Ένα παράδοξο συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στις αγορές, η άνοδος των μακροπρόθεσμων ομολογιακών αποδόσεων συνέπεσε με τα αλλεπάλληλα ιστορικά υψηλά του χρυσού, παρότι αυτές οι δύο κατηγορίες ενεργητικού έχουν μια στεγανή αντίστροφη σχέση: οι υψηλότερες αποδόσεις συνήθως τείνουν να παίρνουν τη λάμψη του χρυσού.
Οι επενδυτές επανεξετάζουν το παραδοσιακό τους εγχειρίδιο ασφαλών καταφυγίων, εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών σχετικά με την κατεύθυνση των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών σε κορυφαίες οικονομίες. Στις ΗΠΑ, η απόδοση του 30ετούς κρατικού ομολόγου ξεπέρασε το «ψυχολογικό όριο» του 5% την Τετάρτη για πρώτη φορά από τον Ιούλιο, ενώ η απόδοση του αντίστοιχου ιαπωνικού άγγιξε ιστορικό υψηλό, αυξημένο κατά 100 μονάδες βάσης φέτος λόγω επίμονου πληθωρισμού, αρνητικών πραγματικών επιτοκίων και πολιτικής αστάθειας.
- Διαβάστε ακόμα - Η Ευρώπη σε μέγγενη δημοσιονομικού και πολιτικού ρίσκου
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι αποδόσεις των 30ετών ομολόγων σκαρφάλωσαν στο υψηλότερο σημείο από το 1998 αυτή την εβδομάδα, ενώ στη Γαλλία, το ασφάλιστρο κινδύνου για το 30ετές χρέος άγγιξε επίπεδα που είχαν να επαναληφθούν από το 2008, καθώς η πολιτική αναταραχή απειλεί να εκτροχιάσει τα σχέδια μείωσης του ελλείμματος. Ακόμη και τα γερμανικά, τα οποία νωρίτερα φέτος είχαν επωφεληθεί από τη ζήτηση για ασφαλή καταφύγια, παρασύρθηκαν από τις ρευστοποιήσεις, με την απόδοση του 30ετούς να φτάνει σε υψηλό 14 ετών.
Γιατί ανεβαίνει η τιμή του χρυσού
Την ίδια στιγμή, η τιμή του χρυσού συνέχισε να κινείται σε επίπεδα ρεκόρ, ξεπερνώντας τα 3.600 δολάρια η ουγκιά. «Υπάρχει ανησυχία για τις δημοσιονομικές υπερβολές, την πιθανότητα μιας κρίσης χρέους στην Ιαπωνία, στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο», δήλωσε στο CNBC ο Eντ Γιαρντένι, πρόεδρος της Yardeni Research. «Προφανώς, όλο και περισσότεροι επενδυτές επιλέγουν να προσθέσουν χρυσό στα χαρτοφυλάκιά τους ως ασφαλές καταφύγιο και προστασία από την οικονομική αστάθεια».
Οι αυξανόμενες αποδόσεις συνήθως καθιστούν τον χρυσό λιγότερο ελκυστικό, καθώς δεν αποφέρει τόκους.
Ένας παράγοντας που γέρνει την πλάστιγγα υπέρ του χρυσού είναι η πολιτικοποίηση της νομισματικής πολιτικής. «Η μεγάλη εξέλιξη αφορά πραγματικά τον Τραμπ και την παρέμβασή του στην ανεξαρτησία της Fed», δήλωσε επίσης στο CNBC ο Μάικλ Ράιαν, λέκτορας στη Σχολή Λογιστικής, Χρηματοοικονομικών και Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Γουαϊκάτο.
Εάν η ανεξαρτησία της Fed διακυβευόταν, αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις προσπάθειες για τον περιορισμό του πληθωρισμού. Πρόσφατα, ο Aμερικανός πρόεδρος προέβη στην άνευ προηγουμένου κίνηση να αποπέμψει το μέλος του δ.σ. της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας, Λίζα Κουκ, με την κατηγορία της απάτης με στεγαστικά δάνεια, ενώ παράλληλα πιέζει τον πρόεδρο της Fed, Τζερόμ Πάουελ, να μειώσει τα επιτόκια.
«Αυτή είναι μια κατάσταση όπου ο πληθωρισμός αποτελεί πλέον έναν αναδυόμενο κίνδυνο... και ο χρυσός αναδύεται στο μοναδικό καταφύγιο», δήλωσε ο Ράιαν.
Εν τω μεταξύ, οι «τιμωροί» των ομολόγων – οι μεγάλοι επενδυτές οι οποίοι μπορούν να ξεπουλήσουν δημόσιο χρέος μιας χώρας είτε για αμιγώς κερδοσκοπικούς λόγους είτε επειδή πολλοί πελάτες τους θέλουν να ρευστοποιήσουν θέσεις τους σε αυτό - «δεν είναι ευχαριστημένοι με τις δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές σε πολλές χώρες», δήλωσε ο Γιαρντένι, σημειώνοντας ότι περισσότεροι επενδυτές έχουν εγκαταλείψει τα κρατικά ομόλογα και έχουν στραφεί προς τον χρυσό. «Οι επενδυτές τείνουν να πηγαίνουν εκεί που είναι η δυναμική, και αυτή τη στιγμή, ο χρυσός την έχει, ενώ τα ομόλογα όχι».
Ένα ασφαλέστερο καταφύγιο;
Μέρος της ελκυστικότητας του χρυσού έγκειται επίσης στην ανεξαρτησία του, ανέφεραν στο CNBC οι αναλυτές. Σε αντίθεση με τα ομόλογα, τα οποία υπόσχονται αποπληρωμή της κύριας επένδυσης σε μελλοντική ημερομηνία, απαιτώντας υψηλότερες αποδόσεις για την αντιστάθμιση των ανησυχιών για τον πληθωρισμό, ο χρυσός είναι ένα φυσικό περιουσιακό στοιχείο που δεν μπορεί να υποβαθμιστεί από δημοσιονομική κακοδιαχείριση ή πολιτικές παρεμβάσεις.
Ενώ και τα δύο παραδοσιακά θεωρούνται ασφαλή ενεργητικά, είναι θεμελιωδώς διαφορετικά, δήλωσε επίσης στο CNBC η Άνγκελα Λαν, ανώτερη στρατηγική σύμβουλος στην State Street Global Advisors. «Τα κρατικά ομόλογα αποτελούν χρηματοοικονομική υποχρέωση. Έχουν τη δέσμευση μελλοντικών ταμειακών ροών και η αξία τους υποστηρίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Αντίθετα, ο χρυσός δεν αποτελεί υποχρέωση. Είναι ένα φυσικό περιουσιακό στοιχείο που δεν αμαυρώνεται, δεν σκουριάζει, δεν διαβρώνεται, ένα φυσικά σπάνιο στοιχείο με την εγγενή του αξία, που χαρακτηρίζεται από πολλές παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ως αποθεματικό ενεργητικό».
Ο χρυσός θεωρείται επίσης το απόλυτο μέσο αποθήκευσης αξίας, καθώς οι επενδυτές φοβούνται μια άνευ προηγουμένου υποτίμηση στο νομισματικό σύστημα που υποστηρίζεται από το δολάριο των ΗΠΑ, δήλωσε στο CNBC ο Bίσνου Βάραθαν, επικεφαλής οικονομικών και στρατηγικής στην Mizuho Bank. Οι επενδυτές φαίνεται να ανησυχούν ότι το αμερικανικό δολάριο και άλλα νομίσματα αποδυναμώνονται από το υπερβολικό δημόσιο χρέος, τις αυξανόμενες παγκόσμιες εντάσεις και τις ανησυχίες ότι οι κεντρικές τράπεζες ενδέχεται να μην ενεργούν πλέον ανεξάρτητα. Εάν οι νομισματικές αρχές πιεστούν να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το δημόσιο χρέος τυπώνοντας περισσότερο χρήμα, αυτό θα διαβρώσει βαθιά την αξία αυτών των νομισμάτων.
Οι αυξημένες αποδόσεις εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το πόσο ψηλά θα φτάσουν προτού οι επενδυτές αισθανθούν ότι το ασφάλιστρο είναι αρκετά καλό για να αρχίσουν να αγοράζουν ξανά μακροπρόθεσμο χρέος. Ο Βάραθαν εκτιμά ότι η απόδοσή τους μπορεί να μην αυξηθεί ακόμη πολύ, ειδικά εάν αυξηθούν οι προσδοκίες ότι η Fed θα μειώσει τα επιτόκια πιο γρήγορα του αναμενομένου, ωθώντας τους επενδυτές να «κλειδώσουν» υψηλότερες αποδόσεις. «Ωστόσο, η προειδοποίηση αφορά τους διαρθρωτικούς κινδύνους γύρω από το μη βιώσιμο χρέος, τις γεωοικονομικές αναταραχές και τους κινδύνους υποτίμησης του δολαρίου, που σημαίνει ότι οι επενδυτές μπορεί πλέον να προτιμούν βραχυπρόθεσμα ομόλογα».
Την ίδια άποψη μοιράζεται και ο Στηβ Σόσνικ, επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής στην Interactive Brokers. Εάν υπάρχουν ανησυχίες για μια κρίση ή αδυναμία χρηματοδότησης των ελλειμμάτων, όπως στη Γαλλία ή σε κάποιο βαθμό στην Ιαπωνία, οι αγοραστές θα είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεθούν
