«Γιατί δεν παίρνουμε λεφτά όταν μας δίνουν;»

Το τηλέφωνο χτύπησε απόγευμα Τετάρτης πάνω που ετοιμαζόμουνα να φύγω από το γραφείο. Ήταν ο κ. Ψ, ο οποίος μετά από κάποιες κουβέντες που αφορούσαν την αποτυχία του να βρει ένα μπουκάλι «Μούχταρο» σε μία κάβα της γειτονιάς του που του είχε υποσχεθεί ότι θα του φέρει, γύρισε την κουβέντα στο θέμα που τον είχε κάνει να με καλέσει στο τηλέφωνο.

«Καλά, αφού μας δίνουν λεφτά, γιατί δεν τα παίρνουμε;» είπε θέλοντας να… εισάγει το θέμα που τον απασχολούσε. «Δεν σε καταλαβαίνω», σχολίασα και περίμενα να το δω τι ήθελε να πει.

«Πως δεν καταλαβαίνεις, το ελληνικό δημόσιο βγαίνει στις αγορές τέλη Απρίλη, πουλάει δημόσιο χρέος, η αγορά ανταποκρίνεται με μόλις 2,51 επιτόκιο και το Υπ. Οικονομικών αποδέχεται προσφορές μόνο για 1,5 δισ. ευρώ. Ποσό που θα μπορούσε να το είχε βρει χωρίς να χρειασθεί να ξαναβγεί στις αγορές μέσα στον χαμό που γίνεται. Ή μήπως δεν χρειάζεται λεφτά; Μαθαίνω ότι περισσέψανε περισσότερα από όσα περίμεναν από πέρσι, το έλλειμμα τελικά ήταν μικρότερο…», παρατήρησε ο κ. Ψ και σταμάτησε περιμένοντας την εξήγηση από μένα.

Μετά από μικρή σιωπή, σχολίασα ότι την απάντηση την έδωσε μόλις τώρα ο ίδιος. «Δεν σε καταλαβαίνω εγώ τώρα», λέει και μου ζητάει να του εξηγήσω τι εννοώ.

«Τώρα δεν είπες ότι τα λεφτά αυτά θα μπορούσε να τα πάρει και από αλλού χωρίς να ξαναβγεί στις αγορές «μέσα στον χαμό που γίνεται» διεθνώς; Ε, ακριβώς γι’ αυτό βγήκε τώρα και μάλιστα με επανέκδοση του επταετούς που στο μεταξύ έχει γίνει πενταετές… Για να καταγράψει ένα αποτέλεσμα που να δείχνει ότι και μέσα στον χαμό αυτό μπορεί και δανείζεται με 2,51% σχεδόν όσο και οι άλλοι νοτιοευρωπαίοι που έχουν ήδη το investment grade.

Στην πραγματικότητα με την έκδοση αυτή έτσι όπως την έκανε, ο ΟΔΔΗΧ «αποτύπωσε» την αναβάθμιση της Παρασκευής σε νούμερα, στις αποδόσεις και στα spreads… Γι’ αυτό διάλεξε την επανέκδοση του επταετούς που ήδη έχει εξαντλήσει μία διετία και γι’ αυτό ζήτησε να πάρει τόσα λίγα. Αν θέλεις ήταν η φωτογραφία που πάρθηκε αμέσως μετά την αναβάθμιση από την καλύτερη δυνατή γωνία λήψης…».

«Κατάλαβα, αλλά γιατί λες από την καλύτερη δυνατή γωνία λήψης;», επέμεινε ο κ. Ψ.

«Γιατί φίλε μου, αν ζητούσε πολλαπλάσια λεφτά και με κάποιο άλλο χαρτί μεγάλης διάρκειας, η φωτογραφία δεν θα έβγαινε τόσο καλή… Θα κόστιζε πολύ περισσότερο και θα έβαζε ερωτηματικά στην αγορά γιατί ζητάει περισσότερα λεφτά, όταν έχει στην άκρη άλλα 40 δισ. ευρώ που... κάθονται. Και όπως ξέρεις σε μία αγορά που γίνεται όπως παραδέχθηκες και συ ο χαμός, ειδικά με τα ομόλογα, ή παραμικρή αρνητική ένδειξη δημιουργεί ερωτηματικά και σου γυρίζει τον σχεδιασμό ανάποδα πριν πάρεις είδηση τι έγινε... Γι’ αυτό βγήκε με τον τρόπο που βγήκε σε μία αγορά που πέφτουν βόμβες σε πολύ πιο ισχυρά χαρτιά γειτόνων μας στην Ν. Ευρώπη… ».

«Μάλιστα, μάλλον έχεις δίκιο», σχολίασε ο κ. Ψ, αλλά εγώ θέλησα να προσθέσω κάτι ακόμα και συνέχισα.

«Υπάρχει όμως και κάποιος άλλος λόγος που ο ΟΔΔΗΧ είναι τόσο προσεκτικός και προχωράει πλάτη – πλάτη στον τοίχο… Νομίζω ότι "δουλεύει" και για εκείνους που έρχονται από πίσω και ετοιμάζουν τις δικές τους εκδόσεις, όπως π.χ. τις τράπεζες, αλλά και άλλους ντόπιους επιχειρηματικούς Ομίλους.
Φτιάχνει "ατμόσφαιρα" για να το πω έτσι, ήσυχη... ατμόσφαιρα, όπου το δημόσιο "αναβαθμίζεται", συνεχίζει να δανείζεται φθηνά παρά τις άσχημες συνθήκες, δίνει ότι εγγυήσεις χρειάζεται το τραπεζικό σύστημα κ.λ.π. Μη ξεχνάς ότι οι τράπεζες ειδικά αυτή την στιγμή έχουν "ξεφορτωθεί" ένα τεράστιο μέχρι χθες βραχνά, δεκάδες δισ. "κόκκινα δάνεια" με τις πλάτες των εγγυήσεων του δημοσίου, θυμήσου Ηρακλής Ι και ΙΙ… και πρέπει να μαζέψουν λεφτά πριν αρχίσει να σφίγγει η κάνουλα από την ΕΚΤ.

Αν θέλεις την γνώμη μου ο ΟΔΔΗΧ τους στρώνει τον δρόμο και τους κρατάει την ομπρέλα για να μαζέψουν λεφτά – πέρα από τις καταθέσεις – από τις χρηματαγορές, όπως κάνουν και οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Να βγουν λίγο – λίγο και αυτές στις αγορές και να αρχίσουν να περπατάνε χωρίς την ομπρέλα του ΟΔΔΗΧ. Αλλά αν θέλεις την γνώμη μου έχουμε ακόμα δρόμο για να γίνει αυτό…».

Η κουβέντα συνέχισε για λίγο ακόμα, καθώς ο κ. Ψ φαινόταν πως είχε μείνει με πολλά ερωτηματικά από τα λεγόμενα του κ. Χ στην τελευταία δια ζώσης συνάντησή μας.

Όμως εγώ τον παρέπεμψα στον ίδιο τον κ. Χ για να του λύσει τις απορίες, επιμένοντας ότι ο φίλος μας θα χαιρόταν πολύ να συνεχίσει μαζί του την συζήτηση εκείνη. Η αλήθεια είναι ότι βιαζόμουνα να φύγω γιατί είχα υποσχεθεί να περάσω να πάρω την κόρη μου από κέντρο και να πάμε σπίτι... Έτσι αναγκάστηκα ευγενικά να τον χαιρετίσω και να κλείσουμε το τηλέφωνο, αφού πρώτα του υποσχέθηκα ότι θα πάρω εγώ τηλέφωνο στα Βάγια ή την Άσκρη, για να του βρω τις προμήθειες του ξινόμαυρου που έψαχνε.