Τη διαφωνία της Τράπεζας της Ελλάδος επί συγκεκριμένων αναφορών και εκτιμήσεων της έκθεσης του άρθρου 4 του ΔΝΤ για την Ελλάδα διατυπώνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας σε δήλωση που αποτελεί προσαρτήματα της έκθεσης.
Ο κ. Στουρνάρας ξεκαθαρίζει πως η κεντρική τράπεζα διαφωνεί με ορισμένες από τις διαπιστώσεις του ΔΝΤ σχετικά με τις συνιστώσες της συνολικής ζήτησης, όπως οι εξαγωγές, καθώς και συνιστώσες της προσφοράς, όπως η μετατόπιση των πόρων από μη εμπορευματικούς σε εμπορευματικούς τομείς.
Επιπλέον, όπως σημειώνει η έκθεση, υποβαθμίζει την πρόοδο στον οικονομικό τομέα και είναι υπερβολικά απαισιόδοξη σχετικά με τις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές προβολές, καθώς και σχετικά με τις μελλοντικές οικονομικές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της περαιτέρω ανάγκης των τραπεζών για ανακεφαλαιοποίηση.
«Δεδομένου ότι το πρωτογενές πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης είναι πιθανό να φθάσει το 2% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 0,5% του ΑΕΠ, οι δημοσιονομικές προβλέψεις του Ταμείου εγείρουν πολλά ερωτήματα», αναφέρει ο κ. Στουρνάρας στη δήλωση που δόθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου.
Ομοίως, παρά το καλύτερο από το αναμενόμενο αποτέλεσμα του ΑΕΠ το 2016, το οποίο αναγνωρίζεται στην έκθεση, υπάρχει μια ανεξήγητη μείωση 0,25% στην μακροπρόθεσμη πρόβλεψη για την ανάπτυξη σε σχέση με την προηγούμενη έκθεση του άρθρου 4 (2013).
Σε γενικές γραμμές, δεν είναι σαφές γιατί η μακροπρόθεσμη αύξηση της ΣΠΣ στην Ελλάδα υστερεί σε σχέση με την υπόλοιπη ζώνη του ευρώ, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ακόμα πολλή ανάποδα προκύπτουν από περαιτέρω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να πιάσει τις ευκαιρίες.
Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες, το Ταμείο θεωρεί ότι θα χρειαστεί ένα επιπλέον 10 δισ. ευρώ κεφαλαίων χωρίς να εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με την εκτίμηση των εποπτικών αρχών (ΕΚΤ, SSM, Τράπεζα της Ελλάδα), η σημερινή αναλογία CET1 είναι 18%. Επιπλέον, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδα η επίτευξη των μεσοπρόθεσμων στόχων γις τα μη εξυπηρετούμενα δανεία θα αυξήσει περαιτέρω το ποσοστό CET1 σημαντικά.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι μακροχρόνιες προβλέψεις του Ταμείου φαίνεται να έχουν ενσωματώσει μόνο κινδύνους αντί να είναι ένα βασικό σενάριο.
Για την εκ των υστέρων αξιολόγηση του προγράμματος του 2012 ο κ. Στουρνάρας αναφέρει πως η έκθεση αυτή περιέχει πολύ χρήσιμες πληροφορίες για την περίοδο που εξετάζει όσον αφορά στις οικονομικές, δημοσιονομικές και χρηματοπιστωτικές εξελίξεις. Επίσης, περιέχει χρήσιμα συμπεράσματα και διδάγματα για το μέλλον, όπως η ανάγκη για λιγότερο σοβαρούς περιορισμούς στη χρηματοδότηση, εκ των προτέρων ελάφρυνσης του χρέους, ισχυρότερη κυριότητα του προγράμματος από τις αρχές, την καλύτερη συνεργασία και συντονισμό μεταξύ των θεσμών, ένα μικρότερο αριθμό προαπαιτούμενων κατά την αναθεώρηση του προγράμματος κ.λπ.
Ωστόσο, στην παρούσα μορφή της η έκθεση χάνει την ευκαιρία να είναι δίκαιη με την ιστορία, δεδομένου ότι επικρίνει όλους τους άλλους εκτός από το ΔΝΤ. Σε ό, τι αφορά αυτό το σημείο, ως υπουργός Οικονομικών μεταξύ του Ιουλίου του 2012 και Ιουνίου 2014, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου:
(Α) το ΔΝΤ πίεσε για όλο και περισσότερες παραμετρική (λιτότητας) μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής αγνοώντας ακόμα και τη δική του έρευνα σχετικά με το μέγεθος των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών και την αύξηση των φορολογικών εσόδων, με αποτέλεσμα να υποτιμάται συστηματικά η πρόοδος όσον αφορά στη μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης,
(Β) το ΔΝΤ είναι εν μέρει υπεύθυνο για τις καθυστερήσεις στο κλείσιμο της αξιολόγησης του 2013 , δεδομένου ότι ήταν αδικαιολόγητες (με δεδομένη την τελική έκβαση) ζητώντας πρόσθετα παραμετρικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής, ακόμη και όταν ήταν περισσότερο από σαφές ότι το 2013 η δημοσιονομικές εξελίξεις οδηγούσαν προς ένα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα καθ υπεραπόδοση,
(Γ) το ΔΝΤ επέμεινε στην πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αγνοώντας τις απόψεις των αρχών, της Τράπεζας της Ελλάδα και την ΕΚΤ, και αποδείχθηκε ότι κατάφωρα υπερεκτίμησε τις κεφαλαιακές ανάγκες και υποτίμησε τον αντίκτυπο στην οικονομία.
(Δ) το ΔΝΤ υποβάθμισε σταθερά την πρόοδο στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αγνοώντας, μεταξύ άλλων, τις εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ.
Επιπλέον, οι επανειλημμένες αναφορές ότι οι αρχές προτίμησαν μια εξαρχής-εμπροστοβαρή δημοσιονομική προσαρμογή δεν είναι σωστές (στην πραγματικότητα είναι παραπλανητικές ). Το ΔΝΤ κατ 'επανάληψη αγνόησε το κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές πλεόνασμα (ή έλλειμμα) ως σχετικό δημοσιονομικό στόχο, μη λαμβάνοντας υπόψη το δικό σου Απολογισμό Δημοσιονομικής Παρακολούθησης. Ως εκ τούτου, αντί να αναφέρεται παραπλανητικά στις προτιμήσεις των αρχών, θα ήταν πολύ πιο ακριβές να πούμε ότι οι περιορισμοί στη χρηματοδότηση (και η έλλειψη εκ των προτέρων της ελάφρυνσης του χρέους) καθόρισαν τους δημοσιονομικούς στόχους.
