Ροή
«Είναι κοινός ανθρώπινος κλήρος ο θάνατος. Αλλά είναι προνόμιον η ευθανασία. Και αυτήν σου επεφύλαξαν οι θεοί. ...Είχες έλθει εις την ζωήν με μίαν υπερτάτην τιμήν και υπερτάτην ευθύνην: Σοφοκλής Ελευθερίου Βενιζέλος. Και δεν εκάμφθης από το μέγα βάρος.... διά τούτο δεν είχες εχθρούς. Είχες μόνον αντιπάλους. Αλλά ακόμη και οι αντίπαλοι σε περιέβαλλον με τιμήν και συμπάθειαν. …Αλλά όταν ήρχετο το μήνυμα του μεγάλου Αγώνος, ερρίπτεσο πρώτος εις την μάχην. Ήσο γενναίος...»
Απόσπασμα Επικηδείου του Γεωργίου Παπανδρέου προς τιμήν του Σοφοκλέους Βενιζέλου
Η διαφορά του Κυβερνήτη από τον Εξουσιαστή είναι η ίδια η οπτική του εαυτού του. Αρχή άνδραν δείκνυσι άλλωστε. Ο μεν πρώτος διακονεί διά της εξουσίας ο δε δεύτερος εξουσιάζει διά διακόνων. Γιατί όμως ο πρώτος να μπαίνει σε τέτοιες διαδικασίες αντί να απολαύει της γλυκείας αυθαιρεσίας της εξουσίας όπως ο δεύτερος; Πολύ απλά γιατί ο μεν πρώτος είναι προσηλωμένος στην μνήμη της πεπερασμένης του παρουσίας, στην ιστορική του οντότητα, στην Υστεροφημία του, ο δε δεύτερος στην ατομική του κατίσχυση με αδιαφορία για το επέκεινα της βρoτής παρουσίας του. Σας θυμίζει κάτι το τελευταίο; Είναι ό,τι ζούμε. Αλλά όχι ό,τι μπορούμε να είμαστε. Όχι, κυρίες και κύριοι.
Στην Δημοκρατική Ευθύνη, ένα κόμμα Αρχών, Προτάσεων, Θέσεων και όχι Σωτήρων, έχουμε μία θέση στην καρδιά μας για τον φιλόσοφο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο. Ως φιλίστορες επιμένουμε να παρατηρούμε την Πατρίδα με την ματιά μας και την αγωνία μας για το μέλλον της, το εγγύς και το απώτερο, μέχρι εκεί που πιάνει η ματιά μας. Με Ιστορική και Πολιτική Μνήμη. Με την ανάγκη μας για Υστεροφημία και όχι Καρέκλα. Γιατί για μας η Καρέκλα δεν είναι το μέσο για προσωπική ανέλιξη. Είναι η στιγμή που θα έχουμε την ευκαιρία μας στην Υστεροφημία. Και η Υστεροφημία δεν είναι η εφήμερή σου δόξα και ισχύ, είναι η μνήμη της παρουσίας σου μετά το τέλος των πραγμάτων σου. Άλλωστε όλοι είμαστε σαν και σένα που κάνεις τον κόπο να με αναγνώσεις. Εργαζόμενοι σκληρά, αυτάρκεις, μη κομματικοδίαιτοι, μη χειροκροτητές σωτήρων, μη ουτιδανοί κόλακες. Είμαστε όπως συ στην παρέα σου, στον πόνο σου, στην αγάπη σου, στην απώλειά σου, στην καλή και την κακή σου στιγμή. Όποιος μας συνάντησε στην πρώτη Προγραμματική Συνδιάσκεψή μας είδε και γνώρισε. Ας τον/την ρωτήσετε.
Σε καλούμε λοιπόν να Πολεμήσεις. Για την Οικογένειά σου, για τα Παιδιά σου, για τα παιδιά που δεν έχουν γλυκοχαράξει την πρώτη τους ματιά στα χέρια σου, για τα Όνειρά σου,για Σε τον ίδιο και πολεμώντας να χαρείς επιτέλους την ελληνική κοινωνία ακμάζουσα.
Και για να πολεμήσεις επίλεξε τα όπλα σου. Επίλεξε τους ανθρώπους που ξέρεις ότι δεν θα σιχαθείς. Τους ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν να προκόψεις, θα σε βοηθήσουν να γίνεις μάνα ή πατέρας. Θα σε βοηθήσουν να ξαναγαπήσεις τον τόπο σου και να μην εντρέπεσαι για αυτόν.
Δεν έχει σημασία από ποιο μετερίζι. Αν ένα κόμμα συνέχεια του Ιστορικού, Προοδευτικού και Πατριωτικού Κέντρου δεν σε εκφράζει, εκφράσου όπου θέλεις. Αρκεί και εκεί να έχουν καθαρά χέρια και γενναίες ψυχές. Θα υποστείς την φθορά της πολιτικής . Αλλά το να διαφθαρείς είναι επιλογή σου, όχι ειμαρμένη σου. Σκέψου το.
Η Δημοκρατική Ευθύνη, όπως ελπίζω και όλοι οι καλοί άνθρωποι αυτής της Πατρίδος, απευθύνει πλέον ανοικτή πρόσκληση. Μόνον στέρεες χειρολαβές θα σε κρατήσουν στον ίλιγγο που ζεις. Για να επαναφέρουμε όλοι την Ελλάδα σε Ιστορική Τροχιά.
Ο καθείς εφ' ω ετάχθη. Όποιος τολμηρός θα έχει και την τύχη μαζί του. Όποιος φοβηθεί ας μη κατηγορεί την κακή τύχη ή την κακή μοίρα. Ας κατηγορήσει επιτέλους, ποιον άλλον, τον εαυτό του.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή για να επιβιώσουμε. Θα νικήσουμε ή θα χαθούμε. Βοήθησέ μας να βοηθήσουμε εσένα, τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Ως ιστορικά όντα, ως υπόλογοι του μέλλοντος, ως Έλληνες.
