Το 33% των Ατόμων με Αναπηρία (μερικοί ή σοβαρότεροι περιορισμοί στην κινητικότητα) στην Ελλάδα πλήττεται από υπερβολική επιβάρυνση από το κόστος στέγασης σύμφωνα με την Eurostat. Ειδικότερα, η Ελλάδα καταγράφει αρνητική πρωτιά στην ΕΕ με την μέση επιβάρυνση να βρίσκεται στο 10,4%, ενώ η Κύπρος βρίσκεται στην καλύτερη θέση με μόνο το 2% του πληθυσμού με αναπηρία να αντιμετωπίζει πρόβλημα. Υψηλά ποσοστά οικονομικής επιβάρυνσης στο ζήτημα της στέγασης σε άτομα με αναπηρία κατέγραψε επίσης η Δανία με ποσοστό 21,2%.
Το πρόβλημα στέγασης στην Ελλάδα αγγίζει το σύνολο της κοινωνίας σύμφωνα με την Eurostat και τα άτομα χωρίς αναπηρία αντιμετωπίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό υπερβολική επιβάρυνση από το κόστος στέγασης: το 27,6% του πληθυσμού στην Ελλάδα και πάλι η πιο μεγάλη αναλογία ανά την ΕΕ, έναντι 7,8% μέσου όρου.
Τα έξοδα στέγασης ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος δείχνουν την ικανότητα των ατόμων να αντεπεξέλθουν στα έξοδα που σχετίζονται με τη στέγαση τους. Τα νοικοκυριά με υψηλότερο εισόδημα μπορεί να αντιμετωπίζουν ευκολότερα τα υψηλότερα κόστη αναλογικά με το διαθέσιμο εισόδημά τους. Ωστόσο, ένα νοικοκυριό θεωρείται ότι επιβαρύνεται από το κόστος στέγασης, εάν το συνολικό κόστος στέγασής του ανέρχεται σε περισσότερο από 40% του συνολικού διαθέσιμου εισοδήματός του.
Ποιότητα διαμονής
Τα άτομα με αναπηρία ζουν συχνότερα σε υποβαθμισμένες συνθήκες στέγασης και προβλήματα που σχετίζονται με την ποιότητα της κατοικίας και του περιβάλλοντος όπου ζουν, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό., σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat.
Συγκεκριμένα, το 22,5% δήλωσε ότι ενοχλείται από έντονο θόρυβο από γείτονες ή τον δρόμο, έναντι 16,9% όσων δεν έχουν κάποια αναπηρία. Αντίστοιχα, 15% ανέφερε ρύπανση, βρωμιά ή άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα στη γειτονιά, ενώ το ποσοστό αυτό για τον υπόλοιπο πληθυσμό περιορίζεται στο 11,2%. Ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι 13% των ατόμων με αναπηρία αντιλαμβάνονται γύρω τους έγκλημα, βία ή βανδαλισμούς, σε σύγκριση με 9,1% των υπόλοιπων πολιτών.
Η εικόνα δεν είναι καλύτερη στις συνθήκες εντός της κατοικίας τους καθώς το 18,9% των ατόμων με αναπηρία δηλώνουν πως αντιμετωπίζουν υγρασία, διαρροές ή φθορές στην κατοικία τους, όταν το αντίστοιχο ποσοστό για άτομα χωρίς αναπηρία είναι 13,8%. Επιπλέον, το 13,2% δηλώνουν ότι δεν μπορούν να διατηρήσουν το σπίτι τους επαρκώς ζεστό τον χειμώνα, έναντι 8% του υπόλοιπου πληθυσμού. Τέλος, 8,3% παραπονιούνται ότι το σπίτι τους είναι πολύ σκοτεινό, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από το 5,6% των ατόμων χωρίς αναπηρία.
Ιδιοκτησιακό καθεστώς
Το 2024, το 66,5% των ανθρώπων 16 ετών και άνω με αναπηρία (μερικούς ή σοβαρούς περιορισμούς κινητικότητας) στην ΕΕ ζούσε σε σπίτι δικής του ιδιοκτησίας. Μεταξύ των ατόμων με αναπηρία το 15,4% είχαν στην ιδιοκτησία τους κατοικία της οποίας ακόμη αποπλήρωναν υποθήκη ή δάνειο, ενώ το 51,1% δεν είχε εκκρεμή υποθήκη ή δάνειο.
Αντίθετα, το 70% των ατόμων 16 ετών και άνω χωρίς κάποιου είδους αναπηρία κατοικούσε σε ιδιόκτητο σπίτι. Μεταξύ αυτών, το 23,7% διέθετε εκκρεμότητες σε δάνεια και υποθήκες.
Ως εκ τούτου, το 33,5 % των ατόμων με αναπηρία στην ΕΕ ζούσαν σε ενοικιαζόμενα σπίτια το 2024 με το 20,4 % να πληρώνει ενοίκιο σε κανονικές τιμές αγοράς και το υπόλοιπο 13,1% μειωμένο ή καθόλου ενοίκιο. Όσον αφορά τα άτομα χωρίς αναπηρία, το 30% ζούσε σε ενοικιαζόμενη κατοικία με το 20,9 % να πληρώνει ενοίκιο στην τιμή της αγοράς και το 9,1 % μειωμένο ενοίκιο ή καθόλου ενοίκιο.
Στην Ελλάδα μεταξύ των ατόμων με αναπηρία, το 82,4% ζούσε σε σπίτι δικής του ιδιοκτησίας ενώ το 17,6% σε ενοίκιο. Αντίθετα, μεταξύ των ατόμων χωρίς αναπηρία το 69,9% διέμενε σε δική του κατοικία ενώ το 30,1% σε ενοικιαζόμενη.
