Στο ρόλο του υδρογόνου και στην ανάγκη ουσιαστικής και άμεσης ένταξής του στο θεσμικό και ενεργειακό σύστημα της χώρας κατά το παράδειγμα πολλών άλλων κρατών εντός και εκτός Ευρώπης, αναφέρθηκε ο Δρ. Σοφοκλής Μακρίδης, Καθηγητής του τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Πατρών, μιλώντας στο 24ο Εθνικό Συνέδριο «Ενέργεια & Ανάπτυξη 2019» που διοργάνωσε το ΙΕΝΕ.
Ο Δρ. Μακρίδης, ως «ο άνθρωπος του υδρογόνου» όπως χαρακτηρίστηκε από τους συμμετέχοντες, ανέπτυξε πραγματικές εφαρμογές που αφορούν στην παραγωγή του υδρογόνου, στην αποθήκευσή του και σε ενεργές διεργασίες επενδύσεων από μεγάλες εταιρείες στον χώρο της ενέργειας.
«Η μετα-λιγνητική εποχή δεν μπορεί να ξεπηδήσει από το μηδέν και είναι δυνατή η αρχική μετάβαση σε παραγωγή υδρογόνου- του γκρι υδρογόνου», όπως ανέφερε. Όπως ανέλυσε, σε πρώτη φάση μέσω του πρώτου project στον κόσμο, θα παράγεται υδρογόνο από λιγνίτη με τη χρήση τεχνολογιών δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα. Η δέσμευση αυτή μπορεί να επιτευχθεί και με γεωπολυμερή όπως ανέφερε ο κος Μακρίδης επικαλούμενος project το οποίο διενεργεί με το KU Leuven – ένα εκ των 100 πιο καινοτόμων πανεπιστημίων του κόσμου. Στο project συμμετέχουν οι παρακάτω εταιρείες παράγοντας σε πρώτη φάση 3 τόνους υδρογόνο. Το εγχείρημα θα έχει όσους ρύπους παράγονται από 20 αυτοκίνητα ΜΟΝΟ (Marubeni Corporation, Kawasaki Heavy Industries, Ltd., J-POWER, Sumitomo Corporation, Iwatani Corporation).
Παράλληλα, τόνισε ότι «η μετάβαση από το “πράσινο” υδρογόνο στο “μπλε” υδρογόνο μπορεί να γίνει και σε εφαρμογές σκαφών με την γερμανική ομάδα που υποστηρίζεται από το αντίστοιχο Υπουργείο Ενέργειας και Οικονομίας. Ως παράδειγμα, έφερε την κατασκευή σκάφους 20-25 θέσεων σε μισή τιμή σε σχέση με τα αντίστοιχα ηλεκτρικά σκάφη που κατασκευάζονται για 4-6 άτομα προσεγγίζοντας την αγορά σκαφών – μπλε υδρογόνου - με μηδενικούς ρύπους και μακρά αυτονομία. Με βάση αυτό το δεδομένο εκτίμησε ότι η μετάβαση από τη θεωρία στην πράξη μπορεί να γίνει άμεσα.
Ο κος Μακρίδης είναι ο μόνος Έλληνας Επιστήμονας με επιστημονικό έργο σε μεταλλικά κράματα αποτελεσματικής (απορρόφησης-εκρόφησης) αποθήκευσης υδρογόνου και έχει βραβευτεί από το ΙΚΥ και την ακαδημαϊκή και επιστημονική αριστεία του υπουργείου Παιδείας. Με βάση την εμπειρία του σημείωσε ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται μεταλλοϋδρίδια για την αποθήκευση του υδρογόνου και κυψέλη καυσίμου αλκαλικού τύπου.
Μια βασική του πρόταση είναι αρμόδιοι φορείς (ΔΕΗ, ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ) να εντάξουν και το υδρογόνο στο ενεργειακό τους χαρτοφυλάκιο και εν γένει στη στρατηγική τους αναδεικνύοντας τη σύνδεση του υδρογόνου με το φυσικό αέριο. Όπως σημείωσε, παγκοσμίως παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό πράσινου ή μπλε υδρογόνου (μετά τη δέσμευση του CO2) από φυσικό αέριο. Μίλησε για την μετάβαση από ΑΠΕ σε ΕΠΕ (εναλλακτικές πηγές ενέργειας) καθώς το 18 % της παγκόσμιας ενεργειακής ανάγκης μέχρι το 2030 μπορεί να καλύπτεται από το υδρογόνο και να μας γλυτώσει από 6 γιγατόνους CO2 το χρόνο.
«Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ιδέα που ήρθε η ώρα της». Είναι πλέον η ώρα του υδρογόνου», ανέφερε χαρακτηριστικά.