Ροή
Τα όσα έλαβαν χώρα στην προ ημερών επεισοδιακή αναβληθείσα γενική συνέλευση της Ελλάκτωρ, και παρουσίασε το insider.gr, πραγματικά αφήνουν μετέωρο το ερώτημα: «Είναι άραγε εφικτό να τα βρούνε οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές μέχρι το ορόσημο της 22ας Απριλίου, ημερομηνία στην οποία ορίστηκε νέα Γ.Σ., μετά όσα προηγήθηκαν αλλά και κατόπιν των εκατέρωθεν προειδοποιήσεων περί επικείμενων νομικών ενεργειών»;
Το κατά πόσο, αλλά και με ποιον τρόπο, είναι πιθανό να «γεφυρωθεί το χάσμα» ανάμεσα στη Reggeborgh (οι Ολλανδοί μαζί με τους συμμάχους τους) και τη Greenhill (των Μπάκου - Καϋμενάκη, μαζί με τον Αν. Καλλιτσάντση, όπως λένε οι Ολλανδοί) κυριολεκτικά είναι ένας «γρίφος» καθώς τίποτα δεν μοιάζει δεδομένο.
Ωστόσο, αυτό που σίγουρα είναι δεδομένο, βάσει όσων αναφέρουν τα διοικητικά στελέχη της Ελλάκτωρ, είναι ότι η θυγατρική κατασκευαστική ΑΚΤΩΡ βρίσκεται υπό «ασφυξία», κάθε μήνα που περνάει «μπαίνει μέσα» λειτουργικά κατά περίπου 6 εκατ. ευρώ, η δε αύξηση κεφαλαίου των 120,5 εκατ. ευρώ που θα δώσει «ανάσες» στην κατασκευή είναι μετέωρη (τουλάχιστον για τις επόμενες εβδομάδες), όσο οι δύο πλευρές παραμένουν «στα χαρακώματα». Ενώ και η περίφημη ενδιάμεση χρηματοδότηση τουλάχιστον 50 εκατ. ευρώ μέσω ομολογιακής έκδοσης που θα καλύπτονταν εσωτερικά από τους μετόχους έναντι της ΑΜΚ, επίσης δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Όπως έχει αναδείξει το insider, το ομολογιακό (από την Eurobank) που θα αποτελούσε χρηματοδότηση -γέφυρα είχε ως προϋπόθεση την έγκριση της ΑΜΚ.
Κατά συνέπεια, όσο «κρατάει η μάχη» ανάμεσα στις δύο πλευρές, προκύπτουν ερωτήματα για τις προοπτικές, αν όχι τη βιωσιμότητα της ΑΚΤΩΡ που πέρσι κατάφερε να «γράψει» ζημίες 155 εκατ. ευρώ σε επίπεδο EBITDA. Η διοίκηση της Ελλάκτωρ έχει πλάνο κεφαλαιακής και επιχειρησιακής ενίσχυσης της ΑΚΤΩΡ (το πλάνο μετασχηματισμού του κλάδου κατασκευής κατά την περίοδο 2020-2023 θα προσφέρει όφελος περίπου 100 εκατ. ευρώ), για την ώρα όμως, όλα είναι τον «αέρα». Και ουδείς μπορεί να προδικάσει τη συνέχεια για την εταιρεία, τα έργα που υλοποιεί, τις σχέσεις της με εταίρους σε κοινοπραξίες, με υπεργολάβους και προμηθευτές, ενώ υπάρχει έκδηλη ανησυχία και στους χιλιάδες εργαζόμενους. Σημειώνεται ότι την ίδια στιγμή η Ελλάκτωρ δεν είναι σε θέση να «τραβήξει» κεφάλαια και ρευστότητα από άλλους τομείς (παραχωρήσεις, ΑΠΕ κ.α.) για να ενισχύσει τον κατασκευαστικό βραχίονα.
Προφανώς, η πλευρά της Reggeborgh έχει δηλώσει, μέσω κύκλων και πηγών της διοίκησης, ότι «είναι εδώ για να στηρίξει την ΑΚΤΩΡ» και προφανώς έχει τη χρηματοδοτική δυνατότητα, αλλά και τη διάθεση, όπως διαμηνύει. Σε κάθε περίπτωση όμως, η κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές δημιουργεί απόνερα τόσο την ΑΚΤΩΡ, όσο και συνολικά στον κλάδο που… ανησυχεί για ευρύτερες παρενέργειες σε διαγωνισμούς και συνεργασίες, ιδίως εν όψει των μεγάλων έργων που έρχονται. Γιατί πέραν της Ελλάκτωρ, υπάρχει ο ανταγωνισμός που παρακολουθεί με ενδιαφέρον αλλά και προβληματισμό όσα γίνονται.
Όσον αφορά στα… νομικά ζητήματα, εκεί το λόγο έχουν οι διακεκριμένοι νομικοί, τα δικαστήρια ή η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Γιατί από τη μία πλευρά, η διοίκηση της Ελλάκτωρ, τόσο μέσω του γνωστού δικηγόρου, και προέδρου της, κ. Μυλωνογιάννη, όσο και δια του νομικού εκπροσώπου της Reggeborgh, καθηγητή κ. Σωτηρόπουλου, μίλησαν σαφώς για θέματα νομιμότητας προαναγγέλλοντας ακόμα και κινήσεις προς το μέτωπο αυτό.
Ως γνωστόν, όπως μετέφερε το insider, «πέτρα του σκανδάλου» ήταν η διαπίστωση του κ. Μυλωνογιάννη ότι, με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η ΕΧΑΕ και κοινοποίησε στην εταιρεία Ελλάκτωρ, η Greenhill μπορούσε να συμμετέχει μόνον 3,3 εκατ. μετοχές και αυτό γιατί για τις υπόλοιπες περίπου 39,6 εκατ. είχε συσταθεί ενέχυρο υπέρ εταιρείας υπό την ονομασία Aiolos Investor (πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για εταιρεία ελεγχόμενη από το Αμερικανικό fund Farallon, η οποία έχει αποκτήσει τα ενέχυρα έναντι δανείου που έχει χορηγήσει στους δύο μετόχους). Ως εκ τούτου, δίχως σχετικό πληρεξούσιο, τα δικαιώματα ψήφου της Aiolos δεν μπορούσαν να ασκηθούν από τη Greenhill. Μάλιστα, οι δύο νομικοί άφησαν σαφές υπονοούμενο ότι η Greenhill επιχείρησε (είτε από άγνοια είτε σκόπιμα) να εμφανιστεί ότι εκπροσωπεί περί τα 42 εκατ. μετοχές στη συνέλευση. Κάτι όμως, που δεν δέχτηκαν η νομική πλευρά και οι εκπρόσωποι των εφοπλιστών που δεν παραδέχθηκαν ότι έχει δίκιο η διοίκηση της Ελλάκτωρ, δηλώνοντας μάλιστα πρόθυμοι να στείλουν σχετικό πληρεξούσιο.
Αμφότερες πλευρές μίλησαν για «τακτικισμούς» ή «πραξικοπήματα», είτε μέσω τοποθετήσεων είτε μέσω επιστολών. Και είναι ένα ερώτημα πως, με αυτό το κλίμα, υπό αυτές τις συνθήκες, με τις εκατέρωθεν αγωγές και νομικές κινήσεις να «κρέμονται στον αέρα», είναι εφικτό να γεφυρωθεί το χάσμα. Προς όφελος της ΑΚΤΩΡ, άρα και του ομίλου γενικότερα, των εργαζομένων, του κλάδου (εν όψει και των έργων) αλλά και των μικρομετόχων. Γιατί πέραν της Reggeborgh (εμφανώς 14,7% περίπου), του κ. Μπόμπολα (12,5%, η γνωστή option), της Greenhill (25,6%, αν συνυπολογίσουμε Penamoaro με το 5,5%) ή άλλα μεγάλα χαρτοφυλάκια (ακούγεται για θέση περί το 4% του εφοπλιστή Διαμαντίδη, ανάλογο ποσοστό συνολικά για Τράπεζες, Ταμεία κ.α.) υπάρχουν και οι άλλοι μέτοχοι.
Από κει και πέρα, ενόψει της προσεχούς Γ.Σ. είναι προφανές ότι τα μετοχικά ποσοστά και «η αριθμητική» θα παίξουν τον ρόλο τους. Διαρροές φέρνουν το «μπλοκ» των Ολλανδών να ελέγχει συνολικά περί το 38%, άλλες θέλουν τους εφοπλιστές να έχουν «τσιμπήσει» λίγο τα ποσοστά τους μέσω αγορών, με την έγκριση της ΑΜΚ (απαιτείται θετική ψήφος από τα 2/3 των παριστάμενων μετόχων εφόσον υπάρχει απαρτία) να «παίζεται» βάσει τωρινών δεδομένων. Όπως βέβαια, είναι και ένα ανοιχτό θέμα αν θα αλλάξει κάτι ως προς το ύψος και τους όρους της ΑΜΚ, αναφορικά με την τιμή ή άλλες παραμέτρους. Για την ώρα βέβαια, παρά τα όσα συμβαίνουν, που προκαλούν εύλογα αβεβαιότητα, η τιμή της μετοχής παραμένει άνω των 1,4 ευρώ, υψηλότερα από την τιμή της ΑΜΚ (στα 90 σεντ).
