Ροή
Υπαρξιακή στιγμή για το μέλλον της Ευρώπης συνιστούν οι επόμενοι μήνες. Όπως έγραψε σε πρόσφατο άρθρο ο πρόεδρος Γιούνκερ «το 2017 θα είναι η χρονιά του «όλα ή τίποτα» για την Ευρώπη». Το 2017 μπορεί να αποτελέσει ιστορική χρονιά. Είναι χρονιά γεμάτη κινδύνους αλλά και ευκαιρίες. Χρονιά κατά την οποία μπορούμε να καθορίσουμε τη μοίρα της ηπείρου μας, όπως έγραψε κάποτε ο Στέφαν Τσβάιχ», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Ευρωπαίκής Επιτροπής. Οι εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και οι νέοι συσχετισμοί που διαμορφώνονται σε επίπεδο πολιτικών σχηματισμών, είναι πιθανόν να οδηγήσουν τη γηραιά ήπειρο σε νέους δρόμους, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές οι οποίες ενώ θέλουν τους οικονομικούς δείκτες να ευημερούν, ξεχνούν τον παράγοντα άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια ούτε οι αριθμοί ευημερούν. Η ευρωπαϊκή οικονομία ουσιαστικά παραμένει στάσιμη, ενώ η ανισότητα αυξάνεται γεωμετρικά. Είναι πια αποδεδειγμένο γεγονός ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αυξάνουν τη λιτότητα έχουν ευθέως ανάλογο αποτέλεσμα ως προς τις ανισότητες και αντιστρόφως ανάλογο ως προς την ανάπτυξη.
Για το λόγο αυτό η αδιέξοδη προσήλωση στην νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία πρέπει να εγκαταλειφθεί. Πάγιος στόχος της κυβέρνησής μας είναι η διαμόρφωση νέων συμμαχιών για την προώθηση μιας νέας πολιτικής με κοινωνικό πρόσωπο, με τις πολιτικές προοδευτικές δυνάμεις, ιδίως με τους σοσιαλδημοκράτες και τους πράσινους. Ένα πρώτο δείγμα γραφής είχαμε στις πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη του νέου Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται η πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού για τη σύγκληση της Μεσογειακής Διάσκεψης των ηγετών του Ευρωπαϊκού Νότου. Αυτή η πρωτοβουλία δεν αποσκοπεί στο να δημιουργήσει ένα νέο διχαστικό παράγοντα για την Ευρώπη, ένα αντι-Βίσεγκραντ. Αντιθέτως, ο στόχος της είναι να δώσει τη δυνατότητα στις χώρες του Νότου να ενισχύσουν την ενότητα της Ευρώπης, με συγκεκριμένες προτάσεις που αποσκοπούν να την επανασυνδέσουν με τις συστατικές της αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.
Όπως επισημαίνεται και στην πρόσφατη διακήρυξη της Λισσαβόνας, όπου οργανώθηκε η δεύτερη Διάσκεψη του Νότου, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσει τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, τον σεβασμό και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να αντιμετωπίσει κοινές προκλήσεις των κρατών-μελών και να δώσει συμπαγείς απαντήσεις στα πραγματικά ενδιαφέροντα των πολιτών: την εργασία, την οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή, την προστασία από τις απειλές της τρομοκρατίας και της αβεβαιότητας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τονίζεται στη διακήρυξη, πρέπει να δράσει βάσει της αρχής της αλληλεγγύης, να βελτιώσει τη λειτουργία των θεσμών της και να διασφαλίσει την δημοκρατικότητα της.
Η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα για τη Σύνοδο των Μεσογειακών Χωρών της Ε.Ε αποδεικνύεται κομβικής σημασίας. Ήδη η ευρωμεσογειακή σύνοδος λαμβάνει μόνιμα χαρακτηριστικά αφού αποφασίσθηκε και ανακοινώθηκε η διεξαγωγή των δύο επόμενων συνόδων σε Μαδρίτη, τον ερχόμενο Απρίλιο και Λευκωσία. Μάλιστα ο διάλογος θα συνεχισθεί και μετά την επετειακή Σύνοδο της Ρώμης, για τα 60 χρόνια του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Με τη Διακήρυξη της Λισαβόνας, και σε συνέχεια της υιοθέτησης της Διακήρυξης των Αθηνών, οι ηγέτες επιβεβαιώνουν «τον στόχο τους για βελτίωση της συνεργασίας τους και της συμβολής τους σε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση». «Πιστεύουμε ότι σε έναν κόσμο αυξημένης αβεβαιότητας και αστάθειας, θα είμαστε πιο δυνατοί με την κοινή μας δράση. Η αποδυνάμωση της Ευρώπης δεν είναι επιλογή», σημειώνουν.
Η Ελληνική Κυβέρνηση επεξεργάζεται θέσεις και προτάσεις για μια καλύτερη Ευρώπη που θα αφουγκράζεται τις ανάγκες και τις ανησυχίες των πολιτών της και θα δίνει λύσεις στα προβλήματά τους. Προς την κατεύθυνση αυτή είμαστε σε συνεργασία με τις ευρύτερες προοδευτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, προκειμένου να επιτύχουμε την αποτύπωση του πολιτικού μας οράματος για την Ευρώπη στο πέρας της συζήτησης για το μέλλον της.
Οι αντιδραστικές και αντιευρωπαϊκές δυνάμεις ενισχύονται ακριβώς επειδή το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, τον φόβο των πολιτών και το αίσθημα αβεβαιότητας για το μέλλον, εφαρμόζοντας αντιθέτως μέχρι σήμερα πολιτικές λιτότητας που αποδιαρθρώνουν το κοινωνικό κράτος, συρρικνώνουν τη μεσαία τάξη και διευρύνουν τις ανισότητες. Για την υπέρβαση αυτής της κατάστασης πρέπει να εξισορροπηθεί η χρόνια ασυμμετρία μεταξύ της κοινωνικής και οικονομικής διάστασης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με τη λήψη άμεσα μέτρων που θα ενισχύουν τον κοινωνικό και δημοκρατικό χαρακτήρα της οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης.
Είναι σαφές ότι τα επόμενα χρόνια απαιτείται η εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής. Μιας πολιτικής που θα συμβάλλει στην πραγματική σύγκλιση μεταξύ των χωρών-μελών, με αύξηση των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων, με ενίσχυση της οικονομικής ανάκαμψης και στην δημιουργία νέων και καλύτερων θέσεων εργασίας.
Η πολιτική αυτή θα οδηγήσει σε μια νέα Ευρώπη, που θα σέβεται τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ή, δεν θα υπάρχει Ευρώπη.
Επιμέλεια: Στέλλα Κεμανετζή
