Ροή
Ποια χώρα της Ευρωζώνης έχει καταγράψει τη μεγαλύτερη συρρίκνωση τα τρία πρώτα εξάμηνα του 2015 και βλέπει την ανεργία της να εκτοξεύεται; Μην πηγαίνει το μυαλό σας στην Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ελλάδα.
Την ώρα που τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας δίνουν μάχη να ορθοποδήσουν μετά από έξι χρόνια κρίσης, υπάρχει ένας νέος «ασθενής» στην Ευρωζώνη που αξιολογείται με «ΑΑΑ» και είναι… υπεράνω πάσης υποψίας.
Δεν είναι άλλος από τη Φινλανδία. Η οικονομία της συρρικνώνεται κάθε χρόνο από το 2012, το έλλειμμά της είναι μεγαλύτερο αναλογικά από της Ιταλίας και τα ποσοστά ανεργίας είναι τα υψηλότερα μεταξύ των σκανδιναβικών κρατών.
Όπως επισήμανε σε πρόσφατη δήλωσή του ο υπουργός Οικονομίας, Olli Rehn, «πλέον, η οικονομία της Φινλανδίας χρηματοδοτείται από το έλλειμμα» και βρίσκεται κατά 10-15% χαμηλότερα από τη Σουηδία ή τη Γερμανία σε όρους ανταγωνιστικότητας. «Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε προσαρμογή», τόνισε.
Το εμπάργκο της Ρωσίας, η αποδυνάμωση της εγχώριας βιομηχανίας χαρτιού και η κατάρρευση της Nokia είναι μερικούς από τους παράγοντες που έχουν πλήξει σοβαρά τη φιλανδική οικονομία, μία από τις ισχυρότερες της Δυτικής Ευρώπης στο παρελθόν.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, η Φινλανδία έχει υποχωρήσει στην όγδοη θέση, από την τέταρτη, σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας παγκοσμίως. Το σύστημα μισθολογικών διαπραγματεύσεων είναι το πιο κεντροποιημένο ανάμεσα στις 140 χώρες που εξετάστηκαν. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, για να προσαρμοστεί ο εργασιακός τομέας θα χρειαστούν βαθιές και άμεσες μεταρρυθμίσεις, διαφορετικά η οικονομία θα λιμνάσει «αλά ευρωπαϊκά» σε μια κατάσταση ασθενικής ανάπτυξης και χαμηλής απασχόλησης, προειδοποιεί ο Rehn.
Ο Helge Pedersen, επικεφαλής οικονομολόγος από την τράπεζα Nordea, χαρακτηρίζει τη Φινλανδία ως μια από τις χώρες της Ευρωζώνης με τις χειρότερες επιδόσεις, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και της ιδιαίτερα σκληρής στάσης που τηρεί η χώρα στο μεταναστευτικό.
Το σίγουρο είναι ότι η Φινλανδία δεν πρόκειται να χρειαστεί μνημόνιο, ούτε τα μέτρα που προτείνει ο πρωθυπουργός Juha Sipila ως «δρακόντεια» μπορούν να συγκριθούν με αυτά που έχουν επιβληθεί στις διασωθείσες χώρες της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον Rehn, η Φινλανδία χρειάζεται προσαρμογή της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ ετησίως, ενώ η προσαρμογή στην Πορτογαλία ανέρχεται στο 2,5% και στην Ιρλανδία στο 1,5-2%.
Όπως εξηγεί ο Niku Maattanen από το Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών της Φινλανδίας, το πρόβλημα της χώρας επικεντρώνεται στη χαμηλή παραγωγικότητα, σε αντίθεση με την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ελλάδα που βρίσκονται αντιμέτωπες με υπέρογκο δημόσιο χρέος.
«Δεν κινδυνεύουμε να χρειαστούμε διεθνή βοήθεια», διαβεβαιώνει ο Maattanen. Για να λύσει το πρόβλημα της χαμηλής της ανταγωνιστικότητας, η Φιλανδία θα πρέπει –όπως και τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης– να συγκρουστούν με τα ισχυρά συνδικάτα, σε συνδυασμό με μείωση των κοινωνικών δαπανών και μείωση των ημερών αργίας.
Το στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσει η Φινλανδία είναι πρωτίστως πολιτικό. Σύμφωνα με τον Antti Palola, επικεφαλής του δεύτερου μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, υπάρχει ο κίνδυνος τα μέτρα να προκαλέσουν διχασμό της κοινωνίας και πόλωση των κοινωνικών ομάδων, καθώς όσοι κατέχουν μόνιμες θέσεις εργασίας θα βρεθούν σε πολύ ευνοϊκότερη μοίρα –ως συνήθως– σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που θα χάσουν τη δουλειά τους.
Η κυβέρνηση αναμένεται να καταθέσει τα μέτρα ενίσχυσης του ανταγωνισμού προς ψήφιση στη Βουλή έως τον Ιούνιο. Παρά τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η διακυβέρνηση του πρωθυπουργού Sipila και την πτώση της δημοτικότητάς του το τελευταίο διάστημα, ο κυβερνητικός συνασπισμός κατέχει τις 123 από τις 199 έδρες του κοινοβουλίου.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι στην Ισπανία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα έχουν πέσει επανειλημμένως κυβερνήσεις εξαιτίας των μέτρων λιτότητας, η πρόκληση για τον Φιλανδό πρωθυπουργό είναι να εφαρμόσει εγκαίρως τα μέτρα ώστε να αποφέρουν τους πρώτους καρπούς έως τις επόμενες βουλευτικές εκλογές σε τρία χρόνια από σήμερα.
