Δεν είναι μυστικό, όπως άλλωστε το επιβεβαίωναν και κυβερνητικές πηγές, πως το κλίμα στο Eurogroup ήταν αρκετά θετικό για την Ελλάδα. Αν μη τι άλλο και οι κυβερνητικές αλλαγές της Παρασκευής βοήθησαν, μιας και στα βασικά ευρωπαϊκά πολιτικά κέντρα ερμήνευσαν την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα ως προσέγγιση με τα «θέλω» των δανειστών, κάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως εχέγγυο για καλύτερη συνεργασία στο εγγύς μέλλον.
Πλέον λοιπόν υπάρχει ένα σαφές ορόσημο και αυτό είναι το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου. Μέχρι τότε θα πρέπει να έχουν γίνει πολλά. Θεωρητικά και παρά το εύρος και την βαρύτητα των μέτρων της αξιολόγησης, είναι εφικτή η ολοκλήρωσή της, κάτι που επιθυμεί διακαώς και η ελληνική κυβέρνηση, ενώ το επιδιώκει και η πλευρά των δανειστών. Παράλληλα, μέχρι τότε, ο ESM αναμένεται να έχει ολοκληρώσει την τεχνική επεξεργασία των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, όπως προανήγγειλε ο Klaus Regling και επιβεβαίωσε κατά το doorstep του και Wolfgang Schaeuble. Παράλληλα, έως το τέλος του έτους το ΔΝΤ αναμένεται να έχει λάβει την τελική του απόφαση για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα, αφού διενεργήσει τη δική του DSA και συζητήσει το θέμα σε επίπεδο Δ.Σ. Πάντως, από αυτά που ειπώθηκαν μετά τη συνεδρίαση, αφενός ο κ. Thomsen εκ μέρους του ταμείου εμφανίστηκε πιο θετικός, ενώ και οι Ευρωπαίοι εμφανίστηκαν πιο διαλλακτικοί ως προς τις προοπτικές του πρωτογενούς πλεονάσματος και των μέτρων για το χρέος, αλλά σε…βάθος χρόνου.
Είναι, πάντως, σαφές πως οι κυβερνητικές αλλαγές είχαν θετική ανταπόκριση σε επίπεδο συμβολισμού, ενώ και στις επικοινωνίες που έχει το πρωθυπουργικό επιτελείο με παράγοντες των δανειστών μεταφέρεται η αναγκαιότητα για επιτάχυνση της διαδικασίας και της γρηγορότερης εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Πλην όμως, οι ίδιες οι ελληνικές πηγές παραδέχονταν πως στη συζήτηση του Eurogroup υπήρχαν «διαφορετικές προσεγγίσεις». Το ζήτημα είναι το εξής: αυτοί που είχαν τις διαφορετικές προσεγγίσεις, τι δύναμη έχουν εντός του Eurogroup και κατά πόσο μπορούν να επηρεάσουν τις συνολικές αποφάσεις;
Κάπως έτσι, μπορεί ο ανασχηματισμός να έδωσε το ευκταίο μήνυμα στους Ευρωπαίους και ακόμα και Ευρωπαίοι, όπως ο αρμόδιος επίτροπος Οικονομικών και υπεύθυνος για το ελληνικό πρόγραμμα Πιερ Μοσκοβισί, να εμφανίστηκαν θετικοί προκειμένου να συζητηθεί εν όλω το ζήτημα του χρέους τον Δεκέμβριο και εφόσον φυσικά έχει υπάρξει θετική εξέλιξη στη διαπραγμάτευση, πλην όμως δύο βασικοί παίκτες του Eurogroup ήταν εξίσου σαφής και βρίσκονται στην αντίπερα όχθη: ο μεν Wolfgang Schaeuble ανέφερε μπαίνοντας πως τα βραχυπρόθεσμα μέτρα θα ετοιμαστούν και θα συζητηθούν στο Eurogroup. Όταν όμως ερωτήθηκε για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, ξέκοψε κάθε συζήτηση και την παρέπεμψε στο…2018, λέγοντας, για όποιον δεν τον κατάλαβε, πως η απόφαση του Μαϊου είναι η βάση της συζήτησης και στο κάτω-κάτω έτσι ψήφισε η γερμανική Bundestag την εκταμίευση των χρημάτων. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Jeroen Dijesselbloem, ο οποίος μπαίνοντας στη συνεδρίαση ανέφερε πως δεν γίνεται να εξειδικευτούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος πριν το δεύτερο εξάμηνο του 2018, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, πράγμα που επανέλαβε με πιο κομψό τρόπο και μετά το τέλος του Eurogroup.
Φυσικά, η ελληνική κυβέρνηση δεν αλλάζει στρατηγική και πηγαίνει για να πάρει και την αξιολόγηση, αλλά και κάτι παραπάνω για το χρέος, σε μια προσπάθεια να ανατρέψει το αρνητικό momentum και να αποκτήσει ένα πιο ισχυρό επιχείρημα πέραν αυτού ότι τα χειρότερα έχουν περάσει, το οποίο δεν μοιάζει να συγκινεί τους πολίτες. Το ερώτημα, στο οποίο πολύ σύντομα θα υπάρξει απάντηση είναι μια παράφραση της γνωστής φράσης του Paul Cascoigne: είναι το Eurogroup ένα παιχνίδι που παίζεται από 20 μέλη και στο τέλος κερδίζει πάντα ο Schaeuble; Και ακόμα: αν ξανακερδίσει, η κυβέρνηση θα αρκεστεί στα βραχυπρόθεσμα μέτρα ή με την πρόφαση του ότι οι «συμφωνίες δεν τηρούνται και από τα δύο αντισυμβαλλόμενα μέρη ισομερώς», θα αναζητήσει ένα αφήγημα εξόδου;
