Επιτάχυνση του ρυθμού πρόωρων αποπληρωμών του δημοσίου χρέους από το 2026 προβλέπει η στρατηγική δανεισμού του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) για τη χρονιά που έρχεται.
Ειδικότερα, σχεδιάζεται μια πρόωρη αποπληρωμή 8,8 δισ. ευρώ την ερχόμενη χρονιά που θα κατευθυνθεί και αυτή στο ακριβό διακρατικό δανεισμό του πρώτου μνημονίου (GLF), στο πλαίσιο του στόχου για την ολική αποπληρωμή του μέχρι το 2031, δηλαδή μια δεκαετία πριν από τη λήξη. Με την πρόωρη αποπληρωμή του 2026 η χώρα μας θα αξιοποιήσει στο σύνολό του το «μαξιλάρι ρευστότητας» (cash buffer) που είχε εξασφαλιστεί το 2018 μετά από το τρίτο μνημόνιο.
Εξάλλου λόγω των πρωτογενών πλεονασμάτων τα ταμεία είναι γεμάτα. Τα ταμειακά διαθέσιμα στο τέλος του 2029 υπολογίζονται στο 39 δισ. ευρώ. Φτάνουν δηλαδή να καλύψουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου για τρία χρόνια. Στο τέλος της ερχόμενης χρονιάς υπολογίζεται ότι θα έχουν μείνει στα ταμεία περίπου 29 με 30 δισ. ευρώ, χωρίς το «μαξιλάρι».
Με… ρέγουλα οι έξοδοι στις αγορές
Τα υψηλά ταμειακά διαθέσιμα και η διατήρηση των πλεονασμάτων σημαίνουν πως οι έξοδοι στις αγορές θα είναι για μια ακόμη χρονιά περιορισμένες και μετρημένες, κυρίως για τη διατήρηση του επενδυτικού ενδιαφέροντος και την βελτίωση της καμπύλης των επιτοκίων και λείανσης της ωρίμανσης του χρέους.
Για την επόμενη χρονιά ο ΟΔΔΗΧ σχεδιάζει να αντλήσει μόλις 8 δισ. ευρώ από τις αγορές, καθώς οι συνολικές χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου διαμορφώνονται σε περίπου 24,7 δισ. ευρώ. Πέρα από τα 8 δισ. ευρώ που θα καλυφθούν από εκδόσεις κρατικών ομολόγων, 4,2 δισ. ευρώ θα προέλθουν από άλλες πηγές (NGEU, ΕΤΕπ κ.λπ.) ενώ τα υπόλοιπα θα καλυφθούν με χρήση των ταμειακών διαθεσίμων.
Όπως αναφέρει ο ΟΔΔΗΧ στη σχετική έκθεση, η στρατηγική χρηματοδότησης για το 2026 εστιάζει στη συνεχιζόμενη παρουσία της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές ομολόγων, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της μείωσης του δημόσιου χρέους, την προληπτική και ενεργή διαχείριση του χαρτοφυλακίου χρέους και τη διατήρηση ενός σημαντικού ταμειακού αποθέματος. Παράλληλα, στοχεύει στην περαιτέρω βελτίωση της λειτουργίας της δευτερογενούς αγοράς ελληνικών ομολόγων και στη μείωση του κινδύνου αναχρηματοδότησης.
Σύμφωνα με την ανάλυση βιωσιμότητας χρέους με πρωτογενές πλεόνασμα γύρω στο 2,8–3% του ΑΕΠ και μέσο επιτόκιο σημαντικά χαμηλότερο από τον ονομαστικό ρυθμό μεγέθυνσης, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ μειώνεται σταθερά από το 2025 και μετά, με την πρόβλεψη για το 2026 να τον φέρνει στην περιοχή του 138,2% από περίπου 146% του ΑΕΠ το 2025. Σε αυτό προστίθεται η χρήση 26,3 δισ. από τα διαθέσιμα έως το 2031 για πρόωρες αποπληρωμές δανείων GLF που θα έπρεπε να αποπληρωθούν μελλοντικά.
