Γιατί «χαλάνε» τα ζώα και δεν σπέρνουν τα χωράφια;

Δεν τα καταφέραμε να κάνουμε επιτέλους αυτή την τηλεδιάσκεψη της παρέας. Μια ο κ. Ψ δεν μπορούσε την συγκεκριμένη ώρα, μία ο κ. Χ είχε υποχρεώσεις ανελαστικές, μία εγώ ήμουνα δεσμευμένος στην δουλειά... Και η Ελένη μας το είχε ξεκαθαρίσει, «θα τα πούμε όταν γυρίσω από την Λήμνο...».

Το μόνο που της είχαμε αποσπάσει ήταν η υπόσχεση για μερικά μπουκάλια ροζέ «Λιμναία Γη» ή κάπως έτσι, γιατί ο κ. Χ δεν θυμόταν καλά το όνομα του κρασιού που είχε υπ’ όψη του.

Με αυτά τα... δεδομένα, ήταν βέβαιο -και έτσι έγινε- η επικοινωνία μας περιορίστηκε σε τηλέφωνα.

Ο κ. Ψ ήταν ο πρώτος που κάλεσε. Είχε πάρει τον κ. Χ δεν απαντούσε και μετά πήρε εμένα.

«Μήπως ξέρεις τίποτα περισσότερο γι’ αυτά που κουβαλούσε το Αντόνοφ;» ρώτησε κατ’ ευθείαν μετά την βιαστική καλημέρα.

Ήταν φανερό ότι ανησυχούσε, ξέρω ότι έχει και συγγενείς στην περιοχή εκείνη, γιατί κατάγεται η σύζυγός του από εκεί.

Προσπάθησα να τον καθησυχάσω, επιμένοντας ότι δεν υπάρχει προς το παρόν τίποτα ιδιαίτερα επικίνδυνο που να «πότισε» το χωράφι της συντριβής του Αντόνωφ.

«Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται» πρόσθεσε μετά από λίγο, «είχες γράψει σε ένα ρεπορτάζ θυμάμαι ότι η Ουκρανία ήταν η πρώτη στην λίστα παράνομου εμπορίου όπλων μεταξύ των χωρών της Ευρώπης πριν αρχίσει ο πόλεμος.

Τώρα τι γίνεται πουλάνε τα όπλα που τους στέλνουν οι άλλες χώρες για τον πόλεμο; Κωμικοτραγικό μου φαίνεται φίλε μου...

Ελπίζω πάντως το Αντόνοφ να μην είχε και τίποτα άλλο μέσα και το ανακαλύψουμε μετά από 10-20 χρόνια σαν στατιστικό στοιχείο στην Υγεία των κατοίκων της περιοχής...».

Ξέροντας την σχετική ευαισθησία του με του θέμα θέλησα να τον πειράξω και να στρέψω το θέμα αλλού, «ξέρεις κάτι μου φαίνεται ότι για άλλο πρόβλημα πρέπει να ανησυχείς και όχι για το Αντόνοφ», είπα και έκανα μία παύση περιμένοντας την αντίδρασή του.

«Τι εννοείς;» ρώτησε βλέποντας ότι δεν έλεγα τίποτα.

«Να διάβαζα πριν λίγο ότι έχει γίνει θέμα στην Γερμανία με τις επιπτώσεις των εμβολίων για τον covid. Ο υπουργός Υγείας της Κυβέρνησης, Λάουντερμπαχ, πρέπει να είναι του SPD νομίζω, υποχρεώθηκε να παραδεχθεί δημόσια ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος παρενεργειών από τα εμβόλια τόσο τα mRNA όσο και τα παλιάς τεχνολογίας...».

«Τι παρενέργειες εννοείς; Είπαν τι παρενέργειες;» με διέκοψε ο κ. Ψ με φανερή αγωνία.

Γέλασα λιγάκι και του εξήγησα ότι με τον όρο παρενέργειες αναφέρονται στα συμπτώματα long covid που παρουσιάζονται μετά την ανάρρωση, αλλά «στην Γερμανία έχει γίνει ήδη θέμα νομικής διεκδίκησης αποζημιώσεων κλπ. Ο Υπουργός υποχρεώθηκε να το αναγνωρίσει για να μη βρεθεί στην συνέχεια και ο ίδιος εκτεθειμένος... Αλλά βρε φίλε μου γιατί ανησυχείς τόσο; Ξέρεις κανένα φάρμακο που δεν έχει παρενέργειες; Νομίζω ότι υπερβάλεις... εγώ για να αστειευτώ σου το ανέφερα».

Ακολούθησε μικρή παύση στην κουβέντα και συνέχισα εγώ για να αλλάξουμε για τα καλά θέμα.

«Εκείνο για το οποίο νομίζω ότι πρέπει να ανησυχούμε φίλε μου δεν είναι αυτό. Ο εφιάλτης ο πραγματικός είναι άλλος…» πρόσθεσα, όντας βέβαιος ότι ο κ. Ψ θα ακολουθήσει το μονοπάτι της κουβέντας που του άνοιγα.

«Δευτεριάτικα έχεις βάλει «αμέτι μουχαμέτι» να μου χαλάσεις την διάθεση» παρατήρησε.

«Έλα λέγε τι εννοείς, για πιο εφιάλτη πάλι μιλάς;».

«Φίλε μου όλοι κοιτάζουν την τιμή της βενζίνης, του φυσικού αέριου, του πετρέλαιου. Αυτά αφορούν το σήμερα και ίσως να τα δούμε, εννοώ την βενζίνη και το πετρέλαιο, όχι το φυσικό αέριο, να «πέφτουν» μέσα στο 2022.

Εκείνο που δεν πρόκειται να πέσει και μας ετοιμάζει τον εφιάλτη για το 2023, είναι κάτι που εσύ και γω δεν πρόκειται να αγοράσουμε ποτέ, αλλά επηρεάζει και θα συνεχίσει να επηρεάζει την ζωή μας και τώρα και του χρόνου και δεν ξέρω και γω για πόσο ακόμα…» σχολίασα αλλά και πάλι έκανα …παύση.

«Έλα τώρα θα με σκάσεις ή θα μιλήσεις;» είπε μαλακά ο κ. Ψ.

«Εντάξει έχεις δίκιο. Εννοώ φίλε μου τα λιπάσματα, ξέρεις πόσο έχουν αυξηθεί οι τιμές στα λιπάσματα; Οι τιμές τους είναι πάνω 100% και σε ορισμένα ακόμα περισσότερο…

Ξέρεις τι σημαίνει αυτό για τους παραγωγούς, μικρούς και μεγάλους; Όπως μου εξηγούσε ένας φίλος που δουλεύει σ’ αυτό τον χώρο, οι παραγωγοί θα χρησιμοποιήσουν είτε λιγότερα λιπάσματα για να λιπάνουν τα χωράφια τους, είτε θα αφήσουν ακαλλιέργητα πολλά από αυτά.

Θα σου πω ένα παράδειγμα. Μόλις πρόσφατα γύρισα από την Κρήτη. Ήμουνα πάνω στο Οροπέδιο Λασιθίου, πρόκειται για ένα τόπο κυριολεκτικά «ευλογημένο», που τέτοιο καιρό είναι ένα τεράστιο περιβόλι.

Κι όμως φέτος, κάνοντας μία μακριά βόλτα - που συνηθίζω - στον κάμπο, κάπου 23 – 25 χιλιόμετρα, είδα πολλούς, πάρα πολλούς κήπους ακαλλιέργητους.

Ρώτησα τι γίνεται και ένας γνωστός μου, μου είπε ότι θα είχε αφήσει και το δικό του φέτος ακαλλιέργητο τουλάχιστον το μισό, αν δεν είχε μεγάλο απόθεμα «κοπριάς» από τα ζώα του…

Αν αυτοί οι κήποι που είναι άμεσης απόδοσης, έμειναν ακαλλιέργητοι λόγω της ακρίβειας των λιπασμάτων και των ψεκαστικών φαρμάκων, μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει με τα χωράφια που δεν έχουν τόσο γόνιμη γη και που θα έπρεπε να σπείρουν σιτάρια, καλαμπόκια ή ακόμα χειρότερα ζωοτροφές με τις οποίες θα πρέπει να θρέψουν τα ζώα τους τον χειμώνα.

Αν τα μισά από όσα μου είπαν, είναι αλήθεια και δεν είναι υπερβολές, φέτος πρέπει να έχουν «χαλάσει» πάνω από το 25% των ζώων τους – τα πουλάνε για κρέας – εξ αιτίας της προβλεπόμενης αδυναμίας να τα θρέψουν τον χειμώνα.

Και ξέρεις το πάει να πει αυτό; Σπάει η παραγωγική «αλυσίδα», σημαίνει λιγότερο γάλα, λιγότερα και ακριβότερα τυριά, μεγαλύτερη νόθευση στα γαλακτομικά με γάλατα σκόνης και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς...».

Με λίγο διστακτικό τρόπο ο κ. Ψ ρώτησε «πες αν κάνω λάθος, κάποια από τα λιπάσματα δεν έχουν βασική πρώτη ύλη το φυσικό αέριο ή κάνω λάθος;».
«Και βέβαια δεν κάνεις λάθος, το φυσικό αέριο είναι η «βάση» της μεταποίησης στον τομέα των λιπασμάτων…

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι ακόμα και να φύγουν όλα τα προς εξαγωγή σιτάρια και καλαμπόκια της Ουκρανίας, που πολύ αμφιβάλω γιατί νομίζω ότι οι μεγάλες περιοχές παραγωγής είναι στα Ανατολικά και ΝΑ, η επόμενη χρονιά είναι χρονιά που για πρώτη φορά η Ευρώπη πολύ πιθανό να πει το ψωμί, ψωμάκι που λέει ο λόγος… Και όταν λέω Ευρώπη εννοώ και εμάς εδώ όπως καταλαβαίνεις».