Ροή
Σημαντικό είναι το αποτύπωμα που άφησε στην Υγεία η δεκαετία της οικονομικής κρίσης, επηρεάζοντας σημαντικά το προσδόκιμο αλλά και τα έτη υγιούς επιβίωσης. Παράλληλα, «τσουχτερό» ήταν το τίμημα τόσο για τους ασθενείς όσο και για τη φαρμακοβιομηχανία.
Η Ελλάδα έχει σήμερα την ιστορική ευκαιρία να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μέσα από τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (TAA), μπαίνοντας σε μία περίοδο ανάκαμψης.
Κομβικής σημασίας είναι να οικοδομηθεί ένα πλαίσιο αποτελεσματικών και αποδοτικών πολιτικών για ένα βιώσιμο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Στο σημείο αυτό σημαντικό "εργαλείο" μπορεί να αποτελέσει έρευνα του Καθηγητή Οικονομικών της Υγείας και Προέδρου του ΙΠΟΚΕ (Ινστιτούτο Πολιτικών Οικονομικών και Κοινωνικών Eρευνών), Ι. Υφαντόπουλου.
Η έρευνα «Φαρμακευτικές πολιτικές και αποτίμηση της αποδοτικότητας του Συστήματος Υγείας την περίοδο των μνημονίων», η οποία παρουσιάστηκε πρόσφατα από τον καθηγητή, είχε σκοπό να διερευνήσει τις κοινωνικές ανισότητες ως απότοκο του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου στην Ελλάδα, δίνοντας έμφαση στην επίπτωση των μεταρρυθμίσεων στον φαρμακευτικό κλάδο την περίοδο της κρίσης.
Συμβάλλει στην κατανόηση του πλαισίου πολιτικής για την υγειονομική περίθαλψη, ειδικά όσον αφορά τα μέτρα που λήφθηκαν κατά τις εποχές των μνημονίων για να θέσει τα θεμέλια για αποτελεσματικές και στοχευμένες πολιτικές υγείας στην νέα περίοδο του TAA.
Οι επιπτώσεις των δημοσιονομικών μέτρων
Από το 2010 μέχρι και σήμερα, η εφαρμογή των αυστηρών Ευρωπαϊκών δημοσιονομικών μέτρων που συμφωνήθηκαν στα πλαίσια των τριών (3) μνημονίων σε συνδυασμό με την γενικότερη οικονομική κρίση στην Ελλάδα οδήγησαν στη δραματική μείωση του ΑΕΠ. Στον τομέα της υγείας καταγράφηκε επίσης σημαντική μείωση των συνολικών και δημόσιων δαπανών υγείας μέσω μέτρων συγκράτησης κόστους. H μείωση αυτή όμως επηρέασε αρνητικά το επίπεδο υγείας του πληθυσμού όσον αφορά τόσο το προσδόκιμο επιβίωσης όσο και τα έτη υγιούς επιβίωσης. Το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα αυξήθηκε με βραδύτερο ρυθμό από ό, τι σε πολλές χώρες της ΕΕ μεταξύ 2000-2017.
Η βρεφική θνησιμότητα ενώ παρέμεινε για πολλά χρόνια σε χαμηλότερα επίπεδα από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, κατά την περίοδο της κρίσης αυξήθηκε σημαντικά ξεπερνώντας τον μέσο όρο των Κρατών Μελών της Ε.Ε.28. Σε αντίθεση με τις τάσεις άλλων χωρών, η εξέλιξη του ΑΕΠ στην Ελλάδα δεν φαίνεται να σχετίζεται με την ανάπτυξη της φαρμακευτικής δαπάνης, με την τελευταία να αποκτά μεγαλύτερη επίδραση στην υγεία. Η Ελλάδα παρουσιάζει μία διαφορετική εικόνα, καθώς είναι η μοναδική χώρα που η μείωση της κατά κεφαλήν φαρμακευτικής δαπάνης οδήγησε το προσδόκιμο επιβίωσης «προς τα πίσω». Επίσης, όσον αφορά τα έτη υγιούς επιβίωσης, κατά την περίοδο της κρίσης (2005-2016) οι Έλληνες φαίνεται να έχασαν συνολικά 3,4 έτη υγιούς επιβίωσης, με τα άτομα της ηλικίας των 65 ετών να προσδοκούν 2 έτη υγιούς επιβίωσης λιγότερα συγκριτικά με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο ετών υγιούς επιβίωσης.
Μετακύλιση δαπανών
Η δραματική μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και εν γένει τα μέτρα συγκράτησης του κόστους αποτέλεσαν των πυρήνα των πολιτικών υγείας. Λήφθηκαν 177 μέτρα φαρμακευτικής πολιτικής με το 80% αυτών να επικεντρώνονται στη συγκράτηση του κόστους. Ως αποτέλεσμα αυτών η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν συμβαδίζει με την πορεία άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, σημειώνοντας έναν από τους υψηλότερους δείκτες μεγέθυνσης την 2000-2009 και έναν από τους χαμηλότερους την περίοδο 2009-2015. Ένα σημαντικό ποιοτικό χαρακτηριστικό των μέτρων αυτών αποτέλεσε η μετακύλιση των δημοσίων δαπανών προς τους ασθενείς και τη βιομηχανία, παρατηρώντας ότι από το 2012 έως το 2020 η συμμετοχή του δημοσίου τομέα στη χρηματοδότηση μειώθηκε από το 81% στο 51% με παράλληλη αύξηση της συμμετοχής των ασθενών από το 12% στο 16% και της βιομηχανίας από το 6% στο 33%.
Η μετακύλιση αυτή οδήγησε σε μία δραματικά ανοδική τάση των νοικοκυριών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας μέσα σε μία δεκαετία. Μάλιστα, ο αριθμός των νοικοκυριών που υπέφεραν από καταστροφικές δαπάνες τριπλασιάστηκε μεταξύ 2008-2018 επιδεινώνοντας τις κοινωνικές ανισότητες του πληθυσμού. Παράλληλα, στον τομέα της νοσοκομειακής διαχείρισης παρατηρήθηκε μείωση της αποδοτικότητας των νοσοκομείων μετά το 2015 με παράλληλη μείωση του αριθμού των γιατρών κατά 44% ή του αριθμού των διαθέσιμων κλινών ανά νοσοκομείο κατά 9%. Αξίζει να σημειωθεί ότι η καθοδική αυτή πορεία συμπίπτει με την επέκταση του clawback στον νοσοκομειακό τομέα το 2016.
Στο «μάτι του κυκλώνα» η φαρμακοβιομηχανία
Όσον αφορά την διαχείριση του φαρμακευτικού προϋπολογισμού, οι μηχανισμοί επιστροφών, όπως το rebate και το clawback έχουν αυξηθεί εκθετικά. Η μείωση κατά 60% του δημόσιου προϋπολογισμού στην εξωνοσοκομειακή αγορά έχει οδηγήσει σε επιβάρυνση της φαρμακευτικής βιομηχανίας κατά 264% και στη νοσοκομειακή αγορά η μείωση του δημόσιου προϋπολογισμού κατά 44% κατά την περίοδο 2015-2019 είχε ως αποτέλεσμα τη συνολική αύξηση της αγοράς και την εκθετική αύξηση της συνεισφοράς της βιομηχανίας από 260 εκ. το 2016 σε 483 εκ. το 2019.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις της έρευνας, ο κ. Καθηγητής Υφαντόπουλος επεσήμανε ότι εάν συνεχιστεί αυτό το «φαινόμενο υποκατάστασης», υπάρχει κίνδυνος η φαρμακευτική περίθαλψη να μην είναι βιώσιμη, με τη συμβολή των clawback & rebates να είναι μεγαλύτερη από αυτήν του κράτους μέχρι το 2024.
Η Ελλάδα ήδη αποτελεί τη χώρα με το υψηλότερο clawback πανευρωπαϊκά - 27.3% έναντι του μέσου ευρωπαϊκού όρου 8.6% - υιοθετώντας μη αποδοτικές πολιτικές χρηματοδότησης της φαρμακευτικής περίθαλψης. Η παρούσα κατάσταση καταδεικνύει ότι οι μηχανισμοί επι-στροφών μέσω του clawback αποτελούν πλέον χρηματοδοτικό μηχανισμό της φαρμακευτικής δαπάνης χωρίς κίνητρα εξορθολογισμού και σύνδεση της κατανάλωσης με τα αποτελέσματα στην υγεία. Ο κ. Καθηγητής Υφαντοπουλος επεσήμανε ότι για να απομακρυνθεί η χώ-ρα από αυτές τις στρεβλώσεις απαιτείται εφαρμογή μεταρρυθμίσεων με συνεργασία κρά-τους-ασθενών-ακαδημίας-βιομηχανίας σε ένα πλαίσιο επίτευξης αποδοτικότητας, βιωσιμότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και συνυπευθυνότητας.
Ο προβλεπόμενος προϋπολογισμός για την υγεία θα πρέπει να σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτει παρούσες και μελλοντικές ανάγκες του πληθυσμού με επανασχεδιασμός του μηχανισμού αυτόματων επιστροφών και χωρίς μετακύλιση του κόστους. Θα πρέπει να παρέχονται κίνητρα σε όλα τα συνεργαζόμενα μέρη για την αύξηση της αποδοτικότητας και μείωση της υπερβάλλουσας φαρμακευτικής δαπάνης με παράλληλο εξορθολογισμό της ζήτησης στον νοσοκομειακό και μετανοσοκομειακό τομέα. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να καλλιεργηθεί ορθολογική οικονο-μική συμπεριφορά τόσο από τους ασθενείς όσο και από τους γιατρούς.
Η επιβάρυνση των ασθενών
Από την πλευρά του ο κύριος Ν. Δέδες, Γενικός Γραμματέας Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ασθενών Ελλάδος, ιδρυτής και πρόεδρος του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή» σημείωσε ότι πέρα από τη μετακύλιση του κόστους που αναμφισβήτητα επιβάρυνε οικονομικά τους ασθενείς κατά τη διάρκεια της κρίσης λόγω των μέτρων συγκράτησης το εύρημα της μελέτης για την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων έχει εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Ο κ. Δέδες επεσήμανε ότι η συμμετοχή των ασθενών στη διαμόρφωση των πολιτικών υγείας αποτελεί πάγιο αίτημα τους, καθώς έχουν ήδη καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις σε μια σειρά παρεμβάσεων όπως η αξιολόγηση Τεχνολογιών Υγείας (ΗΤΑ), τα διαγνωστικά & θεραπευτικά πρωτόκολλα, η ανάγκη του προσυμπτωματικού ελέγχου και η στήριξη των κλινικών μελετών. Οι ασθενείς και η Ένωση Ασθενών Ελλάδος ζητούν να αποκατασταθεί το θεσμικό πλαίσιο διαλόγου μεταξύ όλων των εμπλεκομένων φορέων για να καθοριστούν οι ανάγκες, οι προτεραιότητες και το πλαίσιο των παρεμβάσεων σχετικά με την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων του TAA.
