Την τελευταία του πνοή άφησε ο πατέρας της κουβανικής επανάστασης, Fidel Castro, στα 90 του χρόνια.
Τον θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κούβας ανακοίνωσε ο αδελφός του και πρόεδρος της χώρας, Raul Castro μέσω του κρατικού καναλιού της χώρας. Η σορός του ηγέτη της κουβανικής επανάστασης Fidel Castro θα αποτεφρωθεί το Σάββατο, συμπλήρωσε ο πρόεδρος της Κούβας. «Σύμφωνα με την επιθυμία που είχε εκφράσει ο σύντροφος Fidel, η σορός του θα αποτεφρωθεί τις πρώτες ώρες» του Σαββάτου, ανακοίνωσε ο κουβανός πρόεδρος από την τηλεόραση.
Η μοναδική πληροφορία που έχει γίνει γνωστή έως τώρα είναι ότι πέθανε στις 7 μ.μ. της Παρασκευής, τοπική ώρα.
Ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης ήταν στο «τιμόνι» της χώρας για σχεδόν μισό αιώνα, πριν παραδώσει την εξουσία στον αδελφό του, Raoul, το 2008.
Παρέδωσε προσωρινά την εξουσία στον αδερφό του Raoul ήδη από τις 31 Ιουλίου 2006, όπου και υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο έντερο, καθώς έπασχε από καρκίνο. Στις 19 Φεβρουαρίου του 2008, έπειτα από μισό αιώνα στο τιμόνι της Κούβας, ο Κάστρο ανακοίνωσε την οριστική παραίτησή του.
H τελευταία εμφάνιση του μακροβιότερου ηγέτη της Κούβας πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο πριν, 366 ημέρες για την ακρίβεια, αν κι απ' όταν παρέδωσε την εξουσία στον αδερφό του εξαιτίας του προβήματος υγείας του, είχε περιορίσει κατά πολύ τις δημόσιες εμφανίσεις του.
Πήρε την εξουσία μετά την επανάσταση εναντίον του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, το 1959, και παρέμεινε στην ηγεσία της Κούβας επί 49 χρόνια, επιδεικνύοντας σιδερένια πυγμή. Δημιούργησε ένα μονοκομματικό κράτος και υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στον Ψυχρό Πόλεμο.
Διαμονοποιήθηκε από τις ΗΠΑ και τις συμμάχους της, αλλά ταυτόχρονα έτυχε θαυμασμού αναρίθμητων υποστηρικτών του ανά τον κόσμο.
Σημαντικές στιγμές της σταδιοδρομίας του:
Δικηγορεί στην Αβάνα και από το 1953 εντάσσεται στο ενεργό αντιστασιακό κίνημα εναντίον του καθεστώτος Batista. Την ίδια χρονιά πραγματοποιεί επίθεση εναντίον στρατώνων στο Σαντιάγκο της Κούβας. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με ποινή 15ετούς κάθειρξης.
Τρία χρόνια αργότερα, το 1956, σμνηστεύεται και πηγαίνει στο Μεξικό όπου οργανώνει ένοπλο αγώνα. Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους, επιστρέφει στην Κούβα με μικρή στρατιωτική δύναμη. Τα επόμενα τρία χρόνια συνεχίζει τον ένοπλο αγώνα εναντίον του Batista έως ότου ανατρέπεται και φεύγει.
Έκτοτε αναλαμβάνει τον πρωθυπουργικό θώκο της χώρας και διατελεί στην ίδια θέση έως και το 1976.
Την περίοδο 1963 -1965 γίνεται πρώτος Γραμματέας του "Partido Unido De La Revolucion Socialista" (Ενωμένο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης) ενώ από το 1965 κι έπειτα είναι Γραμμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το 1976 γίνεται μέλος του ΠΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος και αρχηγός κράτους και Πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους.
Στις 15 Οκτωβρίου 1991 επανεκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ, κατά τη διάρκεια των εργασιών του 4ου Συνεδρίου του Κόμματος ενώ από το 1992 γίνεται επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας.
Βουλευτής στις πρώτες άμεσες μονοκομματικές εκλογές στη χώρα, στις οποίες ο αριθμός των υποψηφίων βουλευτών αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτόν των κοινοβουλευτικών εδρών, εκλέγεται στις 24 Φεβρουαρίου του 1993. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1998 επανεκλέγεται από τη Βουλή αρχηγός του κράτους για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Μια χρονιά αργότερα στις 6 Ιανουαρίου 1999 ένας γάλλος δικηγόρος, που εκπροσωπεί δύο καταδικασθέντες στην Κούβα διανοούμενους και την κόρη ενός εκτελεσθέντος συνταγματάρχη, καταθέτει τρεις μηνύσεις εναντίον του, δύο για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και μία για «ανάμιξη σε διεθνές λαθρεμπόριο ναρκωτικών».
Το 200 δηλώνει ότι οργανώσεις αντικαθεστωτικών έχουν ετοιμάσει σχέδιο δολοφονίας του κατά τη διάρκεια της ιβηρο-αμερικανικής διάσκεψης κορυφής στον Παναμά. Την επομένη, οι αρχές του Παναμά ανακοινώνουν τη σύλληψη τεσσάρων ατόμων ανάμεσα στους οποίους και ο Κουβανός εξόριστος,Luis Posada Carriles, τον οποίο είχε κατονομάσει ως εγκέφαλο της συνωμοσίας ο Κάστρο. Στις 30 Νοεμβρίου η Κούβα ζητεί επισήμως την έκδοση των τεσσάρων υπόπτων.
Όταν το 2004 ο πρόεδρος η απερχόμενη πρόεδρος του Παναμά, Mireya Moscoso, προσφέρει αμνηστία σε τέσσερις Κουβανούς που κατηγορούνται για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία του, η Κούβα διακόπτει επ΄αόριστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Παναμά.
Δύο χρόνια αργότερα, στις 31 Ιουλίου του 2006 και μετά από εγχείρηση στο έντερο, μεταβιβάζει προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, υπουργό Άμυνας, Raul για να ανακοινώσει επισήμως την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας στις 19 Φεβρουαρίου του 2008. Στις 24 Φεβρουαρίου το 2008, ο αδελφός του Raul Castro εκλέγεται από το κοινοβουλίο νέος πρόεδρος της χώρας.
