Ροή
Και ξαφνικά έρχεται μια υγειονομική κρίση για να δημιουργήσει ένα πλήθος ερωτημάτων, όπως, θα πρέπει να ανησυχούμε για την οικονομία όταν διακυβεύονται ζωές; Μήπως χρειάζεται επιτέλους να "διδαχθούν" τα στυγνά και απρόσωπα οικονομικά και από άλλους κλάδους της οικονομίας; Τελικός μπορούμε να κατανοήσουμε σωστά τις οικονομικές διαδικασίες μόνο με όρους των οικονομικών παραγόντων που κάνουν οριακές προσαρμογές ως απάντηση στα σήματα τιμών της αγοράς;
Μετά το καθολικό κλείσιμο της οικονομίας στο πρόσφατο παρελθόν εξαιτίας του ιού covid-19 άλλαξε ο τρόπος παρατήρησης των πραγμάτων και αναθεωρήθηκαν οι προοπτικές της οικονομίας. Είναι σαφές ότι η υγεία του πληθυσμού είναι υψίστης σημασίας και η σωτηρία ζωών πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα σε ένα ευνομούμενο κράτος δικαίου. Η ανάγκη προετοιμασίας για ενδεχόμενες πανδημίες ήταν γνωστή εδώ και χρόνια στους έχοντας την γνώση και κατέχοντες τις υψηλόβαθμες θέσεις ευθύνης των κρατικών θεσμών. Ήταν εν μέρει μια οικονομική απόφαση που έπρεπε να παρθεί για το πόσα θα έπρεπε να επενδύσουν στις απαραίτητες προετοιμασίες αντιμετώπισης μιας υγειονομικής κρίσης τα κράτη με γνώμονα την πρόληψη, γιατί όπως έλεγε και ο Ιπποκράτης «Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν». Κοντολογίς αν είχαν επενδυθεί περισσότερα, θα είχαν χαθεί λιγότερες ζωές από την πανδημία ενώ την ίδια στιγμή θα είχε αποφευχθεί και μια τόση μεγάλη ύφεση στην οικονομία με τα προβλήματα που επιφέρει αυτή σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο (μέσω του κλεισίματος των επιχειρήσεων, της αύξησης των απολύσεων, της επιδείνωσης της ψυχικής υγείας, και ούτω καθεξής) που ως αποτέλεσμα έχει να διευρύνει ακόμα περισσότερο τις υφιστάμενες κοινωνικές ανισότητες. Οι άμεσες επιπτώσεις της πανδημίας σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, είναι ότι θα προσθέσει μέσα στο 2020 πάνω από 150 εκατομμύρια πολίτες σε κατάσταση ακραίας φτώχειας στους ήδη υπάρχοντες συνανθρώπους μας.
Οι πολιτικοί από την άλλη πλευρά έρχονται να υπερασπιστούν με μία στείρα πολιτική στρατηγική και πεπαλαιωμένα οικονομικά εργαλεία και επιχειρήματα την αδράνεια και την ολιγωρία που επέδειξαν στον τομέα της υγείας και όχι μόνο,επικαλούμενοι ακόμα μία φορά τη μείωση του δημόσιου χρέους μέσω της αυστηρής λιτότητας που επέβαλαν λόγω της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (Η.Π.Α) κατά την περίοδο 2007 -2008 (Κύριο χαρακτηριστικό της επιπολαιότητας και της ανευθυνότητας που επέδειξαν τα τραπεζικά ιδρύματα) και που έπληξε την παγκόσμια οικονομία με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες τις οποίες βιώνουμε ακόμα και σήμερα στην χώρα μας. Μια πολιτική άκαρπη και ατέρμονη που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του πολίτη ενώ ταυτόχρονα ανεβάζει τον δείκτη κοινωνικής και οικονομικής ανασφάλειας σε υψηλά επίπεδα με τις γνωστές συνέπειες στην ψυχική υγεία των πολιτών.
Η υγειονομική κρίση που ξέσπασε το 2020, ήρθε ως επιστέγασμα των έντονων προβληματισμών μας των τελευταίων ετών για να μας υπενθυμίσει ακόμη μια φορά ότι χρειαζόμαστε ένα νέο τρόπο σκέψης για την οικονομία την ασφάλεια και την ανάπτυξη που να έχει ως πυρήνα την ευζωία του ανθρώπου και όχι την ευημερία των αριθμών όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.
