Ροή
Η παγκόσμια κοινότητα παράγει μια αξιοσημείωτη ποσότητα απορριμμάτων η οποία υπολογίζεται σε πάνω από 2 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, ενώ αυτός ο αριθμός θα αυξηθεί και να φθάσει τα 3,4 δισεκατομμύρια τόνους έως το 2050. Το θέμα δεν είναι μόνο που θα «χωρέσουν» όλα αυτά τα σκουπίδια αλλά το πως θα ελεγχθούν τα επικίνδυνα αέρια του θερμοκηπίου που θα διαρρεύσουν τα οποία συμβάλλουν στην αλλαγή του κλίματος.
Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, οι χώροι υγειονομικής ταφής στερεών αποβλήτων είναι η τρίτη μεγαλύτερη πηγή εκπομπών μεθανίου, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία από την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος. Το 2019, οι χώροι υγειονομικής ταφής απελευθέρωσαν το 15% των εκπομπών μεθανίου, το οποίο ισοδυναμεί με εκπομπές από περισσότερα από 21,6 εκατομμύρια επιβατικά αυτοκίνητα που κινούνται μέσα σε ένα έτος.
Πολλοί θεωρούν την ανακύκλωση ως λύση του προβλήματος αλλά και αυτή η μέθοδος παρουσιάζει αρκετούς περιορισμούς καθώς υπάρχει ένα μεγάλο κενό μεταξύ του τι είναι δυνατόν να ανακυκλωθεί και του τι πραγματικά ανακυκλώνεται. Τα ξηρά ανακυκλώσιμα υλικά όπως το πλαστικό, το χαρτί και το χαρτόνι, το μέταλλο και το γυαλί αντιστοιχούν στο 38% των αστικών απορριμμάτων, σύμφωνα με στοιχεία της έκθεσης What a Waste 2.0 της Παγκόσμιας Τράπεζας. Εν τω μεταξύ, μόνο το 13,5% αυτών των ξηρών ανακυκλώσιμων ανακυκλώνονται στην πραγματικότητα παγκοσμίως.
Οι εταιρείες τεχνολογίας προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των απορριμμάτων βελτιώνοντας τις διαδικασίες ανακύκλωσης και δημιουργώντας νέα υλικά για την παραγωγή προϊόντων μιας χρήσης που μπορούν να μετατραπούν σε λίπασμα
Οι πλουσιότερες χώρες κάνουν καλύτερη ανακύκλωση από τις φτωχότερες χώρες, με τις δεύτερες να ανακυκλώνουν κατά μέσο όρο μόνο το 3,7% ενώ πολλές δεν ανακυκλώνουν καθόλου ή δεν διαθέτουν στοιχεία. Από την άλλη, περιοχές, όπως οι Νήσοι Φερόες, οι οποίες αποτελούν μέρος του Βασιλείου της Δανίας, ανακυκλώνουν το 67% των απορριμμάτων του.
Κόστος ανακύκλωσης, κέρδη και αυτοματοποίηση
Οι βασικές αρχές της ανακύκλωσης είναι η συλλογή, η ταξινόμηση και η επεξεργασία ώστε τα χρήσιμα ανακυκλωμένα υλικά που θα παραχθούν να παραδοθούν στις μεταποιητικές βιομηχανίες αναφέρει μιλώντας στο CNBC ο Ross Bartley, διευθυντής εμπορίου και περιβάλλοντος του βιομηχανικού συνδέσμου Bureau of International Recycling (BIR) στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, «ακόμη και σε βιομηχανικές χώρες, η χειροκίνητη ταξινόμηση μπορεί να είναι απαραίτητη και μπορεί να συμπληρωθεί, και ίσως να αντικατασταθεί, από αυτοματοποιημένα συστήματα ταξινόμησης που χρησιμοποιούν κατάλληλες τεχνολογίες», σημειώνει.
Ως προς αυτό, αναφέρει, υπάρχει η αυτοματοποιημένη ταξινόμηση η οποία γίνεται με μαγνήτες, επίπλευση, κοσκίνισμα (για να διαχωριστούν ελαφριά και βαριά υλικά) και κάμερες, μεταξύ άλλων τεχνικών, σύμφωνα με τον Bartley, και αυτός ο εξοπλισμός μπορεί να αγοραστεί από το ράφι και να ενσωματωθεί σε εγκαταστάσεις ανακύκλωσης. Σε αυτό το σημείο βέβαια πρέπει να απαντηθούν σημαντικά ερωτήματα όπως είναι το κόστος του εξοπλισμού διαχωρισμού, το συνολικό κόστος λειτουργίας ανά τόνο επεξεργασμένων υλικών και ποια είναι η προστιθέμενη αξία σε κάθε μία από τις διαχωρισμένες ροές υλικών. Με άλλα λόγια πρέπει να απαντάει στο ερώτημα: "Πότε είναι κερδοφόρο;"
Οι διάφορες μάρκες καταναλωτικών προϊόντων μπορούν να βοηθήσουν στην αύξηση της επιτυχίας της αλυσίδας εφοδιασμού ανακύκλωσης, σύμφωνα με τον Steve Alexander, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Ένωσης Ανακυκλωτών Πλαστικών, σχεδιάζοντας συσκευασίες που μπορούν να ανακυκλωθούν. Οι εταιρείες δέχονται πιέσεις από τους καταναλωτές να ακολουθούν πιο διαφανείς διαδικασίες όσον αφορά στην ανακυκλωσιμότητα των συσκευασιών σημειώνει αλλά ταυτόχρονα καταγράφεται και ενδιαφέρον και από την πλευρά των κυβερνητικών αρχών οι οποίες τείνουν να επιβάλλουν κανονισμούς για τον σχεδιασμό των συσκευασιών των προϊόντων.
