Τραπεζική κρίση, πρώτο θύμα τα ομόλογα...
Καλημέρα. Και πρώτα οι «ειδήσεις».
Η συμφωνία εξαγοράς της Credit Suisse από την UBS με εγγυήσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας και της κυβέρνησης απομάκρυνε προς το παρόν τον μεγάλο σεισμό, αλλά δεν άλλαξε το τοπίο.
Αντίθετα το έκανε περισσότερο περίπλοκο και επικίνδυνο.
Ας δούμε τις «ειδήσεις».
Οι χρηματιστηριακές αγορές στο κόκκινο, ο χρυσός ξεπέρασε τα 2000 δολ., οι Κεντρικές Τράπεζες ΗΠΑ, Καναδά, Ευρωζώνης, Ιαπωνίας και Μ. Βρετανίας ανακοίνωσαν ότι μπαίνουν σε κατάσταση alert και θα συνεδριάζουν από σήμερα πλέον και μέχρι τα τέλη Απρίλη καθημερινά για την παρακολούθηση της εξέλιξης της κρίσης, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν «κανάλια» δανεισμού η μία στην άλλη για swap δολαρίων και όποιου άλλου νομίσματος χρειαστεί.
Μία «φήμη» που δεν έχει ακόμα διαψευσθεί αρμοδίως, αναφέρει την πρόθεση της FED να ανακοινώσει τα επόμενα 24ωρα την διεύρυνση της έκτακτης παροχής ρευστότητας μέσω του Ταμείου που συγκρότησε με την κατάρρευση της SVB, έως και 2 τρισ. δολ….
Κατά τα άλλα όλοι δηλώνουν ευτυχείς γιατί το τραπεζικό σύστημα είναι «θωρακισμένο»...
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον η αναγκαστική διάσωση/εξαγορά της Credit Suisse έθεσε όμως και ένα εντελώς νέο στοιχείο στο υπόβαθρο της κρίσης και της λειτουργίας των χρηματαγορών: Η εξαγορά της Credit Suisse έθεσε το δίλημμα τι είναι ασφαλές, η ιδιοκτησία ή ο δανεισμός, και έδωσε την απάντηση η ιδιοκτησία.
Όπως έγινε γνωστό οι μέτοχοι της CS θα αποζημιωθούν με περισσότερα από 3,3 δισ. δολ, ενώ αντίθετα οι δανειστές της CS αυτοί που είχαν αγοράσει περί τα 17 δολ. αξίας ομόλογα Additional Tier 1, χάνουν το σύνολο της αξίας τους.
Με άλλα λόγια σε μία διεθνή χρηματαγορά η οποία κατακλύζεται από χρέος όλων των ειδών, η Ελβετική Κεντρική Τράπεζα και η ελβετική κυβέρνηση, (όχι κάποια κεντρική τράπεζα του τρίτου κόσμου) διαγράφει χωρίς καμία διαπραγμάτευση υποχρεώσεις της τάξης των 17 δισ. δολ.
Πρόκειται για μία πράξη η οποία είχε να συμβεί, αλλά με την έγκριση και την νομοθετική κατοχύρωση τότε όλων των εμπλεκόμενων, από το 2012 με το ελληνικό PSI και PSI+, (άλλη «θωρακισμένη» κατάσταση κι αυτή...).
Οι αντιδράσεις θα είναι ισχυρές και όχι μόνο γιατί αμφισβητείται η αξιοπιστία μίας αγοράς κοντά 300 δισ. δολ. τέτοιων τίτλων (που η πλειονότητά τους βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια των ευρωπαϊκών τραπεζών), αλλά και γιατί κολοσσοί τύπου Goldman Sachs ήδη ετοιμάζονται να την «πυροβολήσουν» απαιτώντας την άμεση αποπληρωμή τους. Με άλλα λόγια την αμφισβήτηση της συμφωνίας εξαγοράς...
Αν σκεφτεί κανείς ότι η κρίση αυτή που έχει ξεσπάσει, ξεπηδάει από το αποτέλεσμα απαξίωσης των ομολογιακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών, των συνταξιοδοτικών ταμείων, λόγω της αύξησης των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες, εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις συνέπειες μιας πράξης που διευρύνει αυτή την αιτία στο ίδιο πεδίο, δηλαδή την αγορά ομολόγων.
Αν η φήμη που αφορά στην πρόθεση της Fed να ανοίξει ένα κανάλι παροχής ρευστότητας έως και 2 τρισ. δολ. αποδειχθεί ακριβής, ασφαλώς η έλλειψη ρευστότητας (αφού έχει παγώνει η διατραπεζική αγορά) θα ανακουφιστεί προσωρινά τουλάχιστον στο πεδίο αυτό.
Αλλά τι θα γίνει με την κρίση φερεγγυότητας του χρέους που δρομολόγησε η εξαγορά της CS με την διαγραφή των ΑΤ 1 της CS;
Αυτή η εβδομάδα ίσως κρύβει περισσότερα ερωτηματικά για το εύρος της δυνατότητας παρέμβασης των Κεντρικών Τραπεζών, από ό,τι ήδη έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα από το 2008.
Γ. Αγγέλης