Άλλη μία νίκη του.... κινήματος

Ο κ. Ψ κάθισε με φόρα στο κάθισμά του, που είχε να τον φιλοξενήσει πάνω από 10 μήνες. Χαμογελώντας σχολίασε, νομίζοντας ότι... χαριτολογεί: «άλλη μία νίκη του κινήματος». 

Ούτε ο κ. Χ, ούτε εγώ χαμογελάσαμε, αλλά τον καλωσορίσαμε, παρά την αργοπορία του στην τακτική συνάντησή μας, αυτή την φορά όμως και πάλι στο καφενεδάκι μας πίσω από την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου Κυρίτση. 

Η επιστροφή στο παλιό στέκι μας μετά το περιβόητο άνοιγμα της εστίασης για τον κ. Ψ, ήταν άλλη «μία νίκη του κινήματος...», αλλά ούτε ο κ. Χ ούτε εγώ είχαμε διάθεση να μάθουμε ποιου κινήματος.

Ο κ. Γιώργος πάντως, ο αγαπητός καφετζής μας, μας είχε υποδεχθεί με μεγάλη ικανοποίηση γιατί η εμφάνισή μας, πέραν των άλλων, σήμαινε γι’ αυτόν ένα τραπεζάκι κάθε εβδομάδα γεμάτο συγκεκριμένη ώρα και μέρα. Δεν ήξερε ακόμα ότι είχαμε διπλασιάσει τα ραντεβού μας μέσα στην εβδομάδα.

Και δεν του είπαμε τίποτα για να του κάνουμε έκπληξη. Φρόντισε, όμως για να μας κάνει να αισθανθούμε καλά, να μας ενημερώσει ότι είχε κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου Pfizer…

Οι καφέδες ήρθαν χωρίς καν να τους παραγγείλουμε, αποδεικνύοντας ότι οι συνήθειές μας είχαν καταγραφεί μόνιμα στον εγκέφαλο του κ. Γιώργου.

Ο κ. Ψ κατά την συνήθειά του κοίταζε με ενδιαφέρον την νέα παρουσία στο μαγαζί του κ. Γιώργου, μία κοπέλα που σερβίριζε τα τραπέζια από την άλλη πλευρά της μικρής πλατείας.

Κανείς μας δεν το σχολίασε, αλλά ο κ. Χ μας ξάφνιασε με αυτό που είπε.

«Φίλτατοι για να εγκαινιάσουμε με ένα διαφορετικό τρόπο την επάνοδό στο στέκι μας θα ήθελα να κάνω μία πρόποση και μία πρόταση. Θέλω να ευχηθώ να ήμαστε καλά και να τελειώνει κάποια στιγμή αυτός ο εφιάλτης…».

Σηκώσαμε τα ποτήρια με το νερό, ήπιαμε μία γουλιά και περιμέναμε την πρόταση.

«Λοιπόν κύριοι νομίζω ότι η παρέα μας πρέπει να βελτιώσει τη σύνθεσή της» είπε. «Προτείνω λοιπόν στην επόμενη ή στην μεθεπόμενη συνάντηση μας να προσκαλέσω για μόνιμη «συμμετοχή», αν βέβαια συμφωνήσουμε, έναν εξαιρετικό άνθρωπο… και πρέπει να πω εξαιρετική φίλη…».

Ο κ. Χ μας άφησε άναυδους. Αυτό ήταν κάτι που, χωρίς να έχουμε πει ποτέ τίποτα, φαινόταν πως - με τρόπο αυτονόητο - η σύνθεση της παρέας ήταν κάτι …ολοκληρωμένο. Πολύ περισσότερο που το νέο στοιχείο θα ήταν γυναίκα.

«Φίλη; Ποια φίλη; Την ξέρουμε;» ρώτησε μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής ο κ. Ψ. «Ασφαλώς όχι, αλλά θα ήσαστε τυχεροί αν σας …εγκρίνει και αποφασίσει να υιοθετήσει την παρέα μας στο πρόγραμμά της», είπε ο κ. Χ και έσκυψε να πιάσει τον καφέ του, όντας ικανοποιημένος από την έκπληξη που είχε προκαλέσει στην παρέα.

«Λοιπόν γιατί θα κουβεντιάσουμε σήμερα;» είπε και στράφηκε στον κ. Ψ με ευχάριστη διάθεση.

«Τι να κουβεντιάσουμε φίλε μου» παρατήρησα, μπαίνοντας στην μέση, «δεν βλέπεις την σφαγή που γίνεται κάτω στα κατεχόμενα. Στην Γάζα πριν αρχίσουν να μετράνε εμβόλια άρχισαν να μετράνε βόμβες… Αυτό που δεν έχω καταλάβει βέβαια είναι το γιατί τώρα να ξεσπάσει αυτή η κόλαση».

«Αυτό δεν είναι δα και δύσκολο να το καταλάβεις» είπε ο κ. Ψ. Είπε μια γουλιά από το φλιτζάνι του και πρόσθεσε «αν προσέξεις τις αφορμές μέσα από τις οποίες ξεπήδησε αυτός ο εφιάλτης δύσκολα μπερδεύεσαι. Ο Νετανιάχου είχε χάσει την κυβέρνηση, είχε μόλις σχηματισθεί η απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για νέα κυβέρνηση και αυτό ισοδυναμούσε με ενεργοποίηση των αποφάσεων για δίωξη του Νετανιάχου… Ο μόνος τρόπος για να την αναβάλει ήταν να παραμείνει πρωθυπουργός. Και αυτό το πέτυχε από την στιγμή που πυροδότησε το «κίνημα» των εκδιώξεων των παλαιστινίων. Ουσιαστικά, εκβίασε τη διάσπαση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα τον έστελνε φυλακή… Αυτό που ακολούθησε ήταν απολύτως αναμενόμενο. Όταν ρίχνεις ένα σπίρτο σε μπαρουταποθήκη δεν περιμένεις να ακούσεις κελαϊδίσματα. Εκτιμώ ότι προτίμησε μία ανεξέλεγκτη κρίση στην Μ. Ανατολή από την απώλεια του ελέγχου της κυβέρνησης και την άμεση απειλή της φυλακής. Έτσι το βλέπω εγώ, η αφορμή ήταν η τύχη του Νετανιάχου, αλλά οι αιτίες ήταν εκεί και περίμεναν την αφορμή για να ξεσπάσει ο εφιάλτης…». 

Τόσο ο κ. Χ όσο και εγώ ακούγαμε με προσοχή τον κ. Ψ που για μία ακόμα φορά μας ξάφνιαζε με τον τρόπο του…

Ο κ. Χ κούνησε το κεφάλι και πρόσθεσε «η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αν αυτή ήταν η αφορμή, οι αιτίες όπως λες, έχουν μία δυναμική που δύσκολα μπορούν να ελεγχθούν και να ελπίσει κανείς ότι θα σταματήσει να τρέχει το αίμα των παιδιών… Η Παλαιστίνη είναι ίσως η μοναδική περιοχή στον πλανήτη που η πανδημία δεν είναι προτεραιότητα για την ζωή και την κοινωνία. Τι να πω, είναι τρομακτικό…».

Ο σχετικός διάλογος που ακολούθησε απλώς πρόσθεσε μερικές άγνωστες πτυχές των εξελίξεων στην Μ. Ανατολή και έκλεισε.

Ο κ. Ψ στην συνέχεια της κουβέντας, προσπάθησε να επαναφέρει διακριτικά το θέμα της νέας «συμμετοχής» στην παρέα προκειμένου να ικανοποιήσει την περιέργειά μας για το ποια είναι, αλλά ο κ. Χ φάνηκε ανένδοτος, «θα γνωρίσουμε την νέα φίλη μας όταν αυτή θα ερχόταν στην συνάντησή μας».

Η κουβέντα γύρισε για λίγο στο αγαπημένο θέμα του κ. Ψ, τα κρυπτονομίσματα και την πρόσφατη κατάρρευση των τιμών τους.

Ο κ. Χ μας ανέλυσε για άλλη μία φορά το γιατί δεν ήταν ποτέ και δεν μπορούν να γίνουν «νομίσματα». Και καταλήξαμε συμφωνώντας μαζί του ότι μετά την πρόσφατη πτώση θα γνωρίσουν και νέες ανόδους κάνοντας κάποιους σαν τον Έλον Μάσκ, πλουσιότερους, αλλά αυτό που περιμένει στο τέλος είναι το ίδιο που περιμένει κάθε φούσκα, ένα ηχηρό… μπλάφ, που θα κοστίσει πολύ ακριβά σε πολύ κόσμο. Και σίγουρα αυτό δεν θα συμβεί στους μαέστρους της Wall Street…

Γιάννης Αγγέλης