Ροή
Έγκριση για την παραχώρηση εκτάσεων στην πρώην λίμνη Κάρλα για αγροτική χρήση, με χαμηλό τίμημα, σε όσους παραγωγούς ενδιαφέρονται, έχει ζητήσει η Περιφέρεια Θεσσαλίας από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ). Η παραχώρηση στην περιφερειακή ενότητα Μαγνησίας γινόταν ανέκαθεν για ξερικές καλλιέργειες για λόγους ορθολογικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων, παλαιότερα για την εποχική αξιοποίησης των εκτάσεων και μετέπειτα για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, του αγροτικού οικοσυστήματος και της πλούσιας ορνιθοπανίδας, καθώς η περιοχή εντάσσεται σε Ζώνη Ειδικής Προστασίας του δικτύου προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Αντίστοιχη πρόταση έχει διατυπωθεί και από τον Φορέα Διαχείρισης Κάρλας - Μαυροβούνιου - Κεφαλοβρύσου Βελεστίνου - Δέλτα Πηνειού.
Η διαδικασία πρέπει εκ νέου να εγκριθεί από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ και οι εκτάσεις να διατεθούν με διαφάνεια σε όσους επιθυμούν να ενοικιάσουν δημόσια αγροτική γη. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της περιφερειακής αρχής, η γη θα διανεμηθεί σε ανέργους, σε νέους έως 35 ετών, σε πτυχιούχους ανώτατων και ανώτερων γεωτεχνικών σχολών καθώς και σε επαγγελματίες αγρότες με αντίτιμο 5 ευρώ ανά στρέμμα και ανά καλλιεργητική περίοδο. Για κάθε αγρότη θα τίθεται ανώτατο όριο 100 στρεμμάτων, στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται και η γη που διαθέτει σήμερα (είτε ιδιόκτητη, είτε μισθωμένη). Μάλιστα, θα προβλέπεται συγκεκριμένη μοριοδότηση, σύμφωνα με την οποία όσο λιγότερα στρέμματα διαθέτει σήμερα ο αγρότης, τόσο περισσότερα μόρια θα αποκτά. Προτεραιότητα θα δίνεται στην παραγωγή όσων προϊόντων περιλαμβάνονται στο «καλάθι» της Περιφέρειας, βάσει του στρατηγικού της σχεδίου.
Να θυμίσουμε ότι η Κάρλα – γνωστή από την αρχαιότητα με το όνομα Βοιβηίς - είναι ένας πολύπαθος υγροβιότοπος. Ο πρώτος περιορισμός της έκτασής της έγινε ήδη κατά τα έτη 1938-1939. Οι διακυμάνσεις της στάθμης, τα πλημμυρικά φαινόμενα, η ανάγκη δημιουργίας περισσότερων γεωργικών εκτάσεων, η μείωση των αλιευμάτων και η ανάγκη για περιορισμό των επιδημιών ελονοσίας συνετέλεσαν στην ολική αποξήρανση της λίμνης το 1962.
Τα επόμενα χρόνια φάνηκαν όμως οι τρομακτικές επιπτώσεις των ανθρώπινων παρεμβάσεων, μεταξύ των οποίων, ραγδαία πτώση της υπόγειας υδροφορίας, υφαλμύρωση λόγω της εισχώρησης του θαλάσσιου μετώπου, ρύπανση στον Παγασητικό κόλπο και εμφάνιση φυτοπλαγκτού, εμφάνιση ρηγμάτων μεγάλου βάθους και καταστροφή κτισμάτων, συρρίκνωση της βιοποικιλότητας, αλλαγές στο μικροκλίμα της περιοχής, αδυναμία υδροδότησης πόλεων και οικισμών κλπ.
Σύμφωνα με τον Φορέα, ακόμα και τα χωράφια που προήλθαν από την αποξήρανση της Κάρλας, έκτασης περίπου 78.000 στρεμμάτων, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα οφέλη, καθώς πλημμύριζαν με την πρώτη νεροποντή. «Επιπλέον τα άλατα που είχαν συσσωρευτεί στο έδαφος από την πρώην λίμνη δεν ευνοούσαν τις καλλιέργειες. Τέλος, ποτέ δεν έγινε διανομή αγροτικής γης ενώ οι ακτήμονες καλλιεργητές εκμίσθωναν τις εκτάσεις κάθε χρόνο με ανάλογο τίμημα», σημειώνει ο Φορέας.
Έτσι, το 1999 αποφασίστηκε να προχωρήσει το έργο της επαναδημιουργίας της λίμνης Κάρλα, έργο που ολοκληρώθηκε το 2018, δίχως ωστόσο να λείπουν τα προβλήματα με την ορθολογική διαχείριση των υδάτων τα οποία μπορεί να απειλήσουν και πάλι τη ζωή του υγροβιότοπου που, με τόσες προσπάθειες και υψηλά κονδύλια, έχει επανέλθει.
