Τη διαγραφή χρεών για τα ευρωπαϊκά κράτη που έχουν «πνιγεί» στα χρέη, περιλαμβάνει η Saxo Bank στα ακραία της σενάρια για το 2018.
Όπως αναφέρει, μάλιστα, η επενδυτική τράπεζα, η πρακτική αυτή δεν είναι τόσο ασυνήθιστη όσο νομίζουμε. Από την Αρχαία Βαβυλώνα ως την Ευρώπη του 1930, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όπου οι αναδιαρθρώσεις και διαγραφές χρέους «έσωσαν» τα υπερχρεωμένα κράτη.
«Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με τη σύγχρονη τραγωδία του ελληνικού χρέους, η διαγραφή χρεών ήταν πολύ κοινή στην Ευρώπη. Στον μεσοπόλεμο υπήρξε κούρεμα χρέους έως 50% επί του γαλλικού ΑΕΠ, 36% επί του ιταλικού ΑΕΠ και 24% επί του βρετανικού ΑΕΠ», σημειώνουν οι αναλυτές της Saxo Bank.
Το 2019, το μη βιώσιμο ύψος του δημόσιου χρέους, σε συνδυασμό με την έξαρση του λαϊκισμού, την αύξηση των επιτοκίων και την επιβράδυνση της ανάπτυξης, θα επαναφέρουν στο προσκήνιο τη συζήτηση για το πώς θα αποφευχθεί η επόμενη κρίση στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία θα παίξει ζωτικό ρόλο στις εξελίξεις, καθώς θα κληθεί να αναχρηματοδοτήσει χρέος ύψους 300 δισ. ευρώ μέσα στο νέο έτος και, μάλιστα, εν μέσω αύξησης επιτοκίων. Μια μετάδοση της κρίσης στη Γαλλία αποτελεί, επίσης, ένα πιθανό σενάριο.
Η Γερμανία και τα υπόλοιπα κράτη του ευρωπαϊκού πυρήνα, τα οποία δεν θα επιτρέψουν μια διάλυση της Ευρωζώνης, δεν έχουν άλλη επιλογή από τη νομισματοποίηση του χρέους -την τύπωση δηλαδή ευρώ με στόχο τη χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Η ΕΚΤ παίρνει την εντολή από τα κράτη μέλη να νομισματοποιήσει το χρέος άνω του 50% σε όλα τα κράτη μέλη και να εγγυηθεί το υπόλοιπο μέσω ενός σχήματος ευρωομολόγων.
Με τον νέο δημοσιονομικό κανόνα, ο οποίος θα υιοθετηθεί από όλα τα κράτη της Ευρωζώνης, το πρώτο 3% των ελλειμμάτων επί του ΑΕΠ θα αμοιβαιοποιηθεί το 2020, όπως προβλέπει το ακραίο σενάριο της Saxo Bank.
