Ροή
Το τρίπτυχο Έρευνα – Εκπαίδευση- Εφαρμογές/Τεχνική Υποστήριξη, αποτελεί το υπόβαθρο για την ανάπτυξη του γεωργικού τομέα στην Ελλάδα.
Το μέλλον στην αγροτική ανάπτυξη είναι οι οργανωμένες και ισχυρές ομάδες παραγωγών, οι οποίες θα πρέπει να αποτελέσουν στο εξής τα εργαλεία των Ελλήνων αγροτών για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, την τυποποίηση και προώθηση των προϊόντων τους στις εγχώριες και διεθνείς αγορές! Ο ανταγωνισμός σε όλους τους παραγωγικούς τομείς είναι αμείλικτος και πλέον δεν υπάρχει άλλη λύση για την επιβίωση της γεωργίας και του αγροτικού κόσμου της χώρας μας.
Σήμερα υπάρχουν αρκετές χρηματοδοτικές δυνατότητες στο πλαίσιο του ΠΑΑ, αλλά και από άλλα ευρωπαϊκά, ή εθνικά προγράμματα για τη στήριξη της λειτουργίας του επιχειρηματικού συνεργατισμού στα μοντέλα cluster που έχουν μεγάλη επιτυχία σε άλλες χώρες (π.χ. Αυστραλία). Αυτό που χρειάζεται είναι οι παραγωγοί μας να κατανοήσουν γρήγορα τη νέα πολύ σκληρή πραγματικότητα στις αγορές, η οποία απαιτεί την καλύτερη οργάνωση, λεπτομερή σχεδιασμό και αποτελεσματικό συνεργατισμό. Στην άλλη πλευρά οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς θα πρέπει να διασφαλίσουν την απαιτούμενη εκπαίδευση και τεχνική υποστήριξη των ομάδων παραγωγών, ώστε αυτές να ακολουθήσουν τις σωστές κατευθύνσεις χρήσης της νέας τεχνολογίας για την παραγωγή και την κάλυψη των αναγκών που έχουν οι αγορές, στη βάση υλοποίησης αποδοτικών επιχειρηματικών σχεδίων.
Όταν η έρευνα εστιάζεται στα προβλήματα του κλάδου και υπάρχει αφενός ένα πρωτόκολλο συνεργασίας (επικοινωνία-σύνδεση), μεταξύ φορέων έρευνας και του παραγωγικού κλάδου (παραγωγοί, μεταποιητές, διακινητές κτλ.) και αφετέρου μια στρατηγική για το προϊόν, τότε η έρευνα, κατευθυνόμενη, μπορεί να συμβάλει άμεσα στην ανάπτυξη της γεωργίας. Αυτό μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικό όταν υπάρχει σύνδεση της Έρευνας με την Εκπαίδευση και την Τεχνική Υποστήριξη. Οι Διεπαγγελματικές Οργανώσεις, ως συνδετικός κρίκος μεταξύ παραγωγών και φορέων, μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην οργάνωση-διαμόρφωση των θεμάτων έρευνας-εκπαίδευσης.
Η επιτάχυνση της υιοθέτησης της νέας τεχνολογίας στην παραδοσιακή γεωργία, μπορεί να γίνει μέσω της κατάλληλης λειτουργίας των συλλογικών σχημάτων (Ομάδες-Οργανώσεις Παραγωγών-Συνεταιρισμών-Διεπαγγελματικών οργανώσεων). Μέσω των σχημάτων αυτών μπορεί επίσης να γίνει πιο αποτελεσματική η εκπαίδευση και η διάχυση της έρευνας στην παραγωγική διαδικασία. Συγχρόνως, αντιμετωπίζονται οι αδυναμίες που αποτελούν εμπόδια στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας όπως π.χ. ο μικρός κλήρος, ο πολυτεμαχισμός και η κακή οργάνωση (παράγουμε μεμονωμένα),που οδηγούν στην αύξηση του κόστους και σε αδυναμία παραγωγής μετρήσιμων ποσοτήτων ίδιας ποιότητας, για τις αγορές. Ο στόχος είναι να φέρουμε τα συλλογικά σχήματα παραγωγής σε άμεση επαφή με τελικούς χρήστες των προϊόντων (αγορά), για να προσαρμόσουν την παραγωγή, ποιοτικά και ποσοτικά, στις ανάγκες των αγορών (τι ποιότητα παράγουμε; πόσο και για ποιον;).
Οφείλω να υπογραμμίσω ότι τα συλλογικά σχήματα παραγωγής στην Ελλάδα, θα πρέπει να αποτελούν την αφετηρία για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων (τουλάχιστον των παραδοσιακών), διότι παρέχουν πολλές δυνατότητες στον παραγωγό, όπως, η υιοθέτηση της νέας τεχνολογίας με χαμηλότερο κόστος, καλύτερη εκπαίδευση-τεχνική υποστήριξη, χαμηλότερο κόστος παραγωγής και καλύτερη διαπραγμάτευση και πρόσβαση στην αγορά (μπορούμε να παράγουμε μετρήσιμες ποσότητες, ίδιας ποιότητας, για τις αγορές). Τέλος, οι Διεπαγγελματικές Οργανώσεις, ως συνδετικός κρίκος μεταξύ παραγωγών και φορέων, μπορούν επίσης να συμβάλουν σημαντικά στην επιτάχυνση της υιοθέτησης της νέας τεχνολογίας στην παραδοσιακή γεωργία.
