Ροή
Την επόμενη εβδομάδα πρόκειται να ανακοινωθεί το επίπεδο πληθωρισμού στις ΗΠΑ. Οι προβλέψεις κινούνται μεταξύ του 8,5% σαν κατώτερο όριο και του 8,9% - 9% ανώτατου ορίου.
Σύμφωνα με τα κλασσικά θεωρητικά όρια αντοχής όπως έχουν αυτά έχουν επισημανθεί σε working papers ερευνών των πολιτειακών Feds, το όριο του 9,5% - 10% στο επίπεδο του πληθωρισμού είναι εκείνο που ακυρώνει υπό τις παρούσες συνθήκες της αμερικάνικης οικονομίας την αποτελεσματικότητας των εργαλείων της Fed για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού.
Σύμφωνα με νεότερη ανακοίνωση την JP Morgan και ανεξάρτητα από τις εκτιμήσεις για την μέχρι σήμερα πορεία του πληθωρισμού, προβλέπεται μία περαιτέρω άνοδος της τιμής εμπορευμάτων διεθνώς και στις ΗΠΑ κατά 40% τουλάχιστον την επόμενη περίοδο.
Οι παρούσες συνθήκες της αμερικάνικης οικονομίας χαρακτηρίζονται από τρία εξαιρετικά σημαντικά οικονομικά στοιχεία. Το δημόσιο χρέος της ταξιδεύει αυξητικά πάνω από τα 32 τρισ. δολ., το ετήσιο δημοσιονομικό της έλλειμμα κινείται πάνω από το όριο του ενός τρισ. δολ. και το εμπορικό της έλλειμμα παραμένει σχεδόν …ανεξέλεγκτο.
Το ερώτημα έτσι που τίθεται είναι, αν ο πληθωρισμός συνεχίσει, όπως φαίνεται ότι γίνεται μέχρι τώρα, να κινείται ανοδικά τους επόμενους μήνες ξεπερνώντας το όριο στο οποίο υπονομεύεται η δυνατότητα της Fed να ελέγξει τις πληθωριστικές πιέσεις και υποχρεωθεί η FED πέρα από την μείωση του ισολογισμού της να αυξήσει κατακόρυφα τα επιτόκια, τι θα συμβεί σε μία οικονομία με υπερχρεωμένη και με ενεργεία τα διπλά ελλείμματα (δημοσιονομικό και εμπορικό); Η αύξηση των επιτοκίων πέραν ορισμένου ορίου τόσο στην βιομηχανία όσο και στο εμπόριο καταγράφεται σαν βασική δαπάνη κόστους και με την σειρά της διαμορφώνει τα όρια της παραγωγικής επέκτασης ή …συρρίκνωσης.
Είναι χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου προβληματισμού που έχει ανοίξει σε σχέση με τις δυνατότητες της Fed, ότι πολλοί αναλυτές επιχειρούν να αντικαταστήσουν την πληθωριστική προσομοίωση του σήμερα με το «παράδειγμα» του 1946 – 49 αντί εκείνου της δεκαετίας του 70’. Συνιστούν έτσι στην Fed να αποφύγει την αύξηση των επιτοκίων και να περιοριστεί στην μείωση του ισολογισμού της, περιμένοντας την «φυσιολογική» εξασθένηση και εξισορρόπηση της ζήτησης και έτσι του πληθωρισμού…
Σε ποιόν «κοστίζουν» οι κυρώσεις
Μέχρι σήμερα οι «κυρώσεις» προς την Ρωσία πέραν του άμεσου στόχου τους, αναμφίβολα έχουν επιδεινώσει σε πολλά επίπεδα την ευρωπαϊκή οικονομία με μία δυναμική αύξησης των αρνητικών πιέσεων. Ταυτόχρονα όμως συνεχίζουν να τροφοδοτούν την ανοδική τάση των πληθωριστικών πιέσεων που δρομολογεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις και για τις ΗΠΑ…
Βέβαια οι προσδοκίες να εκτονωθεί σε κάποιο βαθμό το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ μέσω της υποχρέωσης της Ευρώπης να αντικαταστήσει βραχυμεσοπρόθεσμα, συνολικά ή εν μέρη, το ρωσικό φυσικό αέριο με το αμερικανικό shale gas, δεν απαντάει στο ενεργειακό έλλειμμα των ΗΠΑ. Και αυτό γιατί οι ΗΠΑ με το fracking έχουν γίνει εξαγωγική οικονομία φυσικού αερίου (μέσω LNG), αλλά όσο αφορά το πετρέλαιο παραμένουν καθαρός εισαγωγέας πετρελαίου, που κατά 60% αντιμετωπίζεται από τις εισαγωγές από τον Καναδά, αλλά που συνεχίζει να εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό και από την Ρωσία και την Μ. Ανατολή… Χαρακτηριστικό είναι ότι τον Μάρτιο οι εισαγωγές «βαρέως» τύπου πετρελαίου από την Ρωσία στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 43%.
Τα δεδομένα για την αμερικάνικη οικονομία με μοναδική εξαίρεση την αύξηση των εξαγωγών του shale gas, παραμένουν σε τροχιά επιδείνωσης τόσο στο χρέος όσο και στα διπλά ελλείμματα.
Και οι διεθνείς επιπτώσεις, κυριαρχικά στο επίπεδο του πληθωρισμού, από τις κυρώσεις στην Ρωσία, φαίνεται να αυξάνουν τις αρνητικές πιέσεις, παρά το αντίθετο. Ακόμα και για τις ΗΠΑ που αποτελεί το βασικό γεωπολιτικό «έμβολο» αυτών των κινήσεων στην παρούσα κατάσταση… Με αποτέλεσμα την επόμενη εβδομάδα ο δείκτης τιμών καταναλωτή και το επίπεδο της αύξησής του κοντά σε διψήφια πλέον νούμερα, να μετατρέπεται σε ένα άλυτο «γόρδιο δεσμό» για τα επόμενα βήματα που θα πρέπει να υιοθετήσει η Fed.
