Προς την Νίκην

Βασίλης Φασούλας
Viber Whatsapp Μοιράσου το
Προς την Νίκην

«Μπορούμε να πούμε ότι ο Ελληνικός Λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε ; Δεν καταλάβαινε τι ήθελε; Τι ψήφιζε; Τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοιαν περίπτωση ο ελληνικός λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο ας μη μιλάμε για Δημοκρατία. Εάν ο Ελληνικός Λαός δεν είναι υπεύθυνος για την Ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο Ελληνικός Λαός, όπως και κάθε Λαός, είναι υπεύθυνος για την Ιστορία του, συνεπώς είναι υπεύθυνος για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται.»

Κορνήλιος Καστοριάδης

Tα συλλαλητήρια λοιπόν έδωσαν την δική τους σημειολογία. Την σημειολογία μιας πλειοψηφούσας κοινωνίας ή έστω πολύ μεγάλου μέρους αυτής, που διαδηλώνει όχι για την τσέπη της, όχι για τις αντιξοότητες της ζωής της αλλά για κάτι μεγαλύτερο: Για το συμβολισμό της υπάρξεώς της, εν τέλει για την ιδιοσυστασία και αυτό το δικαίωμα της παρουσίας τους. Λοιπές κρίσεις σεβαστές, πολλές φορές εν μέρει βάσιμες, πλήν όμως εκ των πραγμάτων μερικές. Παντού υπάρχουν τα πάντα και οι πάντες, πόσο μάλλον σε τέτοιου είδους μαζώξεις. Αλλά η «άμορφη μάζα» κρύπτει εκτός από «φασιστικές» «γραφικές» και άλλες «εκπλήξεις», την σημειολογία της. Και τα συλλαλητήρια έδωσαν ένα στίγμα ιστορικό, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αν όχι παγκόσμιο. Για όσους δεν το κατάλαβαν. Οι άκομψοι συνεχιστές εθνομηδενιστικών απόψεων ή ωραίων ουτοπιών όπως, τους θυμίζω, παλαιότερα των θεωριών του Φουτζιγιάμα, ας μελετήσουν το φαινόμενο «αναβίωση εθνικής συνειδήσεως». Όχι φοβικά, ρεαλιστικά. Ο πρωθυπουργός (και ο υπουργός εξωτερικών) φυσικά βαδίζουν τον δικό τους δρόμο με επιλεκτική κώφωση στα μη αρεστά κελεύσματα του «λαού». Η αντιπολίτευση φοβική έως συγκαταβατική αφού η πατάτα καυτή. Προφανώς δεν υπάρχει λόγος κριτικής σε τέτοιες συμπεριφορές. Ή μάλλον με καλύπτει ο Καστοριάδης. Ελπίζω και υμάς.

Το πόσο ρεαλιστικό είναι ο αναστοχασμός περί Εθνικής Συνειδήσεως και η μη χονδροειδής σχετικοποίηση των πάντων, απεδείχθη ή μάλλον αποδεικνύεται συνεχώς με την τουρκική επιθετικότητα, η οποία διέλυσε ωραίες ιστορίες περί ες αεί ειρηνικής συνυπάρξεως, περί... ούνα φάτσα ούνα ράτσα ημών και των Τούρκων, περί του ανήκοντος στους ιχθείς του Αιγαίου κοκ.. Μία χώρα που ουδέποτε θα γίνει ευρωπαϊκή, ουδέποτε ειρηνική, ουδέποτε ακίνδυνη. Μία χώρα που προήλθε από την βαθειά Ανατολή και συνεχίζει να ευρίσκεται εκεί. Εκουσίως και τη συναινέσει της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της, είτε Ισλαμιστών είτε Κεμαλικών. Σε αυτό το πλαίσιο ο επεκτατισμός, μέχρι την υλοποίηση των οσμανικών ή νεοτουρκικών (άνευ σημασίας στην τελική ο διαχωρισμός για εμάς) οραμάτων, θα είναι αδιάκοπος. Και όσο δεν γεννάμε παιδιά και όσο ως κράτος δεν επιτρέπουμε σε παιδιά Ελλήνων να γεννηθούν, επιτρέπομε δε στα ήδη γεννηθέντα παιδιά μας να φύγουν, τούτο θα σημάνει Αίμα και Απώλεια Εδαφών. Πολύ συντομότερα από ό,τι υπολογίζουμε. Ακόμη και αν, ω του θαύματος, αρχίσομε να λειτουργούμε ως Κράτος. Κάτι που με το παρόν πολιτικό σύστημα των κομματικών στρατών και του πελατολογίου υπό διορισμό και μετάκληση ακούγεται ως ανέκδοτο. Με αβάσταχτους φόρους για να ταΐζεις ημετέρους πεθαίνεις την συνέχειά σου.

Ο Καλός Θεός της Ελλάδος; Ίσως και όντως να υπάρχει. Άλλωστε μας προστάτευσε είτε ως Αρχαίους Έλληνες, είτε ως Ανατολικούς Ρωμαίους – Βυζαντινούς πολλάκις. Από Πέρσες, από Ρωμαίους, από Άραβες, Από Ρως, από Σελτζούκους Τούρκους ακόμη και εν αρχή από Οσμάνους Τούρκους. Πλην όμως σπανίως τον βοηθήσαμε, αλλά δηλώναμε την βούλησή μας για εξανδραποδισμό. Αλληλοφαγωμάρα, ατομικισμοί, μηδενισμοί, εξοντωτικοί φόροι από τους κατέχοντες εξουσία, ήταν η συνήθης απάντησή μας στο εκάστοτε «ανεξήγητον της συνεχείας μας».

Ήλθε λοιπόν η ώρα της Ιστορίας. Ήλθε η ώρα να ζήσομε ξανά ως Έλληνες.

Tα ψέματά του ες αεί ευδαιμονισμού τελείωσαν για όποιον μπορεί να ακούσει τους αχούς του αλάνθαστου Ιστορικού Χρόνου. Οι αυταπάτες μπορεί να συνεχίζουν να θέλγουν μέρος των Ελλήνων αλλά πλέον όλοι μέσα τους γιγνώσκουν ότι είναι απλά αυταπάτες. Σε έναν κόσμο μεταιχμίου, σε έναν κόσμο ραγδαία μεταβαλλόμενο και εχθρικότερο, όπου οι «αλκυονίδες ημέρες» των δεκαετιών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο και στα ευρωπαϊκά «καθ ημάς» η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δηλαδή κατ’ ουσίαν η «ευρωπαϊκή κοινή ταυτότητα και συνειδητότητα» φαντάζουν παρελθόν ή ρομαντικά όνειρα η επιβίωσή μας ως κοινωνία και ιστορικό μακραίωνο έθνος μόνον δεδομένη δεν είναι.

Τι μπορείς να κάνεις απέναντι σε τέτοιο μένος της φύσεως των ανθρώπινων πραγμάτων, απέναντι σε τέτοια αναπότρεπτη «ειμαρμένη»;

ΝΑ ΜΑΧΗΘΕΙΣ, να μη μείνεις μέτριος και μοιραίος ραγιάς. Να σωθείς μόνος σου με τις δικές σου δυνάμεις. Να σωθείς στον τόπο σου. Στον τόπο που γέννησες ή ονειρεύεσαι ότι θα γεννήσεις τα παιδιά σου. ΝΑ ΜΗ ΜΑΧΗΘΕΙΣ όμως με δεδομένο ως εχθρό το «αλλότριο συμφέρον». Τους «κακούς της άλλης πλευράς». Να μαχηθείς εναντίον του ίδιου σου του εαυτού. Των όσων σου αποστέρησες τόσα χρόνια «ανεξηγήτων πτώσεων». Των όσων λησμόνησες ως περιττά και επίπονα φορτία. Της Παιδείας, του Ήθους, του Έργου, του Μόχθου, της Ευθύνης της Φιλοπατρίας.

ΝΑ ΜΑΧΗΘΕΙΣ για μία Ελλάδα Θεσμών. Για μία Ελλάδα Ελπίδος που θα αχνοχαράξει από τον κόπο, τον τρόπο, την επιμονή και την υπομονή σου. Την αίσθηση συνέχειας και Ευθύνης αντί του βολικού σου απενοχοποιημένου «ενστίκτου αρπακτής». Με πολύ απλά πράγματα. Με το να μη μοιρολατρήσεις, να μη νομίζεις ότι είσαι ανήμπορος απέναντι στο μένος του μετρίου «απέναντί σου». Να μη λιγοψυχήσεις στα κακοφορμισμένα «τζάκια» στις αποκρουστικές απρόσωπες «ελίτ», στην μετριοκρατία της ανομίας, στην ήσσονα προσπάθεια, στην χυδαιότητα και το μένος όσων «έχουν βολευθεί».

«Το Έθνος που θα επιμείνει στον διαχωρισμό του Μαχητού από του Διανοητού θα καταλήξει οι πόλεμοί του να διεξάγονται από ανοήτους και η διανόησή του από δειλούς.»

Γουίλιαμ Φράνσις Μπάτλερ

Ακολουθήστε το insider.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

gazzetta
gazzetta reader insider insider