«Με δεδομένο ότι οι 153 βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν πρόκειται ποτέ να ψηφίσουν προληπτικά μέτρα, ο κ. Μητσοτάκης με τους άλλους πρόθυμους δεν επαρκούν, ευτυχώς, για να συγκεντρωθούν ούτε 150, ούτε 180 βουλευτές», σημείωνε τη Δευτέρα σε σχόλιό του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο ψήφισης νέων μέτρων στη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία, το οποίο επικαλέστηκε η εφημερίδα Το Βήμα και έσπευσαν να διαψεύσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η αλήθεια είναι πως ο κ. Τζανακόπουλος επιμένει στην πάγια γραμμή του Μεγάρου Μαξίμου πως «δεν ψηφίζουμε νέα μέτρα», υπό την έννοια πως δεν μπορούν να περάσουν από τη Βουλη, νομοθετικά, νέα συγκεκριμένα μέτρα, πέραν της επέκτασης του κόφτη. Μάλιστα, την κατάσταση νευρικής κρίσης, στην οποία βρίσκεται η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε ο βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Σιμορέλης, ο οποίος δεν απέκλεισε ακόμα και το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος, σε περίπτωση που η αξιολόγηση οδηγηθεί σε τέλμα. Σε αυτό το πλαίσιο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου από την Πορτογαλία, όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτήρισε «πρωτόγνωρη» την απαίτηση των δανειστών για προκαταβολική ψήφιση μέτρων. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι η παρόμοια απαίτηση προληπτικών μέτρων δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην ευρωπαϊκή ιστορία και σημείωσε ότι τέτοιες πιέσεις δεν συνάδουν με τον ευρωπαϊκό ιδεώδες.
Η αλήθεια είναι πως το Μέγαρο Μαξίμου, προσώρας τουλάχιστον, διαψεύδει δύο σενάρια που δεν μπορούν να συνυπάρχουν: και την a priori ψήφιση νέων, συγκεκριμένων μέτρων και τις εκλογές. Παράλληλα, από το κυβερνητικό επιτελείο τονίζουν πως η αξιολόγηση δεν μπορεί να χρονίσει, απορρίπτοντας έτσι με σαφήνεια και το ενδεχόμενο της αέναης παράτασης της εκκρεμότητας ως τον Μάρτιο. Με άλλα λόγια, το κυβερνητικό επιτελείο διαψεύδει…κάθε εναλλακτική, αν και είναι σαφές πως το αμέσως επόμενο διάστημα θα πρέπει να αποφασίσει, λογικά, μεταξύ των τριών: επώδυνος συμβιβασμός, παράταση με στόχο την αλλαγή συσχετισμών ή προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Κινήσεις απεμπλοκής από τους Ευρωπαίους
Όπως και να έχει όμως, παρά το αδιέξοδο που φαινομενικά επικρατεί, στο παρασκήνιο σχεδιάζονται κινήσεις απεμπλοκής. Αρχικά, κινήσεις γίνονται κυρίως στο ευρωπαϊκό μέτωπο. Οι κ.κ. Schaeuble και Lagarde βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή, προκειμένου να υπάρξει εναρμόνιση σε πολιτικό επίπεδο, ενώ ο επικεφαλής του ESM Klaus Regling άφησε χθες ένα παράθυρο για συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα μόνο με το ρόλο του τεχνικού συμβούλου. Υποστήριξε, συγκεκριμένα, πως το ΔΝΤ δεν χρειάζεται να προσφέρει χρηματοδότηση, αλλά είναι αναγκαία η τεχνογνωσία του, ενώ ξεκαθάρισε πως εκταμίευση δόσης θα γίνει μόνο με την εμπλοκή του Ταμείου στο πρόγραμμα.
Παράλληλα, στο παρασκήνιο εντείνονται και οι πιέσεις προς τον κ. Schaeuble -και από τον Mario Draghi-προκειμένου να συναινέσει στην συγκεκριμενοποίηση και όχι νομοθέτηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων. Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, η λύση θα μπορούσε να δοθεί μέσω μιας διατύπωσης πως τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος θα υλοποιηθούν, εφόσον η Ελλάδα τηρήσει τους τεθέντες έως το 2018 στόχους που ορίζει το πρόγραμμα.
Ώρα αποφάσεων για την Αθήνα
Παράλληλα, όμως, με τις κινήσεις στο μέτωπο των δανειστών, προκειμένου να υπάρξει απεμπλοκή και η ελληνική εκκρεμότητα να μην μείνει «κάβα» ως το τέλος της άνοιξης τουλάχιστον, κοινοτικές πηγές εκτιμούν πως έχει έρθει η ώρα και για την Αθήνα να πάρει αποφάσεις. Εννοώντας, προφανώς, πως η γραμμή περί μη νομοθέτησης a priori μέτρων δεν μπορεί να περάσει. Κατά τις πληροφορίες, η Αθήνα, εφόσον βρει σημείο σύμπλευσης για τα εκκρεμούντα θέματα της αξιολόγησης (δημοσιονομικό κενό 2018, εργασιακά και ενεργειακά), θα μπορούσε να νομοθετήσει μεν τη μείωση του αφορολόγητου, χωρίς να πειράξει την προσωπική διαφορά για τις συντάξεις, όπως έχουν διαμηνύσει πηγές από το μέτωπο των δανειστών που απεργάζονται μια συμβιβαστική λύση.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Insider.gr, στο κυβερνητικό επιτελείο επεξεργάζονται λύση προ-νομοθέτησης μέτρων, όχι όμως 4,5 δις, όπως ζητά το ΔΝΤ, αλλά λιγότερα, περί τα 2 με 2,5, ώστε μαζί με την υπεραπόδοση του πλεονάσματος να καλύπτεται ο στόχος που βάζει το Ταμείο. Παράλληλα, εφόσον περπατήσει αυτή η λύση, θα υπάρχει και η σχετική ρήτρα «αναιρεσιμότητας», την οποία θα μπορεί να ενεργοποιήσει η επόμενη κυβέρνηση, εφόσον πιάσει τελικά τους στόχους του προγράμματος. Ακόμα, βέβαια, και κάτι τέτοιο είναι πολιτικά δύσκολο για την κυβέρνηση και θα δοκιμάσει τη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, στην Αθήνα έχει φτάσει με σαφήνεια το μήνυμα πως απαιτείται και από μέρους της πολιτικής αποφασιστικότητα-άρα δύσκολες αποφάσεις-προκειμένου η αξιολόγηση να κλείσει.
Και, για όποιον δεν το κατάλαβε, ο εκπρόσωπος Τύπου του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Juerg Weissberger ξεκαθάρισε, όπως το είχε κάνει προ ημερών και ο Wolfgang Schaeuble, πως είναι στο χέρι της Ελλάδας «να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της και να δημιουργήσει κατά αυτόν τον τρόπο τις προϋποθέσεις τόσο για μια γρήγορη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης όσο και για τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». Ή, αντιστρόφως ειπείν, θα είναι ευθύνη της Ελλάδας, αν δεν κάνει τα βήματα που της αναλογούν και το ΔΝΤ αποφασίσει να μην συμμετάσχει, όπως το λένε από τη γερμανική κυβέρνηση, εν είδει κεκαλυμμένης απειλής. Διότι, όπως καλά γνωρίζουν στη Wilhelmstrasse της γερμανικής πρωτεύουσας, αν το ΔΝΤ αποφασίσει να βγει εκτός προγράμματος, οι πιέσεις από την Κ.Ο. του CDU ακόμα και περί μη συνέχισης του προγράμματος θα είναι ασφυκτικές.
«Γι’ αυτό και είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να κάνει γρήγορα τα δύσκολα βήματα που της αναλογούν και να μην προκαλέσει άλλες αντιδράσεις», όπως έλεγε γερμανική κοινοβουλευτική πηγή στο Insider.gr.
