Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωζώνης, το κόστος δανεισμού της Γαλλίας ξεπέρασε το αντίστοιχο της Ιταλίας, γεγονός που καταδεικνύει πώς οι ανησυχίες των επενδυτών για τη δημοσιονομική πολιτική αναδιαμορφώνουν τις αγορές ομολόγων της ΕΕ.
Σύμφωνα με το Bloomberg, η μεταβολή που σημειώθηκε την Τρίτη οφειλόταν σε τεχνικούς λόγους, καθώς το υποκείμενο ομόλογο που χρησιμοποιείται ως δείκτης αναφοράς για την απόδοση στη δεκαετία μεταφέρθηκε σε λίγο πιο μακρά ωρίμαση από το αντίστοιχο ιταλικό. Ωστόσο, η τάση σύγκλισης μεταξύ των δύο κρατών διαμορφώνεται εδώ και αρκετά χρόνια.
Για τους βετεράνους της αγοράς, πρόκειται για μια αξιοσημείωτη εξέλιξη, δεδομένου ότι η Ιταλία, με χαμηλότερη πιστοληπτική ικανότητα, ήταν για χρόνια παράδειγμα δημοσιονομικής ατασθαλίας στην Ευρωζώνη. Τη θέση αυτή παίρνει τώρα η Γαλλία, η οποία προκαλεί ανησυχίες στους επενδυτές για το μέγεθος του ελλείμματος της, με τον πρωθυπουργό Φρανσουά Μπαϊρού να παραιτείται αργότερα σήμερα, μετά την απώλεια της ψήφου εμπιστοσύνης στη χθεσινή Γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Ο διάδοχος του Μπαϊρού θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να περάσει τον προϋπολογισμό σε ένα διχασμένο κοινοβούλιο, μια διαδικασία που ανέτρεψε τους δύο τελευταίους πρωθυπουργούς (Μπαρνιέ και Μπαιρού). Τα γαλλικά ομόλογα έχουν την χειρότερη απόδοση στην περιοχή από τότε που ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προκήρυξε αιφνιδιαστικές εκλογές πέρυσι.
Αυτή η αστάθεια έχει οδηγήσει τις αποδόσεις των 10ετών ομολόγων της Γαλλίας να βρίσκονται ανάμεσα στις υψηλότερες της Eυρωζώνης, έχοντας ήδη ξεπεράσει πρώην «παρίες» της αγοράς όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Οι αποδόσεις των γαλλικών ομολόγων βραχύτερης διάρκειας ξεπέρασαν τις αντίστοιχες ιταλικές νωρίτερα φέτος.
Τα ιταλικά ομόλογα και οι αποδόσεις τους
Παραδοσιακά, τα ιταλικά ομόλογα προσέφεραν δελεαστική απόδοση σε σχέση με τα αντίστοιχα ομόλογα άλλων χωρών, επειδή οι επενδυτές απαιτούσαν υψηλότερη αποζημίωση λόγω του ταραχώδους πολιτικού κλίματος και των μεγαλύτερων προγραμμάτων δανεισμού. Στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη το 2012, η απόδοση των ιταλικών ομολόγων ήταν υψηλότερη κατά περισσότερο από τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με αυτή των γαλλικών.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια τα ιταλικά ομόλογα έχουν σημειώσει καλύτερες επιδόσεις, καθώς η πρωθυπουργός Τζιόρτζια Μελόνι εξασφάλισε πολιτική σταθερότητα στη χώρα και κατέβαλε προσπάθειες για την εξυγίανση του χρέους της χώρας.
Βεβαίως, η ασυμφωνία των λήξεων στρεβλώνει τη σύγκριση μεταξύ των αποδόσεων των δύο χωρών. Η νέα αποδοτικότητα του γαλλικού δείκτη αναφοράς βασίζεται σε ένα ομόλογο που λήγει τον Νοέμβριο του 2035, αρκετούς μήνες μετά το αντίστοιχο ιταλικό. Αυτό σημαίνει ότι η γαλλική απόδοση αντανακλά επιπλέον κίνδυνο διάρκειας.
Παρόλα αυτά, αποτελεί το τελευταίο ανεπιθύμητο «ορόσημο» για τους Γάλλους αξιωματούχους. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν αναμένεται να επιλέξει νέο πρωθυπουργό εντός των επόμενων ημερών, ο οποίος θα είναι ο πέμπτος σε λιγότερο από δύο χρόνια — κάτι που αντανακλά το κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο της χώρας.
