Ουδέποτε άλλοτε, πέραν του 2012 και του 2015 με την Ελλάδα, όπως περιγράφει παράγοντας με γνώση του «περιβάλλοντος» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Φρανκφούρτη, οι κεντρικοί τραπεζίτες στο Διοικητικό Συμβούλιό της δεν ήταν «καρφωμένοι» στα κινητά τους (τώρα) εν μέσω της διαδικασίας περιμένοντας τα «νέα» από την Ρώμη, όπως σήμερα.
Μέχρι και τις 19:30 της Τετάρτης (ώρα Ελλάδας) η συζήτηση στην ιταλική Γερουσία συνεχιζόταν μετά από μία μη προγραμματισμένη διακοπή, προκειμένου να υπάρξει κάποιο είδος συμβιβασμού για συμφωνία στήριξης της κυβέρνησης και κυρίως του «προγράμματος» του Μάριο Ντράγκι από την Γερουσία.
Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση στο ΔΣ της ΕΚΤ σήμερα θα ολοκληρωθεί αφού ολοκληρωθεί και η ψηφοφορία στην ιταλική Γερουσία.
Που σημαίνει ότι το ΔΣ της ΕΚΤ θα πάρει τις αποφάσεις του γνωρίζοντας αν στην Ιταλία υπάρχει η «εγγύηση» Ντράγκι ή όχι, όπως άλλωστε και οι αγορές.
Ο συσχετισμός ανάμεσα στην ψηφοφορία στην ιταλική Γερουσία και στην συνεδρίαση της ΕΚΤ, είναι ίσως περισσότερο ακόμα και από το 2015 σημαντικός, καθώς θα κρίνει τα «πολιτικά» περιθώρια μιας εξαιρετικά κρίσιμης απόφασης για τα επιτόκια στην Φρανκφούρτη.
Οι «σκληροί» στο ΔΣ της ΕΚΤ ζητούν πιεστικά μία αύξηση επιτοκίων 0,5% με δέσμευση ακόμα μεγαλύτερης αύξησης τον Σεπτέμβριο.
Κάτι τέτοιο, μια σφικτή νομισματική πολιτική, θα σημάνει διεύρυνση των spreads για την Ιταλία και τον υπερχρεωμένο ευρωπαϊκό Νότο.
Και θα υποχρεώσει την ΕΚΤ να ενεργοποιήσει το νέο εργαλείο στήριξης για όσους υποστούν την «ζημιά».
Όμως οι προϋποθέσεις για να «δουλέψει» το εργαλείο στήριξης ειδικά για την Ιταλία αν δεν υπάρχει ο Ντράγκι στην κυβέρνηση θα είναι από δύσκολες έως και ανύπαρκτες.
Η Ιταλία άλλωστε έχει μια τέτοια εμπειρία όταν τα «όχι» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανατράπηκαν από τα spreads, για να έρθει στην θέση του σαν – ανεπαρκής - εγγύηση ο Μάριο Μόντι.
Σήμερα η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη… και δεν υπάρχει εναλλακτική από την πλευρά της Φρανκφούρτης σαν εγγύηση για την στήριξη στο ιταλικό χρέος.
Η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να αυξήσει τα επιτόκια για να αναχαιτίσει τον πληθωρισμό, κυρίως όμως για να συγκρατήσει την πτώση του ευρώ.
Οι συνέπιες αυτής της παρέμβασης θα οδηγήσουν την Ιταλία στο χείλος της κατάρρευσης αν οι αγορές αντιδράσουν και στείλουν τις αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων πάνω από το 4% (δεκαετές), με συνέπεια την ραγδαία φυγή κεφαλαίων. Τι διαφορετικές εγγυήσεις θα ζητήσει η ΕΚΤ για να ενεργοποιήσει το «νέο» νομισματικό εργαλείο της για να «σώσει» την Ιταλία από την πίεση των αγορών;
Οι απαντήσεις για πρώτη φορά δεν μπορούν να δοθούν μόνο από την Φρανκφούρτη που συνεδριάζουν οι κεντρικοί τραπεζίτες. Κρίνονται και στην Ρώμη που αποφασίσουν σήμερα οι Ιταλοί γερουσιαστές και αύριο οι Ιταλοί βουλευτές για το αν θα δοθεί «λευκή επιταγή» στον Μάριο Ντράγκι ή όχι.
