Ροή
Έχει περάσει ήδη μια τριετία από τότε που η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Το χρονικό αυτό διάστημα είναι αρκετό για να σχηματίσουμε μια εικόνα για την ταυτότητα των πολιτικών αυτών σχηματισμών και των πεπραγμένων τους.
Μου είναι ευκολότερο να ξεκινήσω με τους ΑΝΕΛ, λόγω της ασημαντότητάς τους. Το κόμμα αυτό, ως θλιβερό απομεινάρι της πάλαι ποτέ δεξιάς, είναι αχαρτογράφητο μέσα στο πολιτικό φάσμα. Καμία πολιτική ταυτότητα δεν μπορεί να τους αποδοθεί διότι ούτε και ίδιοι πρέπει να ξέρουν τι πρεσβεύουν. Καιροσκόποι. Ωστόσο, κατορθώνουν να ξεπερνούν το εκλογικό μέτρο για την είσοδο τους στη βουλή, πουλώντας εθνικισμό και προσκολλούμενοι στο άρμα του πολιτικών ετέρων τους. Μου θυμίζουν τον μακαρίτη Χότζα, που ως πρόεδρος της Αλβανίας, όταν συνέπραξε με την Κίνα, έλεγε πως πρέπει να τους υπολογίζουμε γιατί μαζί με τους Κινέζους είναι ενάμιση δισεκατομμύριο κόσμος. Εμφανέστατη είναι η αγωνία τους να κρατηθούν στο αφεντοσκάμνι με γελοίες παλινδρομήσεις και επικίνδυνους λεονταρισμούς στα εθνικά θέματα.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι διαφορετικά διότι έχουν μια επικίνδυνη σοβαροφάνεια. Με μια ηγετική ομάδα, με μακρύ κουμμουνιστικό παρελθόν, εμφανίστηκε στον πολιτικό ορίζοντα με την παραπλανητική ταμπέλα των αριστερών. Αν ζούσε ο Αίσωπος θα έλεγε πάλι, «Ὄνος ἐνδυσάμενος λέοντος δορὰν περιῄει ἐκφοβῶν τὰ ἄλογα ζῷα» . Εδώ θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι είδους αριστερισμός είναι αυτός τον οποίο έχουν ενδυθεί. Όσο και να ψάξει κανείς στην Ευρώπη και στον πολιτισμένο κόσμο δεν θα βρει παρόμοια πολιτική πλατφόρμα. Πρόκειται για μια καθαρά ελληνική πατέντα Τσίπρα-Δραγασάκη και αμοραλιστών αποστατών του ΠΑΣΟΚ. Αναθεωρητικός κουμμουνισμός με λίγη δόση σοσιαλισμού και αρκετή πρακτική καπιταλισμού. Αν ποτέ ανακαλύψουν την πολιτική τους ταυτότητα, δηλαδή, τι περιλαμβάνει ο αριστερισμός που επικαλούνται, να μας το πούνε για να το μάθουμε κι εμείς. Αυτό το αριστερόστροφο πολιτικό μόρφωμα, κατά τον Μίκη Θεοδωράκη, έχει αναλάβει την τύχη της χώρας στα χέρια του, εφαρμόζοντας ένα πλήθος πρωτόγνωρων πειραματισμών.
Δεν θα αναφερθώ με λεπτομέρειες στον εκβιαστικό τρόπο με τον οποίο προκλήθηκαν οι εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ούτε και στις υποσχέσεις τους, που αργότερα ονομάστηκαν αυταπάτες. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Εκθεση Θεσσαλονίκης αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικής απάτης. Θα αναφερθώ στην κυβερνητική συνύπαρξη των δυο αυτών φορέων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, όπου το μόνο κοινό που έχουν είναι η μετά πάθους νομή της εξουσίας. Άνθρωποι των πρώτων μιλούν ακόμα και για παρά φύσιν συνεργασία και μάλλον έχουν δίκαιο. Τι καλό θα μπορούσε, λοιπόν, να περιμένει κανείς από μια τέτοια συνεργασία.
Το πρώτο εξάμηνο του 2015 της διακυβέρνησης τους, το μοιραίο εκείνο εξάμηνο, ήταν ένα ερασιτεχνικό επικοινωνιακό παιχνίδι αδαών, δήθεν ανένδοτου αγώνα, με αρκετό τσαμπουκά απέναντι στην Τρόικα, που την μετονόμασαν σε θεσμούς. Γενναία διαπραγμάτευση την ονόμασε ο πρωθυπουργός αυτήν την πατάτα. Αλήθεια, ποιός έχασε τελικώς από αυτήν τη «γενναία διαπραγμάτευση»; Η Ευρώπη και οι Γερμανοί ή εμείς; Ωστόσο, αυτή η διαπραγμάτευση κατέληξε σε νέες πιο επώδυνες απαιτήσεις από τους εταίρους μας, σε απώλεια κάποιων δεκάδων δις, σε ένα αχρείαστο διχαστικό δημοψήφισμα και σε τραπεζικούς περιορισμούς διακίνησης του χρήματος. Και ενώ το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ένα συντριπτικό ΟΧΙ, σύμφωνα με παρότρυνση της κυβέρνησης, αυτό που - σε λιγότερο από δυο ώρες - επικράτησε, ήταν ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ. Το γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε ως η γενναία κωλοτούμπα Τσίπρα και έμεινε στο εξωτερικό ως πολιτική ταμπέλα του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς, της ελληνικής κυβέρνησης.
Ακολούθησαν νέες εκλογές και νέες δαπάνες το Σεπτέμβριο του 2015 με τη νέα υπόσχεση εφαρμογής ενός παράλληλου ανακουφιστικού προγράμματος. Οσο το είδατε το πρόγραμμα αυτό εσείς άλλο τόσο το είδα κι εγώ. Αυτό που είδαμε ήταν δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας για 99 χρόνια, πρόσθετους φόρους, μεγαλύτερη μείωση των συντάξεων, απαίτηση για ανάπτυξη 3,5%, σκληρή εποπτεία για άλλα τέσσερα χρόνια, οικονομική αβεβαιότητα για δεκαετίες κ.λπ, κ.λπ. Μόνο ένα αρρωστημένο μυαλό θα μπορούσε να ονομάσει αριστερή πολιτική την εξάλειψη του ΕΚΑΣ από τους χαμηλοσυνταξιούχους, την μείωση των επιδομάτων των πολύτεκνων οικογενειών και των ΑΜΕΑ, και τη δραστική μείωση του αφορολόγητου. Δηλαδή, μια καπιταλιστική κυβέρνηση τι χειρότερο θα μπορούσε να είχε κάνει; Ποιούς έβλαψαν αυτά τα μέτρα, τους πλούσιους ή τους φτωχούς; Τι γιαλαντσί αριστερισμός είναι αυτός;
Και μετά ο κυνισμός από υπουργικά χείλη. Ήταν, λέει, συνειδητή πολιτική επιλογή η οικονομική επιβάρυνση, (δηλαδή η εξαφάνιση) της ελληνικής μεσαίας τάξης και ήταν αυτό κυβερνητική επιτυχία! Κατά τον νεοφανή αυτόν υπουργό φαίνεται πως είναι καλύτερα να γίνουμε όλοι φτωχοί! Εδώ είναι που με μια φράση παραλύει η ανθρώπινη λογική.
Για την εσωτερική πολιτική σχετικά με την ασφάλεια του πολίτη δεν θέλω να πω τίποτα για να μην επιτείνω την διάσπαρτη φοβία, αλλά, δεν μπορώ να παραβλέψω την ασκούμενη εξωτερική πολιτική, ιδιαίτερα του τελευταίου καιρού, (την Βενεζουέλα την ξεχνάω). Υπάρχει κανείς που με το χέρι στην καρδιά να μπορεί να πει ότι η επίσκεψη Ερντογάν βελτίωσε τα ελληνοτουρκικά θέματα ή ότι οι χειρισμοί γύρω από το θέμα των Σκοπίων ήταν οι ενδεδειγμένοι; Τότε, όλοι αυτοί που εξέφρασαν την αντίθεση τους με τα συλλαλητήρια στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα πρέπει να μη ζουν σ' αυτήν τη χώρα.
Φίλοι, πατριώτες του κυβερνητικού συνασπισμού, δεν είναι στραβός ο γιαλός, μάλλον, εσείς στραβά αρμενίζετε! Δεν αρκούν οι προθέσεις σας. Στην πολιτική μετράει το αποτέλεσμα και τα μέχρι τώρα δείγματά σας δεν είναι καλά. Σπαταλήσατε πολύτιμο χρόνο με αδέξιους χειρισμούς και διχαστική τακτική αντιπολιτευόμενοι την αντιπολίτευση. Σας διακατέχει φόβος μη χάσετε το γκουβέρνο. Οι τελευταίοι χειρισμοί σας, μετά το σοκ του συλλαλητηρίου στην Αθήνα και την ιστορική ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη, να ανοίξετε τη σκανδαλολογία με βιασύνη και περίεργες εξωθεσμικές παρεμβάσεις, θα οδηγήσει τη χώρα σε πολιτικές περιπέτειες. Φοβάμαι μήπως ζήσουμε στιγμές του βρώμικου 89. Δεν θέλω να κάνω συνειρμούς με υπάρχοντα ονόματα στην κυβέρνηση σας. Αχ, αυτό το DNA σας, πόσα κατάλοιπα εμφυλίου κουβαλάει ακόμα μέσα του; Υποψιάζομαι πως δεν θα φτάσουμε στις εκλογές με ήρεμο κλίμα! Καημένη Ελλάδα κουράγιο.
Φίλοι, πατριώτες της αντιπολίτευσης. Έχετε περιπέσει σε πολιτική περιδίνηση και λειτουργείται περισσότερο ως αντι-Τσίπρα, χωρίς αυτόνομο λόγο, παρασυρμένοι από την αλλοπρόσαλλη πολιτική και παλιομοδίτικη προπαγάνδα της κυβέρνησης, που, όμως, πιάνει. Ακολουθείτε κατά βήμα την συνεχή αλλαγή της πολιτικής ατζέντας που εντέχνως καλλιεργείται από την κυβέρνηση. Δεν φαίνεται να πατάτε με σιγουριά στα δικά σας πόδια και πέφτετε συνεχώς σε παγίδες. Πώς είναι δυνατόν ο Μίκης με δυο φράσεις να έχει βάλει την πολιτική συζήτηση στις σωστές της διαστάσεις και ο κόσμος να τον κατάλαβε κι εσείς, με την ακατάσχετη πολυλογία σας, να μην ακούγεστε; Μήπως τίθεται θέμα πολιτικού αναστήματος; Ο λόγος σας εκπέμπει θολούρα, αβεβαιότητα και αποφυγή ξεκάθαρης και κατανοητής πολιτικής θέσης. Ωστόσο, δεν θέλω να πιστέψω ότι ο καθαρός και τίμιος πολιτικός λόγος έχει χαθεί από την Ελλάδα και... ελπίζω.
