Μικρή φαίνεται πως θα είναι τελικά η «περίμετρος εφαρμογής» του μέτρου που θέσπισε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, για την όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη έναρξη των διμερών συμβάσεων που έχουν συνάψει βιομηχανικοί καταναλωτές με παραγωγούς ΑΠΕ, ώστε να καλύπτουν μέρος των αναγκών τους με «πράσινο» ρεύμα. Κι αυτό γιατί πολλές βιομηχανίες υπαναχωρούν από τις συμβάσεις που έχουν συμφωνήσει.
Υπενθυμίζεται ότι για την επίσπευση υλοποίησης των συμβάσεων, το ΥΠΕΝ έχει θεσπίσει την προτεραιοποίηση στη χορήγηση όρων σύνδεσης σε έργα ΑΠΕ τα οποία προορίζονται για την τροφοδοσία βιομηχανιών. Προϋπόθεση για ένταξη στο μέτρο ήταν η «πράσινη» ηλεκτροπαραγωγή να προορίζεται για ενεργοβόρες εταιρείες, και πιο συγκεκριμένα για επιχειρήσεις από τους κλάδους που έχουν ενταχθεί στο Προσωρινό Πλαίσιο Κρίσης και Μετάβασης (TCTF).
Τα «πράσινα» PPAs που εντάχθηκαν στο μέτρο «κλείδωσαν» στα τέλη Αυγούστου, με την έκδοση της σχετικής Υπουργικής Απόφασης. Με αυτό τον τρόπο, απόλυτο προβάδισμα στην πρόσβαση σε ηλεκτρικό «χώρο» απέκτησε ένα «πράσινο» χαρτοφυλάκιο 2.360 MW. Μάλιστα, ένα σημαντικό χαρτοφυλάκιο ΑΠΕ έχει ήδη λάβει όρους σύνδεσης.
Η μονοκαλλιέργεια των φωτοβολταϊκών
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι «πράσινες» συμβάσεις αφορούν την προμήθεια ρεύματος από φωτοβολταϊκά. Στο διάστημα που μεσολάβησε, υπέρ των φωτοβολταϊκών έγειρε όμως και η πλάστιγγα των ΑΠΕ στο ηλεκτρικό σύστημα.
Αυτό σημαίνει πως πλέον οι χαμηλότερες χονδρεμπορικές τιμές εμφανίζονται κατά τις μεσημβρινές ώρες – φτάνοντας μάλιστα να μηδενίζονται ή και να παίρνουν αρνητικές τιμές, την άνοιξη και το φθινόπωρο. Ως συνέπεια, είναι εντελώς ασύμφορο εκείνες τις ώρες για μία βιομηχανία να προμηθεύεται ρεύμα με «κλειδωμένη» τιμή μέσω PPA, τη στιγμή που μπορεί να εξασφαλίσει ηλεκτρική ενέργεια απευθείας από τη χονδρεμπορική και σε σαφώς μικρότερο κόστος.
Αν και η κυριαρχία των φωτοβολταϊκών αποτελεί το μεγαλύτερο «αγκάθι», ένας ακόμη ανασταλτικός παράγοντας είναι το ρίσκο που αναλαμβάνουν οι βιομηχανίες μέσω των PPAs, «κλειδώνοντας» για το κόστος τροφοδοσίας τους για αρκετά χρόνια – στη ρύθμιση μπορούσαν να ενταχθούν διμερείς συμβάσεις διάρκειας τουλάχιστον 8 ετών. Επομένως, σε μία συγκυρία όπου δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει την πορεία των χονδρεμπορικών τιμών τα επόμενα χρόνια, μία βιομηχανία αναλαμβάνει μεγάλο κίνδυνο να βρεθεί εγκλωβισμένη σε υψηλό ενεργειακό κόστος. Ως συνέπεια, όπως σημειώνουν παράγοντες της αγοράς, από τις διμερείς συμβάσεις που έχουν ενταχθεί στο μέτρο, θα υλοποιηθούν μόνον εκείνες που προβλέπουν ρήτρες και πρόστιμα για τις εταιρείες που θα υπαναχωρήσουν.
Αναποτελεσματικά τα bonus
Προς ώρας, δεν υπάρχουν πληροφορίες για το ποιες συμβάσεις θα υλοποιηθούν και ποιες τελικά θα ματαιωθούν. Σε κάθε περίπτωση, στο μέτρο έχουν ενταχθεί «πράσινα» PPAs της Viohalco και της ΤΙΤΑΝ με την Unagi, κοινοπραξία των ΔΕΗ και Motor Oil.
Επίσης, σε τροχιά προτεραιοποίησης έχουν μπει έργα ΑΠΕ που αναπτύσσουν μεταξύ άλλων η Egnatia Group, η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, η Helleniq Energy, η BayWa r.e. και η Interphoton. «Παραλήπτες» της πράσινης ενέργειας είναι μεταξύ άλλων η Helleniq Energy, η Metlen η ΑΓΕΤ και η Χαλυβουργία Ελλάδος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μέτρο προβλέπει κάποια επιπλέον bonus για τα έργα ΑΠΕ, όπως την απαλλαγή τους από τους δυναμικούς περιορισμούς, δηλαδή περιορισμούς στην παραγωγή τους λόγω τοπικής συμφόρησης. Παράλληλα, δεν θα υφίστανται μόνιμους «κόφτες» στην ενέργεια που εγχέουν στο σύστημα (δηλαδή δεν θα υπόκεινται στους λεγόμενους στατικούς περιορισμούς έγχυσης), αν υλοποιηθούν εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών. Ωστόσο, τα bonus αυτά φαίνεται πως δεν αντισταθμίζουν τις αρνητικές εξελίξεις που προέκυψαν στην πορεία.
