Η ζήτηση για τις ελληνικές τράπεζες είναι τέτοια, που ένας ακόμη επενδυτικός οίκος, η JP Morgan, διοργάνωσε προ ημερών ένα «μίνι» roadshow για ξένους διαχειριστές, για να έχουν εκ νέου επαφές με τις διοικήσεις των τεσσάρων συστημικών, αλλά και με παράγοντες από πλευράς κυβέρνησης και επόπτη.
Σύμφωνα με πληροφορίες του insider.gr, διαχειριστές από πλευράς Lazard, Capital, Itaú, MFS και Passaic (επενδυτικός «βραχίονας» εντός της Millennium), βρέθηκαν στην Αθήνα προκειμένου να εξετάσουν τις προοπτικές που ανοίγονται για τις τράπεζες μετά το πέρας της φετινής χρονιάς.
Μόνιμα στο «κάδρο» ενδιαφέροντος των διαχειριστών βρίσκεται η πορεία της πιστωτικής επέκτασης. Εύλογα, καθώς ο ρυθμός ανάπτυξης των ελληνικών τραπεζών σε αυτό το πεδίο, είναι σημαντικά υψηλότερος από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Η καθαρή πιστωτική επέκταση για τις τέσσερις συστημικές διαμορφώθηκε στα 3,2 δισ. ευρώ στο πρώτο τρίμηνο, με βασικό «μοχλό» τις μεγάλες εταιρικές χορηγήσεις και δευτερευόντως τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Την ίδια στιγμή, τραπεζικά στελέχη, αρμόδια, για τις μεγάλες εταιρικές χορηγήσεις προβλέπουν συνέχεια της ανοδικής τάσης στην πιστωτική επέκταση, καθώς στα επιχειρηματικά δάνεια υπάρχουν δρομολογημένες χρηματοδοτήσεις.
Από την άλλη, οι ανησυχίες των επενδυτών για καταβαράθρωση των επιτοκίων σε επίπεδα πέριξ του 1,5% ή και χαμηλότερα δείχνει να έχει καταλαγιάσει και μαζί τους και οι όποιες ανησυχίες για περαιτέρω πιέσεις στα καθαρά έσοδα από τόκους των ελληνικών τραπεζών. Ο χρονισμός των κινήσεων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η εξέλιξη του μείγματος καταθέσεων, το beta καταθέσεων και το hedging έχει μεγάλη σημασία για το καθαρό επιτοκιακό περιθώριο και τα καθαρά έσοδα από τόκους των τραπεζών.
Όπως φαίνεται, η υιοθέτηση μιας στάσης αναμονής στα επιτόκια από τη Φρανκφούρτη, με μια μείωση τον Σεπτέμβριο, που θα φέρει το DFR (επιτόκιο διευκόλυνσης αποδοχής καταθέσεων) στο 1,75% συγκεντρώνει τις υψηλότερες πιθανότητες, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται το σενάριο να έχει σημάνει, ήδη, το τέλος του κύκλου μειώσεων, στο 2%. Η ισχυροποίηση του ευρώ, άλλωστε, λειτουργεί ως συμπληρωματικό εργαλείο στον περιορισμό ενός μέρους των πληθωριστικών πιέσεων (έχοντας οδηγήσει σε πιο σταδιακές και ήπιες μειώσεις επιτοκίων). Το πλαίσιο αυτό λειτουργεί ευεργετικά για τις τράπεζες, όχι τόσο για την φετινή κερδοφορία, για την οποία δεν τίθεται θέμα, αλλά για του 2026, όταν θα αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς και οι εξαγορές που υλοποιούνται.
Και αυτό, εφόσον δεν ανατρέπεται δραματικά η κατάσταση στο πεδίο των προοπτικών της ευρωπαϊκής οικονομίας. Τα μακροοικονομικά δεδομένα μπορεί να δείχνουν, προς ώρας, αρκετά συμπαγή εν μέσω μιας πιο αργής και ετεροχρονισμένης επίδρασης των διάφορων πολιτικών, ωστόσο ενδέχεται να τεθούν εκτός της καθιερωμένης νόρμας, το επόμενο διάστημα, εάν οι εμπορικές διενέξεις λάβουν μονιμότερα χαρακτηριστικά και το σύστημα διεθνών κανόνων συνεχίσει να αντικαθίστανται από το δίκαιο του ισχυροτέρου.
Στα επιμέρους στοιχεία, ενδιαφέρον υπήρξε από πλευράς ξένων διαχειριστών για τυχόν πρόσθετες υπεραξίες που θα μπορέσουν να «ξεκλειδώσουν» οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, από τη βέλτιστη αξιοποίηση των πλεοναζόντων κεφαλαίων ύψους 5,039 δισ. ευρώ. Τα πρώτα και βασικά κομμάτια του αναπτυξιακού «παζλ» των τραπεζών κούμπωσαν μέσω της οργανικής ανάπτυξης και πλέον συμπληρώνεται τα κομμάτια της ανόργανης ανάπτυξης. Οι μεγαλύτερης έντασης και δυναμικής, κινήσεις, στο πεδίο των εξαγορών έρχονται και ως απόρροια της αντιστροφής του κύκλου - υποχρεωτικής - πώλησης θυγατρικών και δραστικής αναδιάταξης της διεθνούς παρουσίας των τραπεζών κατά τη δεκαετία του 2010.
Μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν, ήταν αυτό της πορείας απόδοσης ιδίων κεφαλαίων (ROE) με φόντο το 2027, της αποκλιμάκωσης του κόστος ιδίων κεφαλαίων, των προοπτικών περαιτέρω συμπίεσης της γραμμής κόστους, του hedging και των payouts. Ως προς τις κινήσεις αντιστάθμισης, οι τράπεζες έχουν average life βιβλίου στα 3 - 5 χρόνια, με hedging της τάξεως των 6,5 - 10 δισ. ευρώ. Οι θέσεις δημιουργήθηκαν στα τέλη του 2023 και στις αρχές του 2024, επομένως ένα περιορισμένο κομμάτι αυτών θα λήξει εντός του επόμενου έτους. Οι τράπεζες μπορούν να επιλέξουν να τα αντικαταστήσουν μέρος αυτών, αν και σε χαμηλότερα swap rates ή να επανεξετάσουν το πλαίσιο ευαισθησίας που επιθυμούν να έχουν μόλις ολοκληρωθούν οι μειώσεις των επιτοκίων.
Επιπλέον, η κινητικότητα των τραπεζών στο σκέλος των επενδύσεων (εξαγορές, συνέργειες κτλ) μπορεί έμμεσα να «ξεκλειδώσει» και υψηλότερα payouts. H ενίσχυση του προφίλ και η διεύρυνση των πηγών εσόδων, δημιουργεί το κατάλληλο «πάτημα» για κάποιες εξ αυτών «να χτυπήσουν την πόρτα» του επόπτη, διεκδικώντας υψηλότερα payouts. Άλλωστε τα δύο πεδία λειτουργούν συμπληρωματικά (διενέργεια εξαγορών ή άλλων κινήσεων μέσω αξιοποίησης excess capital για ενίσχυση κερδοφορίας και υψηλότερες διανομές). Στην περίπτωση της Εθνικής, εφόσον η οργανική παραγωγή κεφαλαίου δεν αναλώνεται σε μεγάλες εξαγορές, τότε το payout μπορεί να κινηθεί σε επίπεδα υψηλότερα του στόχου του 60% που έχει θέσει η διοίκηση για φέτος, ήτοι προς το 65%. Η Eurobank καθοδηγεί για payout άνω του 50% όπως και η Alpha, ποσοστό που μπορεί να προσεγγίσει το 55% ήδη από φέτος.
Οι ξένοι διαχειριστές δεν παρέλειψαν να εστιάσουν και στη μάχη που διεξάγεται μεταξύ των τεσσάρων συστημικών στις μεγάλες εταιρικές χορηγήσεις, τόσο ως προς τα spreads, όσο και ως προς την εγκρισιμότητα επενδυτικών πλάνων εταιρειών, προκειμένου να μεγαλώσουν την «πίτα» και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Οι ελληνικές τράπεζες εισήλθαν στο δεύτερο τρίμηνο, με μέσο Euribor τριμήνου στο 2,3% και έκλεισαν στο 1,96%. Συνεπώς το effective rate διαμορφώνεται πέριξ του 2,1%, όταν στο πρώτο τρίμηνο, το Euribor τριμήνου ήταν στο 2,56%, με το μέσο spread εταιρικών χορηγήσεων να «παίζει» από 1,97% - 2,54%. Η πιο «επιθετική» τιμολόγηση φέρνει το spread για καλούς πελάτες σε επίπεδα ακόμη και χαμηλότερα του 1%, όπως εκτιμούν τραπεζικά στελέχη στο insider.gr. Παρά ταύτα οι χορηγήσεις με spread κάτω του 1% είναι εξαιρετικά σπάνιες.
