Ροή
Η Ανάσταση είναι μυστήριο. Όμως, το πιο απροσπέλαστο μυστήριο, κατά τη δική μου γνώμη, βρίσκεται στο μέτρημα: πώς, δηλαδή, κάθε χρόνο η Ζωή εν Τάφω διαρκεί, μας λένε, τρεις μέρες: από την Παρασκευή της Σταύρωσης μέχρι το Σάββατο της Ανάστασης. Ήμουν πάντα καλή στα Μαθηματικά. Πολύ λιγότερο καλή στα Θρησκευτικά. Μου πήρε λοιπόν πολλά χρόνια για να καταλάβω δύο σημαντικά πράγματα:
Πρώτον, ότι η μέτρηση του χρόνου δεν είναι ούτε απλή, ούτε αυτονόητη. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να μετράς το χρόνο που περνάει. Σύμφωνα με το Βυζαντινό τρόπο, η μέρα αρχίζει από τη δύση του ήλιου της προηγούμενης. Και με αυτή την έννοια, μεταξύ Σταύρωσης και Ανάστασης μεσολαβούν τρεις μέρες (αλλά αυτό δεν σημαίνει τα πεζά τρία 24ωρα ή μερόνυκτα που προσπαθούσα να βρω από παιδί).
Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο σημαντικό πράγμα που κατάλαβα: τη σημασία των μαγικών αριθμών, και μάλιστα τη σημασία του αριθμού τρία. Μερικοί αριθμοί είναι τόσο συμβολικά φορτισμένοι που αξίζει να στραμπουλήξεις λίγο την πραγματικότητα, ή τους κανόνες της αριθμητικής, ώστε να βρεθείς μέσα στην μαγική τους αύρα. Και σε κάθε σημαντικό θέμα, αν το καλοσκεφτείτε, έχουμε μπροστά μας τον αριθμό τρία. Αν δεν πιάσουμε αυτόν τον αριθμό, δεν συμπληρώνεται το ξόρκι. Έτσι δεν κλείνει ο κύκλος, δεν ολοκληρώνεται η τιμωρία και δεν περνάμε στην επόμενη φάση (ή πίστα).
Από τότε που το κατάλαβα, σαν επιμελής μαθηματικός, εφαρμόζω τη νέα μου κατανόηση και σε άλλες περιπτώσεις όπου η συμβατική μέτρηση του χρόνου δεν φαίνεται να αποδίδει. Εκεί προσπαθώ να συμβάλω ώστε να βρεθούμε μέσα στο μαγικό πεδίο του αριθμού τρία που θα μας λυτρώσει.
Αντιγράφοντας τους τρεις σωματοφύλακες που ήταν τελικώς τέσσερις, είχαμε την Τρόϊκα η οποία τελικώς κατέληξε κουαρτέτο.
Κοντά στο «μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη» ήλθε ήδη η φαρμακερή Τρίτη φορά. Το θέμα είναι πότε θα φύγει.
Στο μεταξύ μετράμε τρία.
Αυτό το Πάσχα θα είναι η Τρίτη φορά με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που το άγιο φως έρχεται να μας παρηγορήσει με την μεγαλοπρέπεια ενός αρχηγού αριστερού κράτους. Εσχάτως μάθαμε και για την Τρίτη γυναίκα του Πανάγιου Τάφου -σε σοβαρό σχολιασμό διαβάσαμε ότι μετά τη Μαρία Μαγδαληνή και την Αγία Ελένη, το Τρίο Τάφος συμπληρώνεται επί τέλους με την Τώνια Μωροπούλου. Άλλωστε, η μαγική τριάδα των εγκαινίων με κορδέλες, συρτάκια και εθνική ανάταση ξεκίνησε από εκεί, τα εγκαίνια του Παναγίου Τάφου και συνέχισε με δύο καταραμένες Εθνικές Οδούς (το πέταλο του Μαλιακού και η Κορίνθου-Πατρών). Όλοι περιμένουνε τις Τρίτες Εκλογές, αν και μάλλον θα βρεθούν μπροστά στον Τρίτο Ανασχηματισμό.
Κατόπιν όλων αυτών, ίσως πρέπει να δώσουμε περισσότερη προσοχή στην έγκυρη Τρίτη Χαρτορίχτρα. Αυτή μας διαβεβαιώνει ότι θα βγούμε από τα Μνημόνια μόνο όταν φτάσουμε στην Τρίτη Ένσταση, της Τρίτης Αξιολόγησης του Τρίτου Μνημονίου. Με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι το Τρίτο Μνημόνιο δεν θα γίνει Τέταρτο, πριν προλάβει ο πετεινός #3 να λαλήσει για Τρίτη φορά… εύκολο).
Υπομονή. Κοντεύουμε. Ίσως.
Στο μεταξύ, υπάρχει το τρίτο αβγό και το τρίτο κοκορέτσι.
