Μια ισορροπημένη λύση που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ταχεία αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, περιέγραψε χθες ο Poul Thomsen Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ.
Σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ο Δανός αξιωματούχος αποσαφήνισε πως όσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς την ελάφρυνση του, και από την άλλη μεριά, όσες ελαφρύνσεις του χρέους και να γίνουν δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν βιώσιμο το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα.
Εν συνεχεία επεσήμανε πως παρά τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012, ο ελληνικός προϋπολογισμός επιχορηγεί περίπου με το 10% του ΑΕΠ το ασφαλιστικό σύστημα, σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 2,5% τοις εκατό. Στην ίδια βάση τόνισε πως χωρίς σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις ο φιλόδοξος μεσοπρόθεσμος στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ δεν επιτυγχάνεται, καθώς η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4-5% ΑΕΠ, ήτοι 8 δισ. ευρώ για να καλύψει αυτόν τον στόχο.
Όχι τυχαία ο Poul Thomsen ο οποίος χθες είχε συνάντηση πριν το Eurogroup με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο έθεσε ένα ρητορικό ερώτημα: «Θα μπορούσε ένας στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα πολύ χαμηλότερος από το 3,5% του ΑΕΠ να κάνει την απαραίτητη ασφαλιστική μεταρρύθμιση λιγότερο απαιτητική;».
Αντί για απάντηση , ο ίδιος παραπέμπει στους πολιτικούς συσχετισμούς εντός της ευρωζώνης. Αλλά στην ουσία με την αναφορά στέλνει το μήνυμα προς την ελληνική κυβέρνηση πως εάν προχωρήσει σε περικοπές συντάξεων, θα μπορέσει να διεκδικήσει ως αντάλλαγμα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Η αναφορά του στελέχους του ΔΝΤ σε μικρότερα πρωτογενή πλεόνασμα δεν είναι σίγουρα τυχαία και προφανώς ήδη συζητείται μεταξύ των θεσμών. Το δε μήνυμα προς τους Ευρωπαίους είναι να αποδεχθούν μια μεγαλύτερη από την σήμερα εκτιμώμενη ελάφρυνση χρέους και να αποφύγουν τις ανησυχίες για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Πλέον, το βάρος των αποφάσεων είναι σε Ελλάδα και ζώνη του ευρώ και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως το ΔΝΤ είναι ο «κακός» της υπόθεσης.
