Ροή
Έκκληση για ριζική αλλαγές στην ΕΕ ώστε να ενταθεί ο ανταγωνισμός απέναντι σε ΗΠΑ και Κίνα, απηύθυνε ο Μάριο Ντράγκι, τέως πρόεδρος της ΕΚΤ και τέως πρωθυπουργός της Ιταλίας.
«Η προσέγγιση που ακολουθήσαµε για την ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη µετά την κρίση δηµοσίου χρέους ήταν µια σκόπιµη στρατηγική, προσπαθώντας να µειώσουµε το µισθολογικό κόστος µεταξύ µας – και, σε συνδυασµό µε µια δηµοσιονοµική πολιτική, το καθαρό αποτέλεσµα ήταν µόνο η αποδυνάµωση της δικής µας εγχώριας ζήτησης και η υπονόµευση του κοινωνικού µας µοντέλου. Αλλά το βασικό ζήτηµα δεν είναι ότι η ανταγωνιστικότητα αποτελεί µια εσφαλµένη έννοια. Είναι ότι η Ευρώπη είχε λάθος focus. Εχουµε εσωτερικευθεί, αλληλοανταγωνιζόμαστε, ακόµη και σε τοµείς όπως η άµυνα και η ενέργεια, όπου έχουµε βαθιά κοινά συµφέροντα. Ταυτόχρονα, δεν κοιτάξαµε αρκετά προς τα έξω: µε ένα θετικό εµπορικό ισοζύγιο, τελικά, δεν δώσαµε αρκετή προσοχή στην εξωτερική µας ανταγωνιστικότητα ως σοβαρό ζήτημα πολιτικής» υπογράμμισε χαρακτηριστικά.
Η Κίνα, για παράδειγµα, στοχεύει να κατακτήσει και να ενσωματώσει όλα τα τµήµατα της εφοδιαστικής αλυσίδας στις πράσινες και προηγµένες τεχνολογίες και εξασφαλίζει την πρόσβαση στους απαιτούµενους πόρους. «Αυτή η ταχεία επέκταση της προσφοράς οδηγεί σε σηµαντική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα σε πολλούς τοµείς και απειλεί να αποδυναμώσει τις βιομηχανίες µας» εξήγησε.
Παράλληλα, οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, χρησιµοποιούν µεγάλης κλίµακας βιοµηχανική πολιτική για να προσελκύσουν εγχώρια παραγωγική ικανότητα υψηλής αξίας εντός των συνόρων τους –συµπεριλαµβανοµένης και εκείνης των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων–, ενώ χρησιµοποιούν τον προστατευτισµό για να αποκλείσουν τους ανταγωνιστές και να αναπτύξουν τη γεωπολιτική τους ισχύ για να αναπροσανατολίσουν και να διασφαλίσουν τις εφοδιαστικές αλυσίδες, πρόσθεσε.
«∆εν είχαμε ποτέ αντίστοιχη "βιομηχανική συµφωνία" σε επίπεδο Ε.Ε., παρόλο που η Κοµισιόν έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να καλύψει αυτό το κενό. Ως εκ τούτου, παρά τις θετικές πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, εξακολουθούµε να µην έχουµε µια συνολική στρατηγική για το πώς να ανταποκριθούμε σε πολλαπλούς τομείς. Μας λείπει µια στρατηγική για το πώς θα συµβαδίσουµε σε έναν ολοένα και πιο σκληρό αγώνα δρόµου για την ηγετική θέση στις νέες τεχνολογίες. Σήµερα επενδύουµε λιγότερο στις ψηφιακές και προηγµένες τεχνολογίες από τις ΗΠΑ και την Κίνα, ακόµη και για την άµυνα, και έχουµε µόνο τέσσερις ευρωπαϊκές εταιρείες τεχνολογίας ανάµεσα στις 50 κορυφαίες παγκοσµίως. Μας λείπει µια στρατηγική για το πώς θα θωρακίσουµε τις παραδοσιακές µας βιοµηχανίες από ένα παγκόσµιο πεδίο ανταγωνισµού, που είναι άνισο γιατί υπάρχουν ασυµµετρίες στους κανονισµούς, στις επιδοτήσεις και τις εµπορικές πολιτικές. Οι βιοµηχανίες έντασης ενέργειας αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγµα» επεσήμανε.
Επίσης, άσκησε κριτική στο γεγονός πως «η οργάνωσή µας, η λήψη αποφάσεων και η χρηµατοδότησή µας είναι σχεδιασµένες για τον "κόσµο του χθες" – πριν από την COVID, πριν από την Ουκρανία, πριν από την ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, πριν από την επιστροφή του ανταγωνισµού των µεγάλων δυνάµεων.
Χρειαζόµαστε όµως µια ΕΕ κατάλληλη για τον κόσµο του σήµερα και του αύριο. Συνεπώς, αυτό που προτείνω στην έκθεση που µου ζήτησε η πρόεδρος της Κοµισιόν είναι ριζική αλλαγή, διότι αυτό χρειάζεται» συμπλήρωσε.
Για να επιτευχθεί ένας τέτοιος μετασχηματισμός, ο Ντράγκι σημείωσε τρία κοινά νήματα» για να εργαστεί σε όλη την ευρωπαϊκή πολιτική. Το πρώτο αφορά την κλίμακα. Ο κατακερματισμός εμποδίζει την Ευρώπη να εκμεταλλευτεί τη γεωγραφική της εξάπλωση, γεγονός που δυσχεραίνει περισσότερο τους τομείς της άμυνας και των τηλεπικοινωνιών. Δεύτερον, οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να βελτιώσουν τον συντονισμό όσον αφορά την παροχή δημόσιων αγαθών, όπως η ενέργεια. Πρόσθεσε ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις θα αποτελέσουν πιθανότατα το μεγαλύτερο μέρος της δυναμικής.
Τέλος, ο Ντράγκι τόνισε τη σημασία της εξασφάλισης πόρων. «Αν θέλουμε να υλοποιήσουμε τις φιλοδοξίες μας για το κλίμα χωρίς να αυξήσουμε την εξάρτησή μας από χώρες στις οποίες δεν μπορούμε πλέον να βασιστούμε, χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη στρατηγική που να καλύπτει όλα τα στάδια της κρίσιμης αλυσίδας εφοδιασμού ορυκτών πόρων», δήλωσε.
