Οι φιλελεύθεροι έχουν «αίμα στα χέρια τους», έγραψε ένας γνωστός influencer. Η Aριστερά είναι το «κόμμα των δολοφόνων», δήλωσε ο Έλον Μασκ. Κάθε πολιτικός των Δημοκρατικών «πρέπει να συλληφθεί και το κόμμα να τεθεί εκτός νόμου», υποστήριξε ένας blogger.
Οποιαδήποτε ελπίδα ότι η δολοφονία του συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ θα σηματοδοτούσε μια περίοδο ήρεμου στοχασμού στην αμερικανική πολιτική διαλύθηκε γρήγορα τις ώρες μετά τον θάνατό του, καθώς το δεξιό διαδικτυακό οικοσύστημα ξεχείλισε από αιτήματα για εκδίκηση και αντίποινα.
Ορισμένοι φοβούνται πλέον ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ήδη δοκιμάζει τα όρια της εκτελεστικής εξουσίας, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη δολοφονία του Κερκ ως πρόσχημα για καταστολή της αμερικανικής Αριστεράς.
«Ο Τραμπ έχει ξεκάθαρη τάση να ενεργοποιεί καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για να παρακάμπτει θεσμούς, νόμους και ακόμη και το Σύνταγμα», δήλωσε στους FT ο Στίβεν Λεβίτσκι, καθηγητής στο Χάρβαρντ και συγγραφέας του βιβλίου «Πώς πεθαίνουν οι Δημοκρατίες». «Αυτό θα μπορούσε να επιταχύνει την παρουσία στρατευμάτων στους δρόμους και τις προσπάθειες δίωξης της αντιπολίτευσης».
Ο Τραμπ ενίσχυσε αυτούς τους φόβους σε τηλεοπτικό διάγγελμά του το βράδυ της Τετάρτης, κατηγορώντας την Αριστερά για τη δολοφονία του Κερκ - προτού καν ταυτοποιηθεί ο δράστης ή γίνουν γνωστά τα κίνητρά του.
«Για χρόνια, η ριζοσπαστική Αριστερά έχει συγκρίνει θαυμάσιους Αμερικανούς όπως ο Τσάρλι με Ναζί και τους χειρότερους μαζικούς δολοφόνους και εγκληματίες του κόσμου», δήλωσε. «Αυτού του είδους η ρητορική ευθύνεται άμεσα για την τρομοκρατία που βλέπουμε σήμερα στη χώρα μας και πρέπει να σταματήσει τώρα»
Ορισμένοι σύμμαχοί του στο Κογκρέσο πήγαν ακόμη παραπέρα. «Οι Δημοκρατικοί φέρουν ευθύνη για ό,τι συνέβη σήμερα», δήλωσε η Ρεπουμπλικανή Νάνσι Μέις από τη Νότια Καρολίνα.
Ενδείξεις πολιτικής βίας
Ο Ντόναλντ Μόινιχαν, καθηγητής δημόσιας πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, δήλωσε επίσης στους FT ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει το διάγγελμα από το Οβάλ Γραφείο για να καταδικάσει κάθε μορφή πολιτικής βίας και να υπογραμμίσει τη σημασία της ανεκτικότητας ως «θεμέλιο της δημοκρατίας».
«Δεν το έκανε. Ανησυχώ ότι ο Λευκός Οίκος έχασε μια ευκαιρία παρουσιάζοντας το ζήτημα μονομερώς, παρουσιάζοντας τις απειλές μόνο από την Αριστερά. Το χειρότερο σενάριο είναι ότι η δολοφονία του Κερκ θα χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για κυβερνητική καταστολή προστατευόμενης έκφρασης» (κάθε μορφή έκφρασης που προστατεύεται από το Σύνταγμα).
Ήδη, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Κρίστοφερ Λαντάου έχει προειδοποιήσει ότι οι ΗΠΑ θα λάβουν μέτρα κατά αλλοδαπών που «εγκωμιάζουν, δικαιολογούν ή αστειεύονται» για τη δολοφονία του Κερκ, λέγοντας πως δεν θα είναι καλοδεχούμενοι επισκέπτες στη χώρα μας.
Η δολοφονία του Κερκ είναι απλώς το πιο πρόσφατο περιστατικό σε μια μακρά σειρά επιθέσεων κατά πολιτικών προσώπων και από τις δύο πλευρές του ιδεολογικού φάσματος, γεγονός που φανερώνει τον έντονο διχασμό μιας κοινωνίας που γίνεται όλο και πιο επιρρεπής στην πολιτική βία.
Ο ίδιος ο Τραμπ είχε επιβιώσει από απόπειρα δολοφονίας σε πολιτική συγκέντρωση πέρυσι, ενώ μια Δημοκρατική πολιτικός στη Μινεσότα και ο σύζυγός της δολοφονήθηκαν στο σπίτι τους τον Ιούνιο. Τον Απρίλιο, το σπίτι του Δημοκρατικού κυβερνήτη της Πενσυλβάνια, Τζος Σαπίρο, πυρπολήθηκε ενώ κοιμόταν μέσα με την οικογένειά του.
Η βία αυτή δεν είναι κάτι καινούριο στις ΗΠΑ - η χώρα συγκλονίστηκε από πολλές πολιτικές δολοφονίες τη δεκαετία του 1960 - των Μέντγκαρ Έβερς, και των δύο Κένεντι, και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Η διαφορά είναι ότι οι δολοφονίες της δεκαετίας του ’60 συνέβησαν σε μια υγιέστερη χώρα, που σεβόταν περισσότερο τον εαυτό της και ήταν, παρά τα προβλήματά της, πιο συμφιλιωμένη με τον εαυτό της, σημειώνει η WSJ. Είχε αντοχές. Tώρα, οι άνθρωποι είναι πιο εύθραυστοι, σέβονται λιγότερο την ιστορία τους και έτσι αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία όπως παλιά. Οι δολοφονίες της δεκαετίας του ’60 φαίνονταν αφύσικες, ενώ τώρα, η πολιτική βία μοιάζει με κάτι που η Αμερική έχει συνηθίσει κι αυτή είναι οδυνηρή σκέψη.
Πόσο επικίνδυνα μπορούν να γίνουν τα πράγματα
Οι τρέχουσες επιθέσεις διαφέρουν, λένε ειδικοί, καθώς συμβαίνουν σε μια περίοδο που ο Τραμπ ενισχύει την επιρροή του σε κρίσιμους θεσμούς και διευρύνει την εξουσία της προεδρίας.
«Όταν ένας επιθετικός πρόεδρος κινείται προς επιθετική κατεύθυνση, μπορεί να γίνει επικίνδυνο», λέει στους FT ο Τζούλιαν Ζέλιζερ, καθηγητής πολιτικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. «Υπάρχουν ομοσπονδιακά στρατεύματα στους δρόμους των αμερικανικών πόλεων και ο Τραμπ επιδεικνύει ομοσπονδιακή ισχύ όποτε θέλει».
Οι φόβοι αυτοί εντάθηκαν από δεξιούς influencers που συνέκριναν τη δολοφονία του Κερκ με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ στη Γερμανία το 1933, γεγονός που οι Ναζί χρησιμοποίησαν ως αφορμή για την καταστολή της αντιπολίτευσης και την κατάργηση των συνταγματικών ελευθεριών.
«Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ είναι η αμερικανική πυρκαγιά του Ράιχσταγκ», δήλωσε επίσης στους FT ο Ματ Φόρνι, δεξιός συγγραφέας και blogger. Είπε πως οι Δημοκρατικοί πολιτικοί πρέπει να συλληφθούν και το κόμμα να τεθεί εκτός νόμου. «Ήρθε η ώρα για ολοκληρωτική καταστολή της αριστεράς.»
Δεν ήταν ο μόνος. Η Κέιτι Μίλερ, influencer και σύζυγος του αναπληρωτή επιτελάρχη του Τραμπ, Στίβεν Μίλερ, κατηγόρησε τους φιλελεύθερους για τον φόνο του Κερκ. «Μας αποκαλέσατε Χίτλερ», έγραψε στην πλατφόρμα X. «Μας είπατε Ναζί. Μας είπατε Ρατσιστές. Έχετε αίμα στα χέρια σας.»
Ακόμη και μετριοπαθείς δεξιοί πολιτικοί επέρριψαν την ευθύνη για την άνοδο της πολιτικής βίας στους φιλελεύθερους. Ο Ρεπουμπλικανός βουλευτής από το Οχάιο, Γουόρεν Ντέιβιντσον, τους κατηγόρησε στο CNN για «απανθρωποποιητική ρητορική».
«Όταν χάνουν το επιχείρημα, δεν μπορούν να σταθούν στα γεγονότα και τη λογική. Καταφεύγουν σε προσβολές».
Πολιτική πόλωση
Ορισμένοι ειδικοί συμφώνησαν ότι και οι δύο πλευρές ευθύνονται για το τεταμένο κλίμα και ότι είναι ευθύνη όλων των πολιτικών να προσπαθήσουν να κατευνάσουν τα πάθη αντί να τα εντείνουν.
«Οι Δημοκρατικοί ηγέτες πρέπει επίσης να συγκρατήσουν τα χαρούμενα βίντεο στο X που πανηγυρίζουν για τη δολοφονία του Κερκ», δήλωσε Ο Ρόμπερτ Πέιπ, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο εκτιμά ότι και οι δύο πλευρές έχουν δουλειά να κάνουν για να συγκρατήσουν τους οπαδούς τους.
Μέχρι στιγμής, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι αυτό συμβαίνει. Αντιθέτως, σύμφωνα με τον Λεβίτσκι του Χάρβαρντ, τα δύο μεγάλα κόμματα είναι πιο πολωμένα από ποτέ, βλέποντας το ένα το άλλο ως «εχθρό και όχι αντίπαλο» και κατηγορώντας τακτικά ο ένας τον άλλο για «προδοτική και αντιπατριωτική» συμπεριφορά, σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει την Ισπανία της δεκαετίας του 1930 πριν την κατάρρευση της δημοκρατίας.
Όταν δύο κόμματα βλέπουν το ένα το άλλο ως υπαρξιακή απειλή, ο πειρασμός να καταφύγουν σε βίαιες και παράνομες ενέργειες είναι πολύ ισχυρός. Και η δολοφονία του Κερκ θα μπορούσε να ενισχύσει αυτό το φαινόμενο.
Ο ηγέτης της συντηρητικής σκέψης στις ΗΠΑ, συγγραφέας Ουίλιαμ Μπάκλεϊ πρέσβευε πως η απόγνωση είναι θανάσιμο αμάρτημα. Μια δολοφονία είναι η εσκεμμένη και συνειδητή θανάτωση ενός ανθρώπου για πολιτικούς λόγους με σκοπό να αλλάξει τα γεγονότα, να αφαιρέσει έναν ηγέτη, να τρομοκρατήσει και να τιμωρήσει εχθρούς. Το θέμα είναι ότι κανένας δεν πρέπει να αφήσει αυτό το σκοπό να πετύχει, καταλήγει η WSJ.
