Ροή
Να εφαρμόσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο στα νησιά καλείται η κυβέρνηση, καθώς είναι σαφές ότι οι νησιώτες, ειδικά στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου, έχουν φτάσει στα όριά τους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμων για να καταλάβει κανείς ότι οι άνθρωποι βιώνουν μια ραγδαία υποβάθμιση της ζωής τους από τη συρροή προσφύγων και μεταναστών στα νησιά τους. Και οι αιτούντες άσυλο, όμως, όσο το αίτημά τους για άσυλο είναι σε επεξεργασία, δεν μπορούν να πάνε ούτε μπρος, δηλαδή στην ενδοχώρα, ούτε πίσω στην Τουρκία. Δύο κατηγορίες είναι εγκλωβισμένοι: οι νησιώτες στη μιζέρια τους και οι αιτούντες άσυλο σε απάνθρωπες συνθήκες, στα hotspots της ντροπής.
Η απελπισία των νησιωτών τους οδηγεί σε ολική ρήξη με το «κράτος των Αθηνών». Οι άνθρωποι στη Μυτιλήνη, στη Σάμο, στη Χίο αισθάνονται ότι είναι μόνοι τους, παρατημένοι στο έλεος του Ερντογάν. Η αλήθεια είναι ότι, όλο το τελευταίο διάστημα, τα μέτρα στήριξης των τοπικών κοινωνιών ήταν ελάχιστα. Η κοινωνική συνοχή στα νησιά επλήγη βάναυσα και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να παραβλέψει κανείς. Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης, όμως, οδηγεί σε έναν παραλογισμό: να κλείσουν οι ανοιχτές δομές, να μην ανοίξει και καμία κλειστή δομή. Αυτό λένε οι νησιώτες που ακούω στα δελτία ειδήσεων, αυτά λένε και οι τοπικοί τους άρχοντες που δεν έχουν καμία διάθεση να πάνε κόντρα στο λαϊκό αίσθημα.
Κάτι τέτοιο απλώς δεν είναι εφικτό
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στα νησιά θα συνεχίσουν να έρχονται. Εκεί είναι τα περάσματα. Συνεπώς, κάποιου είδους κέντρα θα υπάρχουν. Τα ανοιχτά, όπως τα διαχειρίστηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, απέτυχαν στην πράξη. Η Μόρια και η ΒΙΑΛ είναι η κατάντια της ανθρώπινης ύπαρξης. Και, βεβαίως, η μεταφορά στην ενδοχώρα δεν είναι λύση. Διαιωνίζει το πρόβλημα, εγκλωβίζει και άλλους ανθρώπους, αυτή τη φορά στην ενδοχώρα, καθώς δεν μπορούν να επιστραφούν στην Τουρκία με βάση την Κοινή Δήλωση Ε.Ε.-Τουρκίας και, το κυριότερο, στέλνει μήνυμα στην άλλη μεριά του Αιγαίου ότι μπορούν και άλλοι αιτούντες άσυλο να έρθουν στα νησιά, με την ελπίδα κάποια στιγμή να μεταφερθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Εδώ χρειάζεται ρεαλισμός. Τα κλειστά κέντρα πρέπει να γίνουν. Και εδώ χρειάζεται ψυχραιμία. Ο λαϊκισμός και από τις δύο μεριές βλάπτει. Λαϊκισμός είναι να λες ότι τα κλειστά κέντρα είναι κόλαση, λαϊκισμός είναι να λες ότι τα κέντρα αυτά θα πρέπει να είναι πλήρως σφραγισμένα και η πόρτα να μην ανοίγει για κανέναν. Τα κλειστά κέντρα πάνε επίσης πακέτο με πιο γρήγορες διαδικασίες για το άσυλο. Είναι αδιανόητο μια αίτηση ασύλου να χρειάζεται έναν χρόνο για να τελεσιδικήσει. Και, φυσικά, θα πρέπει να «τρέξουν» οι επιστροφές στην Τουρκία, αλλά και σε τρίτες χώρες.
Το μεταναστευτικό είναι το θέμα για το οποίο ο καθένας έχει μια εύκολη λύση να προτείνει. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία εύκολη λύση. Τα ξερονήσια, επίσης, δεν είναι λύση, όσο και αν κάποιοι δεν τα βγάζουν από το μυαλό τους. Το κυβερνητικό σχέδιο είνια φιλόδοξο, είναι δύσκολο, αλλά έχει στοιχεία ρεαλισμού. Πρέπει, βεβαίως, οι κυβερνώντες να αντιλαμβάνονται ότι δοκιμάζουν τις τελευταίες εναλλακτικές. Ο βραδυκίνητος, νωθρός ελληνικός μηχανισμός πρέπει αίφνης να δουλέψει πιο εντατικά σε σχέση με το απόλυτο πικ της προσφυγικής κρίσης. Αν αυτό δεν συμβεί, η εμπιστοσύνη των νησιωτών δεν θα αποκατασταθεί. Και το χειρότερο, πέρα από το ρήγμα που θα βαθύνει έτι περαιτέρω, στα νησιά θα υπάρχει μια πραγματικά ανεξέλεγκτη κατάσταση.
Πηγή: Reader.gr
