Τα δύο τελευταία χρόνια οι διατάξεις του ν. Κατσέλη, του νόμου των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, απασχολούν ξανά το νομικό κόσμο και τους δανειολήπτες που έχουν ξεκινήσει να αποπληρώνουν τις δόσεις του αρθ. 9, δηλαδή τις δόσεις για την προστασία της κύριας κατοικίας τους.
Όσων οι αιτήσεις υπαγωγής στο καθεστώς του ν. 3869/10 έχουν γίνει δεκτές, έχουν ολοκληρώσει την αποπληρωμή των δόσεων που αφορούσε τα δάνεια τους και πλέον καλούνται να καταβάλουν την μεγαλύτερη δόση αυτή που αφορά την προστασία της κατοικίας τους που υπολογίζεται με βάση την εμπορική πλέον αξία αυτής.
Τα δικαστήρια για τον υπολογισμό της δόσης αυτής, είχαν ένα συγκεκριμένο τρόπο διατύπωσης ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ο εξής: « (..) εντόκως, χωρίς ανατοκισμό, με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με το κυμαινόμενο επιτόκιο που θα ισχύει κατά τον χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας»
Έτσι λοιπόν το δικαστήριο μπορεί να όριζε ότι για ένα ακίνητο αξίας 100.000 ευρώ ο οφειλέτης θα έπρεπε να πληρώνει για 20 χρόνια ήτοι για 240 μήνες δόση ποσού 416 ευρώ με το ανωτέρω επιτόκιο όπως αυτό διαμορφωνόταν κάθε μήνα.
Ο δανειολήπτης όφειλε να έρθει σε επικοινωνία με το fund το οποίο θα έπρεπε να τον ενημερώσει για το ποσό του επιτοκίου που επιβαρύνει την δόση κάθε μήνα.
Όπως όμως αποδείχθηκε στην πορεία, τα fundς, εκμεταλλευόμενα το κενό στην διατύπωση της δικαστικής απόφασης, υπολόγιζαν το επιτόκιο επί του συνόλου του οφειλόμενου ποσού και όχι επί της μηνιαίας δόσης. Δηλαδή αντί να το υπολογίζουν επί του ποσού των 416 ευρώ, το υπολόγιζαν επί του ποσού των 100.000 ευρώ.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον τελευταίο καιρό που υπήρχε μεγάλη αύξηση στα επιτόκια, η μηνιαία δόση να φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη. Δηλαδή μία δόση μπορεί να έφτανε σχεδόν στο διπλάσιο ποσό με την προσθήκη του επιτοκίου και οι οφειλέτες που είχαν υπαχθεί στην προστασία του ν. Κατσέλη να κινδυνεύουν να εκπέσουν της προστασίας του νόμου.
Προκειμένου να αντιμετωπιστεί το θέμα αυτό ειδικά όταν έγινε αντιληπτό ότι τα funds υπολόγιζαν το επιτόκιο επί του συνολικού κεφαλαίου και όχι επί της δόσης, οι δανειολήπτες προσέφυγαν πάλι στα δικαστήρια ζητώντας από τους Ειρηνοδίκες που εξέδωσαν τις αποφάσεις ρύθμισης των οφειλών τους, να διευκρινίσουν τον τρόπο που εν τέλει θα έπρεπε να υπολογίζεται το επιτόκιο επί της δόσης αυτής.
Τα επαρχιακά δικαστήρια δικαίωσαν τους δανειολήπτες με πολλές αποφάσεις που ανέφεραν και διευκρίνιζαν ότι το επιτόκιο υπολογίζεται επί του ποσού της δόσης και έτσι μειώθηκε σημαντικά το ποσό που οι δανειολήπτες κατέβαλλαν.
Επειδή όμως τα δικαστήρια των Αθηνών είχαν άλλη άποψη και επειδή οι αιτήσεις για την διευκρίνηση αυτή ήταν πάρα πολλές, το θέμα εισηγήθηκε στον Α.Π. που καλείται πλέον να δώσει μα οριστική λύση και ερμηνεία στην διάταξη αυτή.
Εν αναμονή λοιπόν της απόφασης του Αρείου Πάγου για το θέμα αυτό. Αν δικαιωθούν οι δανειολήπτες θα πρέπει στις επόμενες δόσεις τους να έχουν σημαντική μείωση στο ποσό που θα πρέπει να καταβάλουν.
Τέλος είναι πολύ σημαντικό μετά το τέλος της καταβολής των δόσεων του αρθ. 8 δηλαδή των δόσεων της πρώτης τριετίας ή πενταετίας ανάλογα την περίπτωση, να υποβάλετε αίτηση οριστικής εξόφλησης προς το δικαστήριο διότι χωρις αυτήν έχουν προκύψει διάφορα προβλήματα.
Ειδκότερα, μετά το τέλος της πληρωμής των δόσεων του αρθ. 8 που αφορά την εξόφληση των δανείων και την επιτυχή ολοκλήρωση της αποπληρωμής τους, δεν προκύπτει αυτομάτως η απαλλαγή του οφειλέτη από την υποχρέωση αποπληρωμής του υπολοιπου οφειλόμενου ποσού. Θα πρέπει να εκδοθεί δικαστική απόφαση που να το αναγνωρίζει.
Προβλήματα έχουν δημιουργηθεί σε περίπτωση θανάτου του πρωτοφειλέτη που τα funds, απαίτησαν από τους κληρονόμους το υπόλοιπο της οφειλής, ή οφειλετών που ήθελαν να πάρουν σύνταξη και ως ακόμα υπαγόμενοι στις ρυθμίσεις του ν. 3869/2010 είχαν κώλυμα.
