Στην «αντεπίθεση» αναμένεται να περάσουν εκ νέου οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, έχοντας βγάλει σημαντικές «άμυνες» σε μια σωρευτική μείωση 181 μονάδων βάσης στο μέσο τριμηνιαίο Euribor, από το υψηλό του πρώτου τριμήνου του 2024.
To σήμα ολοκλήρωσης του κύκλου αποκλιμάκωσης των επιτοκίων που έστειλε η Φρανκφούρτη - η πολιτική της ΕΚΤ βρίσκεται «σε ένα καλό σημείο» και η διαδικασία αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού έχει ολοκληρωθεί δήλωσε η Κρ. Λαγκάρντ - αποτελεί ιδανική συνθήκη για την κερδοφορία των εγχώριων συστημικών τραπεζών για το 2026 - 2027, όταν θα αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς και οι εξαγορές που υλοποιούνται.
Αναλυτές κάνουν λόγο για διατήρηση των επιτοκίων στο 2% και επιστροφή στις αυξήσεις από τα τέλη του 2026, καθώς βρισκόμαστε σε ένα megatrend υψηλών επιτοκίων. Αρκετοί μάλιστα, σπεύδουν να προεξοφλήσουν προς μια σταδιακή μετάβαση της «ουδέτερης ζώνης» επιτοκίων προς το 3% από τα μέσα του 2027 και μετά, στη βάση των υψηλότερων μισθών, απόρροια της αυξανόμενης έλλειψης εργατικού δυναμικού.
Η ισχυροποίηση του ευρώ, έχει λειτουργήσει επίσης ως συμπληρωματικό εργαλείο στον περιορισμό ενός μέρους των πληθωριστικών πιέσεων (έχοντας οδηγήσει σε πιο σταδιακές και ήπιες μειώσεις επιτοκίων), τη στιγμή που αποφεύχθηκαν τα χειρότερα μεταξύ των εμπορικών σχέσεων ΕΕ - ΗΠΑ, με τον μέσο πραγματικό δασμό να διαμορφώνεται στο 16%, υψηλότερα από το βασικό σενάριο της ΕΚΤ (10%), αλλά χαμηλότερα από το αρνητικό (20%).
Στη βάση της έντονης διαφοροποίησης του χρονισμού των κινήσεων μεταξύ ΕΚΤ - Fed, δεν προκύπτουν πιέσεις για την πρώτη, από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Το spread αποδοχής καταθέσεων μεταξύ των δύο, διαμορφώνεται κοντά στις 237 μονάδες βάσης έναντι μέσου όρου 86 μονάδων βάσης. Για να «συναντηθούν» οι δύο και να μειωθεί το χάσμα θα πρέπει είτε η Fed να κατέβει κάποια σκαλοπάτια (να μειώσει τα επιτόκια πέντε φορές περίπου αν η ΕΚΤ μείνει σταθερή) είτε να ανέβει η Φρανκφούρτη μερικά. Περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνει ο συνδυασμός των δύο (ήπιες μειώσεις Fed - ήπιες αυξήσεις από ΕΚΤ).
Επανέρχονται σε ανοδική τροχιά τα καθαρά έσοδα από τόκους
Έτσι, ένας εκ των «καταλυτών», που δύναται να οδηγήσουν υψηλότερα τις ελληνικές τράπεζες, αλλά και ευρύτερα τον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο, αναμένεται να είναι η «επιστροφή στην κανονικότητα» των καθαρών εσόδων από τόκους. Από το δεύτερο τρίμηνο υπήρξε μείωση του ρυθμού επιβράδυνσης των καθαρών εσόδων από τόκους για Eurobank, Πειραιώς και Εθνική και από το τρίτο τρίμηνο αναμένεται θετική επαναφορά για τις δύο πρώτες. Στην περίπτωση της Alpha Bank ήδη από το δεύτερο τρίμηνο υπήρξε ανάκαμψη, στη βάση της χαμηλότερης ευαισθησίας στη μείωση επιτοκίων.
Εφόσον η ΕΚΤ στέλνει σήμα σταθεροποίησης των επιτοκίων, οι αναλυτές αναμένεται να προβούν σε εκ νέου αναθεωρήσεις των μοντέλων τους (κυρίως για την επόμενη χρονιά), ενώ και οι διοικήσεις των τραπεζών θα καταρτίσουν τα business plan του 2026 με σταθερά επιτόκια (του 2025 διαμορφώθηκαν με βάση το 2%) όπως αναφέρουν τραπεζικές πηγές στο insider.gr. Η ανατιμολόγηση των ενήμερων δανείων, που ως επί το πλείστον είναι κυμαινόμενου επιτοκίου, συνδυαστικά με την υψηλή πιστωτική επέκταση, τα hedges και τα M&As (βλ. Ελληνική - Eurobank, AstroBank - Alpha) θα προσφέρουν περαιτέρω ώθηση.
Προς ώρας, οι αναλυτές της JP Morgan αναμένουν αύξηση 6% και 13,2% για τα καθαρά έσοδα από τόκους της Alpha για το 2026 - 2027 (1,741 δισ. και 1,858 δισ. ευρώ), έναντι των αναθεωρημένων εκτιμήσεων για το 2025, για την Eurobank αύξηση κατά 2,3% και 7% αντίστοιχα (στα 2,601 δισ. και 2,722 δισ. ευρώ) για την Εθνική κατά 1,8% και 7,5% (στα 2,189 και 2,313 δισ. ευρώ) και για την Πειραιώς 1,35% και 7,1% (στα 1,969 και 2,080 δισ. ευρώ) Οι αναλυτές θέτουν στο μοντέλο τους DFR στο 1,75%, με διατήρηση σε αυτά τα επίπεδα μέχρι τα τέλη του 2026.
Πιστωτική επέκταση για «φίλημα»...
Οι ισχυρές επιδόσεις του πρώτου μισού του τρέχοντος έτους, σε επίπεδο όγκων νέων (ενήμερων) δανείων, συμβάλλουν στην πειστικότητα του επενδυτικού αφηγήματος των τραπεζών, το οποίο εδράζεται στην πιστωτική επέκταση. Μέχρι τον Ιούλιο, οι ελληνικές τράπεζες κατέγραψαν ετήσια πιστωτική επέκταση 11%, όταν η ευρωτράπεζες, κινήθηκαν κοντά στο 3%. Οι διοικήσεις των συστημικών καθοδηγούν για μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης (CAGR) ενήμερων δανείων της τάξεως του 8% περίπου, έναντι 3% - 5% για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Μερίδα αναλυτών βλέπει δυνατότητες μεγαλύτερης αύξησης τα επόμενα χρόνια, λόγω ισχυροποίησης θέσεων στο εξωτερικό (κυρίως σε Κύπρο από Eurobank - Alpha Bank) με τριετές CAGR κοντά στο 9%. Παράλληλα, το επιτοκιακό περιθώριο θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα, ήτοι προς το 3,23% και 3,2% το 2026 - 2027, το υψηλότερο στην ευρωπαϊκή, και όχι μόνο, κατηγορία.
Ζήτημα παραμένει από την άλλη η «αναθέρμανση» της ζήτησης από πλευράς στεγαστικής πίστης, στα οποία καταγράφονται πενιχρές αποδόσεις, με το κρατικό πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙ» να μην έχει καταφέρει να αλλάξει τα δεδομένα. Η Ελλάδα συνεχίζει να παρουσιάζει αρνητικούς ρυθμούς αύξησης στεγαστικών δανείων, με τις εκταμιεύσεις να προσεγγίζουν το 1 δισ. ευρώ ετησίως, σε σύγκριση με την κορύφωση, κατά τη διάρκεια της κρίσης, που ξεπερνούσαν τα 15 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τις διοικήσεις των τραπεζών αναμένεται μια ήπια αυξητική τάση τα επόμενα χρόνια που θα προσεγγίσει τα 4 - 5 δισ. ευρώ.
Ψηλώνουν payouts και κυνηγούν διψήφιο EPS growth
Οι τράπεζες φαίνεται να κινούν τις διαδικασίες περαιτέρω αύξησης των payouts, έναντι των γραμμών καθοδήγησης που διαμορφώνονται στο 50% - 60% από τα κέρδη της φετινής χρήσης. Στην περίπτωση της Εθνικής, εφόσον η οργανική παραγωγή κεφαλαίου δεν αναλώνεται σε μεγάλες εξαγορές, τότε το payout μπορεί να κινηθεί σε επίπεδα υψηλότερα του στόχου του 60% που έχει θέσει η διοίκηση για φέτος. Η Eurobank και η Alpha Bank καθοδηγούν από μεριάς τους για payout υψηλότερα του 50%, επιδιώκοντας ανοδική διαφυγή, ήδη από την τρέχουσα χρήση.
Επιπλέον, η κινητοποίηση δυνάμεων σε προγράμματα επαναγοράς ιδίων, θα καταστήσει θελκτικότερες τις επιδόσεις σε μέση ετήσια αύξηση των κερδών ανά μετοχή (EPS CAGR). Τα δυναμικά buybacks αποτελούν πάγια πρακτική των ευρωπαϊκών τραπεζών προκειμένου να αυξήσουν τα EPS. Οι αναλυτές της Citi αναμένουν χρηματικές διανομές ύψους 77 δισ. ευρώ από τις ευρωπαϊκές τράπεζες κατά τη φετινή χρονιά και επαναγορές ιδίων ύψους 47 δισ. ευρώ, που ισοδυναμούν με συνολική απόδοση περίπου 7% και payout στο 76% περίπου.
Εφόσον, οι ελληνικές τράπεζες διαπραγματεύεται σε χαμηλότερα επίπεδα έναντι των ομοειδών ευρωπαϊκών τραπεζών, κοντά στο 1,1x σε όρους P/TBV, έχει νόημα η κινητοποίηση δυνάμεων προς το buyback, με το κίνητρο αυτού να φθίνει όσο ξεπερνά σημαντικά το book value ή αυτό που θεωρείται από την τράπεζα ως fair value. Σε όρους προσαρμοσμένου P/E οι τέσσερις συστημικές διαπραγματεύονται κοντά στο 8,7x για φέτος και 7,9x για το 2026, έναντι 9,9x και 9,2x για τις ευρωτράπεζες.
Αναλυτές της Citi αναμένουν μέση ετήσια (για τις τέσσερις συστημικές) αύξηση των προσαρμοσμένων καθαρών κερδών ανά μετοχή της τάξεως του 6% και 8% για το 2026 και το 2027, με τις Alpha Bank και Πειραιώς να τραβούν υψηλότερα τον μέσο όρο, με δυνητική αύξηση στο 15% και 8% αντίστοιχα για το επόμενο έτος. Για τις τράπεζες της Ευρωζώνης ο πήχης τοποθετείται στο 10% και 11% το 2026 - 2027. Αντίστοιχα, το dividend yield αναμένεται στο 3,5% και 4,1% για τις τέσσερις συστημικές για το 2025 - 2026, έναντι 4,6% και 5,2% για τις τράπεζες της Ευρωζώνης.
«Χτυπούν την πόρτα» του επόπτη...
Επιπλέον, εφόσον οι τράπεζες διατηρούν ισχυρά κεφαλαιακά αποθέματα ασφαλείας και ενισχύουν την ικανότητα απορρόφησης δυνητικών ζημιών οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να κινηθούν υψηλότερα, «ξεκλειδώνοντας» και περνώντας επιτυχώς στις επόμενες πίστες που ανοίγει ο SSM. Αυτό συνέβη άλλωστε και μέσω της ταχύτερης απόσβεσης των επιπέδων των οριστικών και εκκαθαρισμένων αναβαλλόμενων φορολογικών απαιτήσεων (DTCs).
Η επικείμενη μείωση του P2R, στη βάση των θετικών επιδόσεων του πρόσφατου stress test, οδηγεί σε χαμηλότερη απαίτηση του συνολικού δείκτη κεφαλαίων, ήτοι σε απελευθέρωση κεφαλαίων που μπορούν να αξιοποιηθούν για οργανική ή και ανόργανη ανάπτυξη. Μέσω των συναλλαγών (M&As - συγχωνεύσεις και εξαγορές) που υλοποιούν οι τράπεζες, μπορούν έμμεσα να «ξεκλειδώσουν» και υψηλότερα payouts. H οργανική ανάπτυξη, η ενίσχυση του προφίλ και η διεύρυνση των πηγών εσόδων, δημιουργεί το κατάλληλο «πάτημα» για κάποιες εξ αυτών «να χτυπήσουν την πόρτα» του επόπτη, ζητώντας υψηλότερες διανομές επί των κερδών. Άλλωστε τα δύο πεδία λειτουργούν συμπληρωματικά. Η υλοποίηση εξαγορών ή άλλων κινήσεων μέσω αξιοποίησης του excess capital, οδηγεί δυνητικά σε υψηλότερη κερδοφορία και υψηλότερες διανομές.
