«Τρικ» και παγίδες βλέπει η κυβέρνηση στην ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κρίνοντας πως κινείται στην γερμανική γραμμή για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
Στο βασικό σενάριο που υιοθετεί η ανάλυση του ΔΝΤ το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 170% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και στο 164% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, αλλά εν συνεχεία θα αυξηθεί, φτάνοντας περίπου στο 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Στη βάση των προβλέψεων αυτών το ΔΝΤ αναμένει πως οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος θα ανέλθουν στο 15% του ΑΕΠ ήδη από το 2024 και στο 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2031, φθάνοντας περίπου το 33% από το 2040 και περίπου το 62% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
Αντιθέτως η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους των ευρωπαϊκών θεσμών προβλέπει μια πτωτική πορεία του χρέους σε όλο τον ορίζοντα προβολής με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες να είναι κάτω από το 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2040. Στη βάση αυτών των παραδοχών το χρέος αναμένεται να μειωθεί κάτω από 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2030 και να σταθεροποιηθεί οριακά πάνω από το 100% του ΑΕΠ κατά τη διάρκεια του 2030 -2060. Οι δε ακαθάριστες δανειακές ανάγκες παραμένουν πολύ κάτω από το 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2030, έως το 20% του ΑΕΠ από το 2040 και μετά και οριακά υπερβαίνουν αυτό το όριο κατά το διάστημα 2050 -2060.
Συγκρίνοντας τις δύο αναλύσεις το ΔΝΤ σημειώνει πως η διαφορά των προβολών των Ευρωπαίων με τις δικές του για το χρέος και τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος έως το 2060 ανέρχεται σε περισσότερο από 170% και 40%του ΑΕΠ αντίστοιχα.
Το ΔΝΤ σημειώνει πως σύμφωνα με την ευρωπαϊκή ανάλυση ο πρωταρχικός στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ υποτίθεται ότι πρέπει να επιτευχθεί έως το 2018 και να διατηρηθεί για μια δεκαετία (2028). Σταδιακά αυτός μειώνεται στο 3,2% του ΑΕΠ έως το 2030 και συγκλίνει με την παραδοχή του ΔΝΤ για πλεόνασμα ύψους 1,5% του ΑΕΠ μόνο το 2040.
«Η υπόθεση αυτή είναι ο βασικός παράγοντας που διαφοροποιεί την ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ», σημειώνει το Ταμείο και υπογραμμίζει πως «εισάγοντας αυτή την υπόθεση στο βασικό σενάριο του ΔΝΤ αυτό θα οδηγούσε το χρέος και τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες κατά περίπου 140% και 30% χαμηλότερα μέχρι το 2060».
Η κυβέρνηση θεωρεί πως η συγκεκριμένη φράση κρύβει μια μεγάλη παγίδα. Καθώς εάν οι Ευρωπαίοι επιβάλουν στην Ελλάδα μέτρα που το ΔΝΤ κρίνει πως είναι διατηρήσιμα και μπορούν να διατηρήσουν το πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ για σειρά ετών τότε αυτό αυτομάτως μειώνει στο ελάχιστο τις διαφορές των δυο πλευρών για την βιωσιμότητας του χρέους.
«Σε μια τέτοια περίπτωση η απόσταση ΔΝΤ – ΕΕ θα μειωνόταν στο 30% του ΑΕΠ για το χρέος και στο 10% για τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες», σημειώνει σχετικά αρμόδιο στέλεχος, το οποίο εκτιμά πως το βάρος θα έπεφτε ξανά – και ακόμη μεγαλύτερο- στην ελληνική πλευρά.
Το ΔΝΤ επανειλημμένα έχει υπογραμμίσει πως δεν επιθυμεί την επιβολή πρόσθετης λιτότητας στην Ελλάδα. Εάν οι ανησυχίες των κυβερνητικών στελεχών επιβεβαιωθούν τότε το Ταμείο θα αποδειχθεί ανακόλουθο.
