Ροή
Η επικεφαλής της ΕΚΤ κα Λαγκάρντ επιμένει τον τελευταίο καιρό να υποστηρίζει οτι ηγείται μιας Κεντρικής Τράπεζας η οποία αντιμετωπίζει ένα πληθωρισμό διαφορετικό από εκείνον της Fed.
Και γι΄ αυτό δεν χρειάζεται ή καλύτερα δεν «βιάζεται» να πάρει αντίστοιχα μέτρα όπως η Fed, επιμένοντας στην προσωρινότητα των πληθωριστικών πιέσεων, έστω και αν τελευταία υιοθετεί ότι αυτές θα διαρκέσουν λίγο περισσότερο από όσο είχε αρχικά υποτεθεί...
Η αλήθεια είναι ότι ένα σημαντικό κομμάτι του 25 μελούς Συμβουλίου της ΕΚΤ στην τελευταία συνεδρίασή του αμφισβήτησε την ορθότητα της θέσης αυτής (σ.σ. βλέπε ρεπορτάζ Insider.gr 20/1/2022 – Διαβάζοντας τα πρακτικά της ΕΚΤ).
Ανάλογες διαφωνίες είχαν εντοπιστεί και στο εσωτερικό της Fed το φθινόπωρο του 2021 και τελικά οδήγησαν στην εγκατάλειψη της ρητορικής της παροδικότητας του πληθωρισμού και στην ενεργοποίηση της πολιτικής αντιμετώπισής του με επίσπευση της απόσυρσης του QE και την δρομολόγηση αυξήσεων επιτοκίων μέσα στο 2022.
Για κάτι τέτοιο προειδοποίησε με περισσότερο διακριτικό τρόπο στο τελευταίο Συμβούλιο της ΕΚΤ και η «γερμανική» ομάδα προειδοποιώντας την Λαγκάρντ για το ενδεχόμενο λάθος κατεύθυνσης της νομισματικής της πολιτικής.
Και όλα αυτά σε ένα 25μελές Συμβούλιο στο οποίο «όλοι» οι παρόντες «θυμήθηκαν» ότι μόλις έκλεισαν 20 χρόνια από την κυκλοφορία του Ευρώ.
Η επισήμανση αυτή «θύμισε» σε ορισμένους εκ των παρόντων ότι το ενδεχόμενο «λάθους» κατεύθυνσης στην παρούσα συγκυρία από την πλευρά της ΕΚΤ δεν σημαίνει το ίδιο όπως σε κάθε άλλη Κεντρική Τράπεζα.
Οι συνέπειες θα είναι πολύ πιο βαθιές και σημαντικές καθώς το ευρώ, το νόμισμα με το οποίο «εκφράζεται» το πληθωριστικό τσουνάμι, δεν είναι ακόμα ένα ...κανονικό νόμισμα για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.
Στο ίδιο το 25μελές Συμβούλιο της ΕΚΤ συμμετέχουν κεντρικοί τραπεζίτες χωρών της Ε.Ε. οι οποίοι στις χώρες τους οι συναλλαγές εξακολουθούν να γίνονται σε εθνικά νομίσματα... Αλλά ακόμα και οι οικονομίες των μελών της που συναλλάσσονται με ευρώ (στην Ευρωζώνη) παραμένουν «εθνικές» όσο αφορά την δημοσιονομική τους πολιτική και τις «εθνικές» τους υποχρεώσεις, με βασικότερο διαχωριστικό το διαφορετικό κόστος εξυπηρέτησης του χρέους, το οποίο μετά βίας συγκρατείται σε ορισμένα όρια με την παρέμβαση της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ.
Με άλλα λόγια το ευρώ δεν είναι ακόμα ...δολάριο, ούτε καν στερλίνα, γιέν ή ακόμα και ρούβλι, καθώς οι «εθνικές» διαφορές των χωρών που το χρησιμοποιούν δεν περιορίζονται στα εθνικά τους σύνορα, αλλά είναι παρούσες μέσα στο «Όργανο» που αποφασίζει την «ενιαία» νομισματική πολιτική στο επίπεδο της νομισματικής κυκλοφορίας του ευρώ.
Και οι αγορές το γνωρίζουν αυτό. Γνωρίζουν ότι η Λαγκάρντ δεν είναι Πάουελ. Γνωρίζουν ότι αν το 2012 ο Μάριο Ντράγκι μπορούσε να υποστηρίξει οτι θα κάνει “What ever it takes” για την διάσωση του Ευρώ, σήμερα λόγω αφενός του χαρακτήρα της κρίσης και αφ' εταίρου της δραματικής αλλαγής που έχει επιφέρει η πανδημία στο διεθνές νομισματικό και οικονομικό περιβάλλον, δεν είναι καθόλου το ίδιο εύκολο για την κα Λαγκάρντ να ... επιβάλλει στον κ. Nagel το δικό της «δέον γενέσθαι».
Στο ακόλουθο διάγραμμα αποτυπώνεται η κρισιμότητα του ρόλου των παρεμβάσεων της Fed σε συνάρτηση με τις κρίσεις που έχουν προηγηθεί και τις συνέπειές της.
Για την ΕΚΤ μετά από 20 χρόνια κυκλοφορίας του Ευρώ, δεν μπορεί να πει κανείς ότι τα νομισματικά θεμέλια του ενιαίου νομίσματος της επιτρέπουν ανάλογης σημασίας “στροφές” στην νομισματική της πολιτική.
Μη ξεχνάμε ότι το έδαφος της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ είναι υπονομευμένο με «νάρκες» θεσμικής και οικονομικής ανισομέρειας στην Ε.Ε. χωρίς προηγούμενο.
Ο ESM για παράδειγμα δανείζεται και δανείζει τις χώρες της Ε.Ε. σε ένα νόμισμα του οποίου την τύχη καθορίζουν οι αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου, ή της Κομισιόν ή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που έχουν κοινοτικό ευρωπαϊκό status, που δεν έχει ο ESM. H Κομισιόν για παράδειγμα στο πλαίσιο NGEU εκδίδει χρέος σε ευρώ, το οποίο είναι νόμισμα που αφορά τις 17 οικονομίες τις Ε.Ε. και όχι τις 27 της Ε.Ε. ή το σύνολο των 25 χωρών που συμμετέχουν στο Συμβούλιο της ΕΚΤ.
Αυτή η ιδιαιτερότητα της «φύσης» του Ευρώ, εξακολουθεί, 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, να επηρεάζεται και με την σειρά της μπορεί άμεσα να επηρεάσει με «μη αξιολογημένες» προς το παρόν συνέπειες, το οικονομικό περιβάλλον της Ευρώπης, μέσα από κάθε πτυχή αλλαγής ή καθυστέρησης αλλαγής, στην νομισματική της πολιτική.
Αυτές οι πλευρές της εγγενούς νομισματικής αδυναμίας, διακριτικά αλλά με σαφήνεια, αποτυπώθηκαν στις αποκλίσεις και διαφωνίες που καταγράφουν τα πρακτικά της τελευταίας συνεδρίασης στις 16 Δεκεμβρίου. Και με την σειρά τους τροφοδοτούν εκ νέου παρασκηνιακές συζητήσεις που ξαναβάζουν στο τραπέζι την «αναμμένο κάρβουνο» της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, δημιουργώντας ενα ακόμα πιο δύσκολο περιβάλλον για μία αποδεκτή συμφωνία αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας μέσα στο 2022.
Φωτογραφία: Getty / Ideal Images
