Ροή
Ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων είναι περήφανος υποστηρικτής του καπιταλισμού. Έτσι ως σύγχρονος «θεωρητικός» δεν χάνει καμία ευκαιρία να κάνει μαθήματα για το πως πρέπει να λειτουργεί ο καπιταλισμός, συνήθως από κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο ή σε απευθείας σύνδεση με τις τηλεοράσεις μας.
Τελευταίο απ’ αυτά τα μαθήματα δόθηκε σε συνέχειες. Η αρχή έγινε από εκδήλωση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου που υποστήριξε ότι σε καμία προηγμένη οικονομία του κόσμου δεν υπάρχει προστασία της πρώτης κατοικίας, χαρακτηρίζοντας αυτή την προστασία «ζημία» για την οικονομία. Μετά από τις αντιδράσεις που σήκωσε αυτή η δήλωση ο κ. Γεωργιάδης έσπευσε να υποστηρίξει τη θέση του με νέες δηλώσεις στην τηλεόραση.
Η λογική του υπουργού είναι ότι δεν μπορεί να απαγορεύονται τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, γιατί έτσι δεν θα υπάρχει και στεγαστική πίστη. Διευκρίνισε, ακόμη, ότι δεν μίλησε για όσους «μπορούν να πληρώσουν και δεν το κάνουν». Ο κ. Γεωργιάδης, όμως, ξεχνάει μερικά πολύ βασικά ζητήματα.
Πρώτον, δεν μιλάμε για μια οικονομία σε κανονική κατάσταση, αλλά για την ελληνική οικονομία που υπέστη τεράστια οικονομική καταστροφή τα προηγούμενα χρόνια. Οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε απλά και γενικά για μια «προηγμένη οικονομία», σαν να μη χάσαμε το 25% του ΑΕΠ μας και να καταστράφηκαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Δεύτερον, στη ζωή δεν υπάρχουν ξεκάθαρα δίπολα. Δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με αυτούς που μπορούν να πληρώσουν και δεν το κάνουν και αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν. Η οικονομική κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας των νοικοκυριών άλλαξε ριζικά τα προηγούμενα χρόνια. Πάρτε για παράδειγμα ένα ζευγάρι δασκάλων με ένα παιδί που δανείστηκε για να αγοράσει ένα διαμέρισμα στο Χαλάνδρι τα χρόνια πριν από την κρίση. Μπορούσε τότε να δανειστεί; Ναι. Μπορεί σήμερα να αποπληρώσει χωρίς να θυσιάζει βασικά πράγματα από την ζωή του; Αμφίβολο.
Η κυβέρνηση πρέπει να βρίσκει και να δίνει λύσεις. Δεν μπορεί να αρκείται στο να βάζει απλά ένα «όριο φτώχιας» και όποιος είναι πάνω απ’ αυτό να χάνει το σπίτι του, χωρίς πολλά-πολλά. Πρέπει να θέσει όρους και να φροντίζει την όσο το δυνατόν καλύτερη μετάβαση στη νέα πραγματικότητα που δημιούργησε η 10ετής κρίσης. Με λύσεις πρέπει να ασχολείται ο υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης. Και ας αφήσει τα μαθήματα για την οικονομία και τον καπιταλισμό στους θεωρητικούς και στους καθηγητές.
