Το ΥΠΕΝ συνεχίζει να επεξεργάζεται την παρέμβαση για την ελάφρυνση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας για τις βιομηχανίες και τις παραγωγικές επιχειρήσεις, με το μοντέλο της «μίας λύσης για όλους τους δικαιούχους» να συγκεντρώνει πλέον μικρές πιθανότητες, όπως επισημαίνουν υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου.
Με βάση τα ίδια στελέχη, στο τραπέζι βρίσκονται αυτή τη στιγμή 5-6 διαφορετικά εργαλεία, πάνω-κάτω κοντά στις υποψήφιες λύσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Όπως συμπληρώνουν, κάθε εργαλείο έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, όπως και ένα αντίστοιχο κόστος.
Σε αυτό το πλαίσιο, η απόφαση που είναι πλέον πιο πιθανή είναι, με βάση αυτή η φαρέτρα λύσεων, να δημιουργηθεί ένα εξατομικευμένο μέτρο για κάθε κατηγορία επιχειρήσεων. Έτσι, αντί για μία «οριζόντια» φόρμουλα ελάφρυνσης, που θα εφαρμοστεί σε όλους τους δικαιούχους, θα αναπτυχθεί για κάθε κατηγορία ωφελούμενων επιχειρήσεων μία φόρμουλα «κομμένη και ραμμένη» στα δικά της χαρακτηριστικά.
Σύντομα τα αποκαλυπτήρια
Με βάση τις ίδιες πηγές, αν και η επεξεργασία προχωρά, ακόμη δεν υπάρχουν οριστικά αποτελέσματα. Πάντως, είναι πιθανό το «πακέτο» μέτρων να κλειδώσει (και να ανακοινωθεί) εντός του Νοεμβρίου.
Υπενθυμίζεται ότι κατά την ομιλία του την Τρίτη σε ημερίδα για την συμβολή της μεταποιητικής βιομηχανίας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης, τόνισε πως θα ανακοινωθεί σύντομα η παρέμβαση για τη μείωση του ενεργειακού κόστους των εγχώριων βιομηχανιών.
Σε αυτή τη βεντάλια λύσεων, για παράδειγμα, θα μπορούσε να προκριθεί η ενίσχυση των κονδυλίων για το κόστος αντιστάθμισης των εκπομπών CO2 των ενεργοβόρων βιομηχανικών καταναλωτών. Για την αντιστάθμιση επιστρατεύονται έσοδα των πλειστηριασμών δικαιωμάτων ρύπων, με το σχετικό ποσοστό αυτή τη στιγμή να κινείται στο 12%.
Η αντιστάθμιση για το κόστος CO2
Επομένως, υπάρχει η δυνατότητα το ποσοστό αυτό να αυξηθεί, με δεδομένο ότι οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί τοποθετούν το πλαφόν στο 25%. Μία αύξηση που, όπως είναι φυσικό, θα «μεταφραστεί» σε ελάφρυνση του ενεργειακού κόστους, για τις συγκεκριμένες βιομηχανίες.
Βέβαια, μία τέτοια παρέμβαση θα είναι tailor made για τους συγκεκριμένους βιομηχανικούς κλάδους που αποζημιώνονται για το κόστος αντιστάθμισης, μην καλύπτοντας τις υπόλοιπες επιχειρηματικές κατηγορίες. Υπενθυμίζεται πως με ενίσχυση (αντιστάθμιση ρύπων) καλύπτονται οι ευρωπαϊκές ενεργοβόρες επιχειρήσεις που εκτίθενται σε σημαντικό κίνδυνο «διαρροής άνθρακα», λόγω του κόστους των δικαιωμάτων ρύπων το οποίο μετακυλίεται στις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας (κόστος έμμεσων εκπομπών).
Το ιταλικό μοντέλο
Η παραπάνω προσέγγιση φαίνεται να δείχνει παραμένει «ζωντανό» το ιταλικό μοντέλο, ωστόσο σε μία κατηγορία των δικαιούχων επιχειρήσεων. Ακόμη πάντως κι αν προκριθεί ως στοχευμένη λύση για συγκεκριμένες ωφελούμενες εταιρείες, θα πρόκειται για μία παραλλαγή του μέτρου που είχε προτείνει ο ΣΕΒ («Energy Industrial Reset»).
Όπως έχει γράψει το insider.gr, η ελληνική εκδοχή που μελετάται είναι προσαρμοσμένη στα ελληνικά ενεργειακά δεδομένα, καθώς στο εγχώριο ηλεκτρικό σύστημα ήδη βρίσκεται υπό ανάπτυξη ένα σημαντικό χαρτοφυλάκιο ΑΠΕ. Επομένως, δεν έχει νόημα οι ωφελούμενοι να «επιτρέψουν» τη στήριξη, αναπτύσσοντας νέες μονάδες ανανεώσιμων πηγών.
Υπενθυμίζεται ότι το ιταλικό μοντέλο θα εξασφαλίσει σταθερή και ανταγωνιστική τιμή ρεύματος για ένα ποσοστό της κατανάλωσης των επιχειρήσεων για μία 3ετία, μέσω «ενεργειακού δανείου» πράσινου ρεύματος. Οι εταιρείες θα ξεπληρώσουν το «δάνειο» σε ορίζοντα 20ετίας, δρομολογώντας διπλάσιο χαρτοφυλάκιο ΑΠΕ, από τους σταθμούς που εξασφάλισαν το φθηνό «πράσινο» ρεύμα με το οποίο αυτές τροφοδοτούνταν την πρώτη 3ετία.
