που οι αποκαλύψεις πέφτουν βροχή, που η αξιολόγηση εκκρεμεί, που οι μεταρρυθμίσεις σέρνονται αντί να τρέχουν δίνοντας εκ νέου ώθηση στις ανεργία, κωλυσιεργώντας την ανάπτυξη και γεμίζοντας αβεβαιότητα το αιώνιο θύμα της χώρας, τον ελληνικό λαό, εμείς επιδιδόμαστε με μαεστρία σε έναν ανούσιο πολιτικό διάλογο, για εξεταστικές επιτροπές άνευ αποτελέσματος, ως είθισται επί ελληνικού εδάφους, και σε μια μάχη άνευ σημασίας στον απόηχο των αποκαλύψεων του Wikileaks για το τι οραματίστηκε κάθε μεριά της αξιολόγησης, Μιας αξιολόγησης που παραμένει ανοιχτή και πρόθυμη μα κι ανολοκλήρωτη.
Μόνο που θα πρέπει να κατανοήσουμε επιτέλους πως το συνηθισμένο θύμα της χώρας, δεν έλκεται πια από εξεταστικές επιτροπές και πως το αφήγημα «δεν προλάβαμε να κυβερνήσουμε» που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην τελευταία εκλογική περίοδο δεν θα πιάσει αν πάνε στο βρόντο και φέτος τα μπάνια του λαού. Και εν πάσει περιπτώσει, αν υπάρχει σχέδιο, όποιο κι αν είναι κι όποιοι κι αν διαφωνούν με αυτό, δεν μένει παρά να το εφαρμόσουν για να κρίνουμε τόσο τα αποτελέσματα του όσο και τους ίδιους.
Αν το σκεφτεί κανείς, ακόμα και στο δυσμενές σενάριο που περιέγραφε ο Poul Thomsen στην Delia Velculescu - το Grexit να προσκρούσει με φόρα στο Brexit με μια αξιολόγηση ανοιχτή μέχρι το καλοκαίρι και μια οικονομία να παραπαίει εκ νέου- θα μπορούσε αμέσως να διαψευστεί εάν η αξιολόγηση, που έπρεπε να έχει ήδη ολοκληρωθεί κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού, ολοκληρωνόταν επιτέλους με όποιες υποχωρήσεις εκατέρωθεν.
Αλλά να ολοκληρωθεί κι όχι να φτάσουμε να ονειρευόμαστε μέχρι τέλους πως η λύση έρχεται ενώ δεν έχει καν πατήσει το κατώφλι μας. Γιατί αν συνεχίσουμε τις αισιόδοξες ονειροπολήσεις χωρίς πράξεις το πιστωτικό γεγονός μπορεί να μην απέχει και πολύ. Κι αν συμβεί το να πιστεύει ότι το ΔΝΤ το προκάλεσε θα είναι σαν πιστεύει ότι την βροχή την προκαλεί Ε.Μ.Υ....
