Ροή
Με νωπό ακόμη στη μνήμη μας το γεγονός της αυτοάμυνας του 88χρονου άνδρα που πυροβόλησε και τραυμάτισε έναν από τους ληστές οι οποίοι μπήκαν στο σπίτι του, και επιχείρησαν να αρπάξουν όσα χρήματα είχε, μπορούμε κατηγορηματικά να πούμε ότι το θέμα της άμυνας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σύνθετο!
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι είναι ότι για να στοιχειοθετείται άμυνα θα πρέπει να αυτή να ενεργοποιηθεί είτε όταν κάποιος δέχεται επίθεση είτε όταν αυτή είναι εν εξελίξει, ποτέ όμως όταν έχει ολοκληρωθεί.
Μία αντίδραση σε περίπτωση όπως αυτή του 88χρονου μπορεί να χαρακτηριστεί ως άμυνα όταν λαμβάνει χώρα κατά την εις βάρος, του θύματος, επίθεση. Η απειλή υφίσταται όταν το θύμα είναι μέσα στο σπίτι και οι δράστες κρατούν το όπλο, μέχρι να φύγουν από την πόρτα…
Η άμυνα έχει αρχή, μέση και τέλος!
Η άμυνα είναι το γεγονός που ουσιαστικά αίρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης, από βλάβη έως απόπειρα ανθρωποκτονίας. Η υπέρβαση της άμυνας όταν τελείται είναι μια ξεχωριστή παράνομη πράξη.
Η άμυνα ορίζεται από το άρθρο 22 του Ποινικού Κώδικα ενώ η υπέρβαση από το 23.
Τρία είναι τα ζητούμενα που προκύπτουν σε μια ανάλογη περίπτωση:
1. Η αυτοδικία είναι αδίκημα. Άρα ανεξάρτητα αν υπάρχει άμυνα ή όχι, το να σηκώνω το όπλο και να πυροβολώ αποδεχόμενος ότι μπορεί να σκοτώσω δεν το συγχωρεί ο νόμος.
2. Η εγκληματικότητα, εδώ και 5-6 χρόνια, μετά το 2012, παρουσιάζει δύο ανησυχητικά στοιχεία: είναι άλλου τύπου προέλευσης, με σύμμεικτες ομάδες Ελλήνων και αλλοδαπών και το οργανωμένο έγκλημα είναι αυξημένο κυρίως προς αστικούς στόχους και δεύτερον υπάρχει ακραία εμφάνιση βίας σε αδικήματα τέτοιου τύπου ενώ δε χρειάζεται. Αυτό το στοιχείο είναι ικανό να τρομοκρατήσει τον πολίτη.
3. Εμείς ως πολίτες τι πρέπει να κάνουμε; Αυτό που προέχει είναι να υπάρχει μία κουλτούρα σωστής προσφυγής στις αρχές (αστυνομία, δικαστήρια). Παρά το γεγονός ότι διαπιστώνεται έλλειμμα υλικοτεχνικής υποδομής και ανθρώπινου δυναμικού η συγκεκριμένη κουλτούρα επιβάλλεται.
Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζουμε όλοι είναι ότι ο νόμος για το πότε κάποιος κρατείται προσωρινά περνάει, ανεξάρτητα από τη βαρύτητα της πράξης, από το άρθρο 282 του ΚΠΔ, και είναι πολύ σύνθετος και γι’ αυτό όλες οι περιπτώσεις δεν τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης.
